5 Μαρ 2021
Παιδεία


1. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας χαιρετίζει τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που μέσα από δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες αρνούνται να ταυτίσουν τη βελτίωση της συνολικής εκπαιδευτικής διαδικασίας και τη μορφωτική πρόοδο των μαθητών με τα απαράδεκτα αντιπαιδαγωγικά κριτήρια, μέτρα και σταθμά, που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ με τον εύηχο, αλλά τελικά υποκριτικό τίτλο “αξιολόγηση”.
2. Οι εκπαιδευτικοί έχουν δίκιο! Γι’ αυτό τα συλλογικά όργανα των γονέων είναι δίπλα τους και στηρίζουν τον αγώνα τους.
Γιατί τα ερωτήματα που θέτουν είναι η κοινή λογική για αυτά που πρέπει να γίνουν σήμερα στα σχολεία, που κλείνει ένας χρόνος που έχουν γίνει ακορντεόν, συνθλίβοντας τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, οξύνοντας παραπέρα τις εκπαιδευτικές ανισότητες, προκαλώντας ακόμα και σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα στους μαθητές όλων των ηλικιών.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν δίκιο! Η απάντησή τους είναι αυτονόητη και γι’ αυτό πιέζει πολιτικά το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση, που μετράνε άλλη μια ήττα μετά από αυτήν της μαζικής αποχής από τις ψευτοεκλογές που οργάνωσαν, ερήμην των εκπαιδευτικών.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν δίκιο! Η απάντησή τους είναι μια κραυγή αγωνίας και ένα συλλογικό “δεν πάει άλλο” με τη διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων που αντί να στηρίξουν το εκπαιδευτικό έργο, το υπονομεύουν.
Η στάση των εκπαιδευτικών είναι ένα μεγάλο “όχι” σε αυτή την πολιτική και ταυτόχρονα ανοίγει τον δρόμο για ένα μεγάλο “ναι” στην ανάγκη να ενισχυθεί το σχολείο για να προσφέρει σύγχρονη μόρφωση σε όλα τα παιδιά. Ένα σχολείο των ίσων και των πολλών, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.
Στο υποκριτικό σύνθημα της κυβέρνησης “αυτός που αξιολογεί, αξιολογείται”, το ΚΚΕ αντιπαραθέτει την ανάγκη “αυτός που μορφώνει να βοηθιέται ουσιαστικά”.
Σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει τίποτα, αλλά η υπουργός Παιδείας επιδίδεται σε προκλητικές δηλώσεις του τύπου “κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε”...
Απαντάμε στην κυβέρνηση: αυτοί που κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν είναι οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές. Αυτοί πρέπει να βοηθηθούν.
Αντί το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής να λειτουργεί ως προπαγανδιστικό όργανο προώθησης της αξιολόγησης, να συμβάλει με το επιστημονικό του έργο στην αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών, των μεγάλων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί εν μέσω πανδημίας.
3. Επιβεβαιώνεται ότι το σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων είναι στρατηγικό. Στόχος είναι να οδηγήσει στη λειτουργία των σχολείων ως “αυτόνομων μονάδων”, που θα σχεδιάζουν διαφορετικό σχολικό πρόγραμμα, θα προγραμματίζουν την παρέμβαση των επιχειρήσεων στο σχολείο, θα αναζητούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, κ.α. Η αξιολόγηση ουσιαστικά σημαίνει ασφυκτικός έλεγχος για το πώς προχωράνε οι παραπάνω αντιεκπαιδευτικοί στόχοι. Γι’ αυτόν τον λόγο, καθόλου ελεύθερο δεν θα είναι το σχολείο που σχεδιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο από τις συνολικές κοινωνικές ανισότητες.
Τον ίδιο ακριβώς στόχο έθετε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κι αυτή είχε σημαία της “το αυτόνομο σχολείο” και την ανάγκη καλλιέργειας “κουλτούρας αξιολόγησης στα σχολεία”, όπως έλεγαν οι υπουργοί Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από το περίφημο κυβερνητικό πρόγραμμα που δημοσίευσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο θέμα της αξιολόγησης, ούτε στο θέμα της κατάργησης του νομοθετικού πλαισίου της. Λογικό. Γιατί ο νόμος 4547/18 του κ.Γαβρόγλου είναι αυτός που εφαρμόζεται σήμερα, με προσθήκες, από την κ. Κεραμέως.
4. Είναι αλήθεια ότι τα γνωστά παπαγαλάκια της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας, έχουν θορυβηθεί από τη μαζική απάντηση των εκπαιδευτικών και επιδίδονται σε μια σειρά γνωστές συκοφαντίες, απαξιώνοντας το έργο των εκπαιδευτικών.
Κατανοητή η αγωνία, λογική η κατρακύλα τους.
Οι συκοφαντίες δεν πιάνουν. Γιατί ιδιαίτερα μέσα στην πανδημία, αποδείχτηκε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών βρέθηκε δίπλα στους μαθητές, μάλιστα χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος.
5. Τα κριτήρια της αξιολόγησης που προωθεί η κυβέρνηση είναι αποκαλυπτικά για το αντιπαιδαγωγικό περιεχόμενό της. Το ΚΚΕ απευθύνεται στον εκπαιδευτικό κόσμο, σε όλο τον λαό και τους καλεί να αξιολογήσουν αυτοί -με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους και την πείρα τους- το σχολείο των κοινωνικών φραγμών, των πολλών ταχυτήτων, της υποβάθμισης.
Απέναντι στο κριτήριο της «ικανότητας διαχείρισης των οικονομικών πόρων», το ΚΚΕ απαντά με την ανάγκη να στηριχτεί ουσιαστικά το σχολείο αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι να διδάσκουν την αλήθεια, να μεταδίδουν τη γνώση, να στηρίζουν ψυχολογικά και παιδαγωγικά τα παιδιά και όχι να αναζητούν πόρους!
Απέναντι στο κριτήριο για τη λεγόμενη «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού», το ΚΚΕ απαντά με την ανάγκη να ξεμπερδεύουμε με το σχολείο των 50.000 συμβασιούχων εκπαιδευτικών που “σήμερα είναι αύριο δεν είναι”, κάτι που έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην αναγκαία σταθερή παιδαγωγική, μορφωτική και ψυχολογική σχέση που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Να ξεμπερδεύουμε με τους εκπαιδευτικούς-λάστιχο που αναγκάζονται να διδάσκουν άσχετα με την ειδικότητά τους μαθήματα με ό,τι αυτό σημαίνει για τη μόρφωση των μαθητών.
Απέναντι στο κριτήριο της «αξιοποίησης των σχολικών υποδομών», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει την ανάγκη να αναβαθμιστούν εδώ και τώρα οι σχολικές υποδομές, να θωρακιστούν αντισεισμικά, να φτιαχτούν εργαστήρια, γυμναστήρια παντού, να δεσμευτούν άμεσα χώροι για ανέγερση σχολικών κτηρίων, για να ξεμπερδεύουμε οριστικά με την αθλιότητα των κοντέινερ, των “τάξεων-κλουβιά”.
Απέναντι στο κριτήριο της «καλλιέργειας δεξιοτήτων στους μαθητές», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει τη σύγχρονη ανάγκη και δυνατότητα για ένα σχολείο ολόπλευρης μόρφωσης και σύγχρονης γενικής παιδείας που θα ενσωματώνει δημιουργικά μια σειρά νέες εξελίξεις και θα δίνει ουσιαστική επιστημονική και παιδαγωγική απάντηση στα νέα ζητούμενα της ανάπτυξης της κοινωνίας.
Απέναντι στην κατεύθυνση για δημοσίευση των αξιολογήσεων των σχολείων με βάση τα “μαθησιακά αποτελέσματα”, το ΚΚΕ θέτει το ουσιαστικό ερώτημα του ποιος έχει την ευθύνη για τις σχολικές επιδόσεις, θέτει την ανάγκη για στήριξη των σχολείων και όχι κατάταξή τους σε “καλά” και “κακά” που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, κόντρα τελικά στον βασικό παιδαγωγικό τους ρόλο που είναι να συνεργάζονται μεταξύ τους.
6. Στην εποχή μας συνειδητοποιείται ολοένα και πιο έντονα η ανάγκη αλλά και η δυνατότητα για πρόσβαση στην ουσιαστική γνώση και μόρφωση. Η λαϊκή οικογένεια, που στο σύνολό της έχει ανεβασμένο εκπαιδευτικό επίπεδο σε σχέση με το παρελθόν, είναι λογικό να προσδοκά ανεβασμένης ποιότητας εκπαίδευση για τα παιδιά της.
Αυτό το ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον των πολλών για την εκπαίδευση των παιδιών τους είναι διαμετρικά αντίθετο με τα συμφέροντα και την εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων που δουλεύουν για τους λίγους.
Αυτός ο γόνιμος προβληματισμός και απαίτηση του κόσμου της εκπαίδευσης μπορεί σήμερα να βρει συλλογική, διεκδικητική, δημιουργική έκφραση.
Για να ανοίξει η συζήτηση για τις αλλαγές που έχουν γίνει διαχρονικά από τις κυβερνήσεις. Που δεν απαντούν στις νέες προκλήσεις της γνώσης, της ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας που απαιτούν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και σύγχρονες ικανότητες. Αντίθετα, στερούν από το περιεχόμενο του σχολείου τη γενική μόρφωση και την αντικαθιστούν με στείρες και εφήμερες δεξιότητες, με ολέθριες συνέπειες στη γενικότερη μορφωτική συγκρότηση των νέων.
Για να ανοίξει συζήτηση για το ποια κοινωνία μπορεί να θέσει στόχους συνολικής ανύψωσης του μορφωτικού επίπεδου και ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας των μαθητών.
Το ΚΚΕ σήμερα, στηρίζοντας τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να χαραχτεί αυτός ο δρόμος.