Την παράδοση σε επιχειρηματικούς ομίλους του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) Αθήνας (φράγματα και ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, Υλίκης, γεωτρήσεις Πάρνηθας και Βοιωτικού κάμπου υδραγωγεία, δίκτυα μεταφοράς, αντλιοστάσια) που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ καταγγέλλει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με ερώτησή που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Πρόκειται για πολύ επικίνδυνη εξέλιξη που ιδιωτικοποιεί ζωτικές υποδομές της ύδρευσης της πρωτεύουσας, που αφορά το 40% του πληθυσμού της χώρας, βάζει σε κίνδυνο τις διαδικασίες ασφαλούς υδροληψίας και μεταφοράς του αδιύλιστου νερού με το οποίο τροφοδοτούνται οι μονάδες επεξεργασίας νερού και το δίκτυο διανομής του καθαρού νερού.
H ελληνική κυβέρνηση βαδίζει στο δρόμο που έστρωσαν όλες διαχρονικά οι διαδοχικές κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, επιβάλλοντας τη λειτουργία της ΕΥΔΑΠ με κριτήριο την κερδοφορία της για να γίνει «ελκυστική» για τους «επενδυτές», ενώ στην επιζήμια τροχιά ιδιωτικοποίησης του νερού οδήγησε τόσο η ένταξή της στο Yπερταμείο (TAΙΠΕΔ) όσο και η περαιτέρω προώθηση των ΣΔΙΤ με τον ν. 4412/2016, που ενσωματώνει τις οδηγίες 2014/24 και 2014/25 της ΕΕ, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την ΕΕ. Xαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων της Ψυττάλειας και της Μεταμόρφωσης που με ευθύνη όλων των τελευταίων κυβερνήσεων παραμένει μέχρι σήμερα στα χέρια ιδιωτών, όπως και στη συνέχεια η συντήρηση του δικτύου της αποχέτευσης.
H πολιτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα να εκτινάσσεται στα ύψη η τιμή του νερού για τα λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να έχουν οι όμιλοι εξασφαλισμένη κερδοφορία με κρατική εγγύηση, την αύξηση των εντολών διακοπής νερού, νέο μεγάλο πλήγμα στα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, με απολύσεις, μεγαλύτερη εντατικοποίηση, ευέλικτες μορφές εργασίας, υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Αυτή είναι άλλωστε και η κοινή οδυνηρή εμπειρία των λαών από την ιδιωτικοποίηση του νερού και στα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στη Βρετανία κ.ά.
Παράλληλα, τίθεται υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα πρόσβασης στο νερό των λαϊκών νοικοκυριών και η υγεία τους εξαιτίας της υποβάθμισης της ποιότητας του νερού, των παλαιωμένων και ασυντήρητων δικτύων, επειδή είναι κόστος που μειώνει την καπιταλιστική κερδοφορία της ΕΥΔΑΠ. Αυτές οι επικίνδυνες εξελίξεις μάλιστα εκτυλίσσονται σε συνθήκες πανδημίας που αποδεικνύεται πόσο ζωτική είναι η σημασία του νερού.
Η αντιμετώπιση του νερού και των υπηρεσιών ύδρευσης σαν κερδοφόρο εμπόρευμα, με οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση μορφή ιδιωτικοποίησης είτε με την καπιταλιστική λειτουργία των επιχειρήσεων ύδρευσης είτε με κρατικό περίβλημα αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ που υλοποιούν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις. H σχετική Οδηγία για το νερό που αναθεωρείται προβλέπει μεταξύ άλλων ότι οι φορείς ύδρευσης μπορούν να είναι και ιδιωτικές εταιρείες αποκλειστικά ή με μετοχικά πακέτα σε κρατικές και δημοτικές επιχειρήσεις.
Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος υπέβαλε τα παρακάτω ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στο αίτημα :
- να μην παραδοθεί το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα Αθήνας σε επιχειρηματικούς ομίλους;
- καμιάς μορφής άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης, νερό δημόσιο, δωρεάν κοινωνικό αγαθό, απαλλαγμένο από κάθε είδους εμπορική χρήση του, που προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξη;
- φθηνό και ποιοτικό για όλο το λαό και καμία διακοπή νερού στα φτωχά λαϊκά στρώματα;».