Την άμεση αποζημίωση των πληγέντων από τις πλημμύρες που έπληξαν τα νησιά τις τελευταίες μέρες διεκδικεί η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με κατεπείγουσα ερώτηση που υπέβαλε ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Την επανάληψη του ίδιου έργου βιώνουν αυτές τις μέρες οι κάτοικοι σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, αφού μέσα σε ελάχιστη ώρα από τη στιγμή που ξεκίνησαν μερικές ισχυρές βροχές, είδαν δρόμους, σπίτια και καταστήματα να πλημμυρίζουν, καλλιέργειες να καταστρέφονται.
Ιδιαίτερα επλήγησαν τα νησιά των Κυκλάδων όπως η Πάρος και η Μύκονος, η Κρήτη, ιδιαίτερα τα Χανιά, ενώ σοβαρά προβλήματα εμφανίστηκαν και στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως στο Μεσολόγγι, την Κόρινθο, την Ηλεία.
Είναι πλέον «κανονικότητα», με την παραμικρή κακοκαιρία να παραλύουν οδικά και ενεργειακά δίκτυα, να γίνονται οι δρόμοι χείμαρροι, να κινδυνεύουν ολόκληρες πόλεις, οι οποίες μόνη «προστασία» από το κράτος έχουν το γνωστό «ο σώζων εαυτό σωθήτω» του 112.
Το επιλεκτικά ανίκανο κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί στοιχειώδη μέτρα προστασίας από την κακοκαιρία, δεν μπορεί να εξασφαλίσει να γίνουν στοιχειώδη αντιπλημμυρικά έργα.
Αντιθέτως, μπορεί με «εντυπωσιακή» ταχύτητα να εξυπηρετεί με άδειες και οτιδήποτε άλλο χρειάζονται τους μεγάλους ξενοδοχειακούς ομίλους και τα μονοπώλια του τουρισμού γενικότερα, για να εγγυηθεί τα κέρδη τους.
Οι ανοχύρωτες απέναντι σε κάθε καιρικό φαινόμενο πόλεις είναι αποτέλεσμα της ευρωενωσιακής πολιτικής που εφαρμόζουν μαζί και οι κυβερνήσεις και η οποία έχει κριτήριο για το αν, πότε, και πού μπορεί να γίνει ένα έργο υποδομής (πχ αντιπλημμυρικό), το όφελος που θα έχει για τον επενδυτή σε σχέση με το κόστος.
Όπως άλλωστε ομολογεί και η ίδια η Οδηγία για τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας 2007/60/ΕΚ, «τα κράτη - μέλη θα πρέπει να βασίζουν τις αξιολογήσεις, τους χάρτες και τα σχέδια σε κατάλληλες βέλτιστες πρακτικές και βέλτιστες διαθέσιμες τεχνολογίες, που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στον τομέα της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας».
Το δε ενδεικτικότερο των προτεραιοτήτων ΕΕ και κυβερνήσεων, είναι ότι την ίδια ώρα που η ΕΕ επιλέγει να μην αποζημιώνει τους πληγέντες, έχοντας βάλει επαχθείς όρους και για την παραμικρή αποζημίωση από το Ταμείο Αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΤΑΕΕ), δίνει 800 δις ευρώ στην πολεμική οικονομία, για να εξυπηρετήσει και με αυτόν τον τρόπο τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών, ενώ οι λαοί πληρώνουν το «μάρμαρο» με όλους τους τρόπους.
Με βάση τα παραπάνω ο ευρωβουλευτή του Κόμματος υπέβαλε τα εξής ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται η Επιτροπή:
- Στο αίτημα για άμεσες 100% αποζημιώσεις στους πληγέντες, αίροντας τους απαράδεκτους κανόνες του ΤΑΕΕ, και την ενεργοποίηση πρόσθετων κονδυλίων.
- Στο γεγονός ότι ακόμα και τα ελάχιστα κονδύλια του Ταμείου Συνοχής για τις περιφέρειες, που αξιοποιούνται μεταξύ άλλων και για αντιπλημμυρικά έργα, δίνονται δώρο στην αμυντική βιομηχανία για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της πολεμικής οικονομίας της ΕΕ, εκθέτοντας σε ανυπολόγιστους κινδύνους τους λαούς της Ευρώπης.
- Στο γεγονός ότι το κριτήριο του κόστους-οφέλους όπως περιγράφεται και στην Οδηγία 2007/60/ΕΚ, έχει αποτέλεσμα είτε βασικά έργα υποδομών να καρκινοβατούν επί χρόνια, είτε να μην γίνονται καν αφήνοντας το λαό απροστάτευτο».