Αφού απέκλεισαν, με παράτυπο τρόπο, όλους τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, Μητσοτάκης και Τσίπρας επιδόθηκαν στο γνωστό σκηνικό της αποπροσανατολιστικής πόλωσης, αλλά και της αμοιβαίας στήριξης.
Ο μεν Μητσοτάκης προσπάθησε να ενοχοποιήσει το λαό και τη δίκαιη διαμαρτυρία του για την εξέλιξη της πανδημίας, αλλά και να εμφανίσει το ΣΥΡΙΖΑ ως οργανωτή των κινητοποιήσεων, γιατί πολύ απλά είναι ο βολικός και ο χρήσιμος «αντίπαλος» στο δικομματικό παιχνίδι.
Ο δε Τσίπρας προσπάθησε να εμφανίσει την αστυνομική βία ως ζήτημα εμμονών κι ανεκπαίδευτων αστυνομικών που «βράζει το αίμα τους» κι όχι ως στρατηγική επιλογή, που την υπηρέτησε και η δική του κυβέρνηση.
Και οι δυο μαζί προσέφεραν πλήρη κάλυψη στο θεσμικό, νομοθετικό και επιχειρησιακό πλαίσιο της καταστολής που συνδιαμόρφωσαν και το οποίο επεκτείνεται.
ΥΓ: Όσο για την κακοποίηση της ιστορίας: Ούτε η ΝΔ νομιμοποίησε το ΚΚΕ, το νομιμοποίησαν de facto οι αγώνες και το αίμα του, ούτε ο μνημονιακός, ευρώΝΑΤΟϊκός και νεοΠΑΣΟΚικός ΣΥΡΙΖΑ είναι ο συνεχιστής των ηρωικών αγώνων του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των Λαμπράκηδων.