Η δράση του Κόμματος με το ξέσπασμα του δεύτερου κύματος της πανδημίας, τα καθήκοντα και ο σχεδιασμός μας για το επόμενο διάστημα

1. Πώς προχώρησε ο βασικός μας σχεδιασμός

Η συνεδρίαση της ΚΕ (Σεπτέμβρης του 2020), που προηγήθηκε του νέου κύμα­τος της πανδημίας και των νέων περιορι­στικών μέτρων, καθόριζε το πλαίσιο της δουλειάς του Κόμματος. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό και τις κατευθύνσεις της ΚΕ, όλον τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη αναπτύχθηκε μια σημαντική πολύμορφη πολιτική δραστηριότητα του Κόμματος και της ΚΝΕ. Ολοκληρώθηκαν με επιτυ­χία οι Φεστιβαλικές δραστηριότητες και τα κεντρικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Στο ίδιο διάστημα έγινε προετοιμασία στα καθο­δηγητικά όργανα και σε ΚΟΒ για τα ζη­τήματα σχεδιασμού και παρέμβασης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και συνο­λικότερα στο λαϊκό κίνημα, για τη διακίνη­ση του «Ριζοσπάστη» και την Οικονομική Εξόρμηση.

Με την πολιτική δραστηριότητα που ανα­πτύχθηκε ήρθαμε σε επαφή με ένα μεγά­λο μέρος των οπαδών του Κόμματος, άλ­λων ανθρώπων που συμπορεύονται μαζί μας. Ωστόσο, παραμένει ένα σημαντικό τμήμα του ευρύτερου περίγυρου, με το οποίο δεν έχουμε επαφή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε τον βασικό μας στόχο, της γρή­γορης ανασύνταξης του Κόμματος και της ΚΝΕ. Βρεθήκαμε καλύτερα προετοιμα­σμένοι.

Ξεχωριστή ευθύνη και φροντίδα πρέπει να υπάρξει από τα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ για τους συντρόφους μέλη της ΚΝΕ, για τις συνεδριάσεις των ΟΒ. Ιδιαίτε­ρο σχέδιο απαιτείται για τους συντρόφους φοιτητές που έχουν φύγει από τον τόπο σπουδών τους, λόγω της μη λειτουργίας των πανεπιστημίων και της εγκατάστασής τους στον τόπο καταγωγής τους.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση από την κυβέρνηση των νέων περιοριστικών μέ­τρων λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, το Κόμμα καλύτερα προετοιμασμένο από την προηγούμενη φορά, αναπροσάρμο­σε τη δράση του χωρίς να την αναστέλ­λει. Με συγκεκριμένη βοήθεια και σχέδιο για το τι κάνει το κάθε στέλεχος και όλα τα κομματικά μέλη. Πάρθηκαν ξανά συγκε­κριμένα μέτρα για την προστασία από την πανδημία του κορονοϊού όλου του δυνα­μικού του Κόμματος και της ΚΝΕ, της εξα­σφάλισής τους σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών, υγειονομικών συνθηκών στα γραφεία του Κόμματος, τόσο στη λειτουρ­γία τους όσο και κατά την παραμονή των συντρόφων.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το Κόμμα ανέπτυξε ση­μαντική παρέμβαση για τα ζητήματα της υγείας και των γενικότερων δικαιωμάτων του λαού: Με τον «Ριζοσπάστη» και άλ­λους πολλούς τρόπους, όπως με ανακοι­νώσεις, κοινοβουλευτική δράση, οπτική προπαγάνδα και τηλεδιασκέψεις, συνέχι­σε να ενημερώνει, να διαφωτίζει, να εξο­πλίζει. Μπήκε μπροστά και δεν πέρασαν οι αυταρχικές απαγορεύσεις στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μπήκε μπροστά στην οργάνωση της απεργίας της 26ης Νοέμ­βρη.

Η κατάσταση αυτή του εγκλεισμού και των άλλων περιοριστικών μέτρων, σε συνδυασμό με την όξυνση των λαϊκών προβλημάτων και την ένταση της επίθε­σης στο σύνολο των δικαιωμάτων του λαού θα συνεχιστεί. Γι’ αυτό πρέπει στη σημερινή συνεδρίαση να εκτιμήσουμε συγκεκριμένα, όσο αυτό είναι δυνατό, να προβλέψουμε τις εξελίξεις για το επόμενο διάστημα και με βάση αυτά να εμπλου­τίσουμε και να καθορίσουμε τον βασικό μας σχεδιασμό, ώστε καλύτερα να είναι προετοιμασμένο όλο το Κόμμα, πιο ικανό να δράσει στις συνθήκες του επόμενου δι­αστήματος.

Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της ΚΕ (Σε­πτέμβρης 2020) ότι «η συνολική αμφι­σβήτηση θα δυναμώνει. Τόσο ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικότερα στο αστικό πολιτικό σύστημα, το αστικό κράτος για τη διαχείριση των βασικών προβλημά­των, όσο και απέναντι σε συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ».

Η ΚΕ υπογράμμιζε επίσης:

«Αυτή η αμφισβήτηση όμως θα είναι θολή, φαίνεται ήδη ότι κινείται σε συντηρητική ακόμα και αντιδραστική κατεύθυνση. Ως έναν βαθμό βέβαια, λόγω της ύπαρξης και δράσης του Κόμματος θα συνυπάρχουν αυτά και με αγωνιστικά σκιρτήματα αντί­στασης, αφύπνισης, χωρίς να σημαίνει ότι και αυτά θα είναι ολοκληρωμένα, βαθιά. Οσον αφορά στο πολιτικό σύστημα, φαί­νεται ότι ήδη δυναμώνει μια δυσαρέσκεια για τη ΝΔ, αρχίζει και χάνει υποστηρικτές. Γεγονός που θα δυναμώνει όσο περνάει ο καιρός με την ανάπτυξη του νέου κύματος πανδημίας, την οικονομική κρίση και τα βάρη που αυτή φέρνει για τη λαϊκή οικογέ­νεια, αλλά και την όξυνση της κατάστασης στην περιοχή, εξαιτίας της προκλητικότη­τας της τουρκικής αστικής τάξης και των μεγάλων και αξεπέραστων αντιθέσεων και ανταγωνισμών ισχυρών καπιταλιστι­κών κρατών. Μην υποτιμήσουμε το γεγο­νός ότι το πιο πιθανό είναι να περάσουμε περίοδο νέων μεγάλων δυσκολιών για την ανάπτυξη της πολιτικής και μαζικής πάλης και εξαιτίας όλων των παραπάνω. Κυρίως λόγω της ίδιας της αβεβαιότητας που προ­καλούν οι εξελίξεις, οι οποίες μαζί με την πανδημία και τον εσκεμμένα καλλιεργού­μενο φόβο μέσα στον λαό επιτείνουν αυτήν την κατάσταση. Χρειάζεται συνεχής παρα­κολούθηση των εξελίξεων, πολιτικών, οι­κονομικών, διεθνών κ.λπ., των διεργασιών που συντελούνται, το τι κάνει ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και οι αστικοί θεσμοί, τα πολιτικά κόμματα, όχι μόνο κεντρικά αλλά σε κάθε χώρο, τουλάχιστον εκεί που διαθέτουμε ΚΟΒ ή ΟΒ, ή εκεί που έχουμε οπαδούς, φίλους, συμπορευόμενους μαζί μας. Επομένως, απαιτείται μέσα σε αυτήν την κατάσταση να είναι πιο ανεβασμένος ο ρόλος της πρωτοπορίας, ο ρόλος του Κόμματος, να είμαστε μπροστά σε όλα τα ζητήματα, σε όσο δυνατόν περισσότερους χώρους. Εχει ιδιαίτερη σημασία η συνε­χής ιδεολογικοπολιτική θωράκιση όλου του Κόμματος, της ΚΝΕ, του περίγυρου. Γι’ αυτό να δυναμώσει η λειτουργία των ορ­γάνων και των ΚΟΒ, όχι για να περάσουμε σε μια εσωστρέφεια αλλά σε μια έντονη πολιτική δράση, που να περιλαμβάνει όλες τις μορφές που συμβάλλουν στην άνοδο της συμμετοχής και της συσπείρωσης δυ­νάμεων. Δυναμώνει η ανάγκη να ανέβει η ιδεολογικοπολιτική ικανότητα να απαντάμε σε όλα τα ζητήματα που αφορούν είτε την πανδημία, είτε την οικονομική κρίση, είτε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους αντα­γωνισμούς των αστικών τάξεων κ.ο.κ., από τη δική μας σκοπιά, με βάση τη θεωρία μας και την πολιτική μας πρόταση, να τεκ­μηριώνεται η ανάγκη αλλαγής, ανατροπής στο επίπεδο της εξουσίας».

Στο διάστημα που σήμερα εξετάζουμε έγιναν προσπάθειες να διαπερνούν τη δουλειά του Κόμματος οι παραπάνω εκτι­μήσεις και κατευθύνσεις.

2. Για τις εξελίξεις στην Οικονομία

α) Η εκδήλωση της νέας βαθιάς δι­εθνούς οικονομικής κρίσης και η φανερή αδυναμία των δημόσιων συ­στημάτων Υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας στα ιμπεριαλιστικά κέντρα δείχνουν τον πραγματικό χαρακτήρα και τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, παρά την κυριαρχία του μετά τη νίκη της αντεπανάστασης του 20ού αιώνα.

Οι συνέπειες, που είναι πολύ μεγάλες για την εργατική τάξη σε όλον τον κόσμο, όπως η αύξηση της μακροχρόνιας ανερ­γίας και του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η ενίσχυση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, η αδυναμία αξιοποίησης των σύγχρονων επιστημονι­κών δυνατοτήτων προστασίας της υγείας των λαϊκών στρωμάτων, αναδεικνύουν την όξυνση της βασικής αντίθεσης ανά­μεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και γενικότερα του συνόλου των κοινωνικών αντιθέσεων.

Διαψεύδονται οι αρχικές διαβεβαιώσεις και καθησυχαστικές δηλώσεις αστικών επιτελείων και της κυβέρνησης για σύντο­μη και γρήγορη ανάκαμψη από την κρίση μέσα στο 2021 μαζί με το ξεπέρασμα της πανδημίας.

Η κρίση αυτή, που εκδηλώθηκε στις αρ­χές του 2020 είναι σχετικά συγχρονισμέ­νη και διεθνής, παρουσιάζει μεγαλύτερο βάθος από την προηγούμενη του 2008 - 2009, το μεγαλύτερο μεταπολεμικά.

Αναδεικνύεται το βασικό καθήκον απο­κάλυψης του χαρακτήρα της κρίσης, απέ­ναντι στις αστικές αναλύσεις που προβάλ­λουν ως βασική αιτία της κρίσης την παν­δημία του κορονοϊού και τα μέτρα που υποχρεώθηκαν να πάρουν (όπως αυτά του γενικού ή περιορισμένου lockdown), η οποία πράγματι οδήγησε σε απότομη περιστολή παραγωγικών, μεταφορικών και άλλων οικονομικών δραστηριοτή­των, με ταυτόχρονη σχετική συρρίκνωση της κατανάλωσης.

β) Ασφαλώς η πανδημία έπαιξε ρόλο στο χρόνο και στο βάθος εκδήλω­σης της κρίσης, όμως δεν είναι η αιτία της. Λειτούργησε ως καταλύτης στην επιδεί­νωση της διεθνούς οικονομίας, που είχε ήδη επιβαρυνθεί.

Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση της πανδη­μίας, παρά τις επιμέρους διαφορές μετα­ξύ των καπιταλιστικών κρατών, έχει πα­ντού αντιλαϊκό, ταξικό πρόσημο. Τα συ­γκεκριμένα περιοριστικά μέτρα αντιμετώ­πισης της πανδημίας (πλήρους ή μερικού lockdown), οι αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες δεν οφείλονται σε έναν «εξωγενή παράγοντα», ανεξάρτητο απ’ τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Η θλιβερή κατάσταση των δημόσιων συστημάτων Υγείας (υποδομές, αριθμός ΜΕΘ, ελλείψεις προσωπικού κ.λπ.), τα με­γάλα προβλήματα στον τομέα της πρόλη­ψης της υγείας και ασφάλειας των εργα­ζομένων, ο χαμηλός βαθμός προστασίας του ίδιου του νοσηλευτικού προσωπικού δεν αποτελούν αναπόφευκτα φυσικά φαινόμενα, αλλά αποτέλεσμα της αστι­κής πολιτικής στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η εμπορευματοποίηση της Υγείας και του Φαρμάκου χαρακτηρίζει το σύνολο των καπιταλιστικών κρατών. Η αστική πολιτική προσπαθεί μάταια να βρει τη «χρυσή τομή» ανάμεσα στη λήψη αυστηρών υγειονομικών μέτρων και στη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστι­κής οικονομίας. Παράλληλα, αντί για τη διεθνή συνεργασία, οξύνεται ο ανταγω­νισμός ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέ­ντρων σχετικά με τα κατάλληλα εμβόλια και φάρμακα.

Οι αντιθέσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, που γεννά ο ανταγωνισμός του μονοπω­λιακών ομίλων των αστικών τους τάξεων, οξύνονται παραπέρα. Αιτίες είναι η ενί­σχυση της θέσης της Γερμανίας έναντι της Γαλλίας και της Ιταλίας που αυξάνεται στη φάση εκδήλωσης της νέας οικονομικής κρίσης. Λόγω της αντικειμενικής διαφο­ράς στη δημοσιονομική κατάσταση και στα προβλήματα διαχείρισης του κρατι­κού χρέους και του ελλείμματος, που οξύ­νουν τις διαφορές και τις αντιπαραθέσεις για το ποιος θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος του κοινού δανεισμού της ΕΕ.

Στο πλαίσιο αυτό έχουν σημασία οι πρό­σφατες αποφάσεις της Κομισιόν. Η ΕΕ αποφάσισε, για πρώτη φορά, να προχω­ρήσει σε κοινό δανεισμό για να στηρίξει σχέδια μεγάλης κρατικής παρέμβασης για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οι­κονομίας σε όλα τα κράτη - μέλη μέσω της συγκρότησης του Ευρωπαϊκού Τα­μείου Ανάκαμψης. Η ΕΕ αποφάσισε να αναστείλει την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας την περίοδο 2020 - 2021 και να διαθέσει όχι μόνο δάνεια αλλά και επιχορηγήσεις στα κράτη - μέλη.

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τρά­πεζα (ΕΚΤ) ακολουθεί χαλαρή πολιτική και στηρίζει τους τραπεζικούς ομίλους με ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης».

Η συμφωνία για τη συγκρότηση του Ευ­ρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης εντάσσε­ται μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Η Γαλλία και η «Συμμαχία των κρατών του Νότου» το προβάλλουν ήδη ως ένα ιστορικό βήμα προόδου, απέναντι στις αντιδραστικές θέσεις της «Συμμαχίας των φειδωλών του Βορρά». Η Γερμανία προ­βάλλει τον συμβιβασμό ως μια προσω­ρινή προσαρμογή για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης έκτακτης ανάγκης, που δεν συνιστά ριζική αλλαγή γραμμής πλεύσης.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για πορεία σε αντιδραστική κατεύθυνση. Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστι­κής συμμαχίας της ΕΕ ενισχύει τον πραγ­ματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Εμβάθυνση της ενοποίησης της ΕΕ ση­μαίνει ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.

Η εποπτεία για υπερχρεωμένα κράτη - μέλη, όπως η Ελλάδα, θα γίνει πολλα­πλή. Δίπλα στο «ευρωπαϊκό εξάμηνο» θα προστεθεί ένας μηχανισμός διαρκούς αξιολόγησης του προγράμματος μεταρ­ρυθμίσεων και δεσμεύσεων. Αυτός θα αποφασίζει αν θα αποδεσμεύονται ή θα παγώνουν τα κονδύλια των περιβόητων επιδοτήσεων.

Για να στηρίξουν την ανάκαμψη της καπι­ταλιστικής οικονομίας, τα αστικά επιτελεία σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία προχωρούν σε με­γάλη κρατική παρέμβαση, αξιοποιώντας προτάσεις του κεϊνσιανισμού.

γ) Οι προσαρμογές στη διαχείριση της αστικής οικονομικής πολιτικής στις συνθήκες της νέας διεθνούς κρίσης.

Η εκδήλωση της νέας διεθνούς κρίσης και η αντίστοιχη πτώση των νέων ιδιωτικών επενδύσεων οδήγησαν σε αλλαγές και προσαρμογές της αστικής οικονομικής πολιτικής με στόχο την ενθάρρυνσή τους.

Στην Ελλάδα, όπως και στην ΕΕ και δι­εθνώς, οι κυβερνήσεις και γενικότερα το αστικό πολιτικό σύστημα συγκλίνουν στην υιοθέτηση μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης, επεκτατικής δημοσιονομι­κής πολιτικής και νομισματικής χαλάρω­σης, για να στηριχτεί η ανάπτυξη της ελ­ληνικής οικονομίας.

Από φιλελεύθερες συντηρητικές δυνά­μεις, η επιλογή αυτή εμφανίζεται ως η κα­τάλληλη για την «έκτακτη κατάσταση» της απότομης συρρίκνωσης της παραγωγής και της έλλειψης ιδιωτικών επενδύσεων. Από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτου­νιστικές δυνάμεις προβάλλεται ως «προ­οδευτική στροφή, μετά την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού». Στη χώρα, τα αστι­κά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ κρίνουν την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ ως μη συνεπή προσαρμογή στην αντίστοιχη ευ­ρωενωσιακή, ενώ τα ίδια παρουσιάζονται ως πιο αυθεντικοί εκφραστές μιας ανά­λογης πιο επεκτατικής κρατικής πολιτικής, χωρίς πειστικότητα, αφού βαρύνονται ως διαχειριστές της μνημονιακής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.

Η δυνατότητα της μεγαλύτερης κρατι­κής παρέμβασης να αμβλύνει τις αρνητι­κές συνέπειες για τον λαό από το μεγάλο βάθος της κρίσης είναι περιορισμένη. Η όξυνση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλι­στικών κέντρων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά θέτει αντικειμενικούς περιορισμούς στην επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που ακολουθείται σήμερα στην ΕΕ και την Ελλάδα. Η μεγάλη απόκλιση από τους δημοσιονομικούς «στόχους» θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέα σκληρά μέτρα, που θα κληθούν να πληρώσουν η εργατι­κή τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ηδη αυ­ξάνεται η γερμανική πίεση για επαναφορά της εφαρμογής των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας μετά το 2021 σχετικά με τον περιορισμό των κρατικών χρεών και των ετήσιων ελλειμμάτων. Το κρατικό χρέος της Ελλάδας ξεπερνά πλέον το 200% του ΑΕΠ και οι δαπάνες εξυπηρέτησής του θα αυξηθούν το επόμενο διάστημα.

Ετσι, αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της άμεσης κρατικής επεκτατικής παρέμβα­σης για την υποβοήθηση της καπιταλιστι­κής αναπαραγωγής και τον εκ νέου περι­ορισμό της προς όφελος της καπιταλιστι­κής κερδοφορίας, φάση στην οποία πάλι τις συνέπειες πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που συν­δυαστικά πλήττουν την εγχώρια οικο­νομία, έλαβε μια σειρά από βραχυπρό­θεσμα μέτρα που στηρίχτηκαν σε νέο κρατικό δανεισμό, ο οποίος ξεπέρασε τα 12 δισ. ευρώ, και στην αξιοποίηση των «ματωμένων πλεονασμάτων» της προ­ηγούμενης περιόδου, προετοιμάζοντας παράλληλα ένα μεγάλο «πακέτο» χρημα­τοδότησης της καπιταλιστικής οικονομίας, με τη μερίδα του λέοντος «των μέτρων στήριξης» να κατευθύνεται στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.

Η μεσοπρόθεσμη πολιτική της κυβέρνη­σης, που κοστολογείται σε 70 δισ. ευρώ περίπου αποτελεί την ελληνική εκδοχή της ευρωενωσιακής «απάντησης» στη νέα κρίση που αφορά πλέον όλες τις οικονο­μίες της ΕΕ. Στοχεύει κυρίως στη στήριξη των επενδύσεων στην «πράσινη» και ψη­φιακή μετάβαση, αποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα αναπαραγωγής στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ είναι πολύ βαθύτερο από τις συνέπειες της πανδημίας, αφού ως κύρια λύση αναγορεύεται ο «πράσι­νος και ψηφιακός μετασχηματισμός της ευρωενωσιακής οικονομίας».

Το πακέτο χρηματοδότησης της ΕΕ και η συμμετοχή της Ελλάδας στο Ταμείο Ανά­καμψης είναι συνδεδεμένο με ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, που θα καθορίζει τις μεταρρυθμιστικές και επενδυτικές προ­τεραιότητες έως το 2026, το οποίο θα πρέπει να υποβάλει κάθε κράτος - μέλος και αποτελεί προϋπόθεση για να προ­χωρήσει η εκταμίευση της χρηματοδό­τησης. Το σχέδιο ευθυγραμμίζεται τόσο με το σχεδίασμα και τις προτεραιότητες της ΕΕ όσο και με τις απαιτήσεις του εγ­χώριου κεφαλαίου. Το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης θα αξιοποιηθεί για την υλοποίηση μεγάλων επενδυτικών έρ­γων «πράσινης» ανάπτυξης (τουλάχιστον 37%) και προώθησης νέων ψηφιακών λύσεων (τουλάχιστον 20%). Ηδη το επό­μενο διάστημα αναμένεται η δημοπράτη­ση για το φάσμα του 5G, ενώ έχει ανακοι­νωθεί η επένδυση της «Microsoft» στην Αττική.

Η αστική πολιτική της «εξωστρέφειας» της εγχώριας οικονομίας, δηλαδή της πιο άμεσης οργανικής σύνδεσης της αγροτι­κής και βιομηχανικής παραγωγής με τη διεθνή καπιταλιστική αγορά, θα την κα­ταστήσει ακόμα πιο ευάλωτη σε μια νέα διεθνή κρίση.

Η «εξωστρέφεια» του εγχώριου κεφαλαί­ου εναρμονίζεται με το βαθμό διεθνοποί­ησης της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγο­ράς, τις αυξανόμενες αλληλεξαρτήσεις, τον ιστορικό προσανατολισμό που έχει στις διεθνείς μεταφορές, στον διεθνή του­ρισμό και σε ανάλογους μεταποιητικούς κλάδους (Τρόφιμα, Ποτά, Μεταλλουργία κ.ά.).

δ) Η επιδοματική πολιτική της κυ­βέρνησης σε συνθήκες lockdown.

Η κυβέρνηση, στις συνθήκες lockdown, πήρε και ορισμένα μέτρα έκτακτης επι­δότησης των μακροχρόνιων ανέργων, παράτασης του χρόνου καταβολής του επιδόματος ανεργίας, συγκράτησης του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος μπρο­στά στο ενδεχόμενο απότομης - μεγάλης συρρίκνωσής του και ανέλεγκτης αύξη­σης της ανεργίας.

Ωστόσο, ένα τμήμα των μέτρων αυτών (επιδόματα, αναστολές πληρωμών και εισφορών χωρίς τη διαγραφή μέρους τους κ.λπ.) έχουν καθαρά προσωρινό χα­ρακτήρα, αφού μετατοπίζουν τον βασικό όγκο των οφειλών αυτών στο μέλλον, καθιστώντας τες ουσιαστικά μη διαχειρί­σιμες.

Ενα άλλο τμήμα αυτών π.χ. οι «αποζημιώ­σεις ειδικού σκοπού», η επιδότηση ασφα­λιστικών εισφορών ήταν στην πραγμα­τικότητα στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, με το κράτος να αναλαμβάνει μεγάλο μέρος της μισθολογικής δαπά­νης κατά την περίοδο περιορισμού ή της διακοπής της λειτουργίας τους. Επίσης, η χρηματοδότηση των δόσεων των στε­γαστικών δανείων μέχρι και 80% συνέ­βαλε στην προστασία της ρευστότητας των τραπεζών και στην αποφυγή της δημιουργίας νέων «κόκκινων» δανείων.

Αντίστοιχα, ορισμένα μέτρα στήριξης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων - π.χ. προγράμματα επιστρεπτέας προ­καταβολής - υπηρετούν διπλό σκοπό. Επιδιώκουν να στηρίζουν ένα πιο δυ­ναμικό τμήμα μικρομεσαίων που έχει πληγεί αυτήν την περίοδο, προσφέρο­ντας ορισμένη ρευστότητα και, από την άλλη, να περιορίσουν σε έναν βαθμό τα εκτεταμένα αδιέξοδα και το ενδεχόμενο άμεσων μαζικών λουκέτων στις μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν περιστα­σιακά ή και καθόλου προσωπικό.

ε) Η επιτάχυνση του ψηφιακού μετα­σχηματισμού.

Η εκδήλωση της πανδημίας αξιοποιή­θηκε από την κυβέρνηση ως ευκαιρία για να επιταχυνθεί το σχέδιο ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας. Στην κατεύθυνση αυτή προχώρησε ο ψηφι­ακός μετασχηματισμός λειτουργιών της κρατικής διοίκησης, απορροφήθηκαν ευρωενωσιακά κονδύλια για την προ­ώθηση επενδύσεων σε ψηφιακές υπο­δομές, έγινε υποχρεωτική ψηφιοποίηση σε σειρά από πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ το φθηνό και εκ­παιδευμένο εργατικό δυναμικό στις νέες τεχνολογίες έχει καταστήσει τη χώρα και πεδίο κάποιων επενδύσεων παραγωγής σχετικών τεχνολογικών εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Ταυτόχρονα, ο ψηφι­ακός εκσυγχρονισμός στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και ο ψηφι­ακός μετασχηματισμός των κρατικών λειτουργών αξιοποιούνται για την προ­ώθηση της εντατικοποίησης της εργασί­ας και την αύξηση του βαθμού εκμετάλ­λευσης (π.χ. τηλεργασία) και αυξάνουν τις δυνατότητες παρακολούθησης και καταστολής του λαού.

3. Ορισμένες εξελίξεις στην περιοχή Αν. Μεσογείου, Μ. Ανατολής, Β. Αφρι­κής

Στο έδαφος της νέας διεθνούς κρίσης δυναμώνει ο ανταγωνισμός μεταξύ ιμπε­ριαλιστικών συμμαχιών αλλά και μεταξύ καπιταλιστικών κρατών στο εσωτερικό των συμμαχιών για τον έλεγχο των αγο­ρών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς, αναδεικνύοντας εστίες κιν­δύνου πολεμικής αναμέτρησης από την Ανατολική Μεσόγειο έως την Αρκτική.

Στην Ολομέλεια της ΚΕ του Σεπτέμβρη και τη σχετική Ανακοίνωση - Κάλεσμα αναλύονται οι εξελίξεις στην περιοχή μας, επισημαίνονται οι τάσεις που τις δι­απερνούν και τίθενται η κατεύθυνση και το πλαίσιο πάλης του Κόμματος. Το κεί­μενο αυτό αποτελεί εφόδιο για τη δου­λειά μας και την επόμενη περίοδο.

Στο πλαίσιο της όξυνσης του ανταγωνι­σμού των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας συνεχίζεται η τουρκική επιθετικότητα και απαιτείται συνεχής πα­ρακολούθηση της κατάστασης στην Α. Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Η αποχώρηση του «Ορούτς Ρέις» από την περιοχή του Καστελόριζου στις 29 Νοέμβρη συνιστά ελιγμό μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στην οποία η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση προτίθενται να θέσουν ζήτημα επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία. Σχετίζεται με τα παζάρια μεταξύ ΕΕ - Τουρκίας για την αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης και τη συμφωνία για το Μεταναστευτι­κό - Προσφυγικό, την ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών και αφορά προσαρμογές της πολιτικής της τουρκικής ηγεσίας ενόψει της προεδρίας Μπάιντεν στις ΗΠΑ.

Σε κάθε περίπτωση, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος συνέχισης των ερευνών τόσο στην περιοχή του Καστελόριζου όσο και δυτικά του 28ου μεσημβρινού, δυτικά της Ρόδου και σε θαλάσσιες περιοχές που καλύπτουν η συμφωνία Ελλάδας - Αιγύ­πτου και το αποκαλούμενο Τουρκολιβυ­κό Σύμφωνο. Είναι ανοιχτό το ενδεχόμε­νο αποστολής τουρκικού γεωτρύπανου στην περιοχή, που θα τροφοδοτήσει την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σε συνθήκες συνέχισης των τουρκικών γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, ανοίγ­ματος της περίκλειστης πόλης της Αμμο­χώστου και της προβολής της θέσης περί «δύο κρατών», που θέτουν η τουρκική και τουρκοκυπριακή ηγεσία, εντείνονται οι κινήσεις για επανέναρξη των συνομιλι­ών για το κυπριακό πρόβλημα και ετοι­μάζεται το έδαφος για συμβιβασμούς ανάμεσα σε λύση που κινείται γύρω από τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία και τα «δύο κράτη», σε διχοτομική κατεύθυν­ση.

Οι παραπάνω εξελίξεις συνδέονται με τους γενικότερους στόχους των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ για την υλοποίηση σχεδίου συνεκμετάλλευσης θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, που θα περιπλέξει παραπέρα την κατάσταση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και κλιμα­κώνει τις κινήσεις βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχε­διασμούς. Προετοιμάζει την ενίσχυση και την επέκταση της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τις αμερικανικές βάσεις και υποδομές στην Ελλάδα και έχει αποφασίσει τη συμ­μετοχή σε ευρωατλαντικές στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό, π.χ. στο Μάλι, στο πλευρό των γαλλικών δυνάμεων στην περιοχή της Αφρικής.

Η πρόσφατη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμι­ράτα ως συνέχεια αυτών με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία (π.χ. για την αποστολή «Πάτριοτ»), εμπλέκει παραπέρα τη χώρα στους αμερικανοΝΑ­ΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή του Περσικού Κόλπου κατά του Ιράν και επι­δρά στην όξυνση του ανταγωνισμού με την τουρκική κυβέρνηση, που ενισχύει τις σχέσεις της με το Κατάρ.

Παρακολουθούμε επίσης τις εξελίξεις:

• Στη Συρία, στη Λιβύη και το Παλαιστι­νιακό όπου προωθούνται γενικότερες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις.

• Στα Βαλκάνια, τη συμφωνία Ελλάδας - Αλβανίας για την οριοθέτηση των θαλάσ­σιων ζωνών στο Ιόνιο και την προσφυγή στη Χάγη.

• Στον Καύκασο, μετά τη συμφωνία Αρ­μενίας - Αζερμπαϊτζάν με την παρέμβαση της Ρωσίας και την εμπλοκή της Τουρκίας.

4. Οι τρέχουσες εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις

Μπορούμε να πούμε ότι η αμφισβήτηση έχει βαθύνει με όλα τα αντιφατικά στοι­χεία που τη χαρακτηρίζουν, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του δευτέρου κύματος της πανδημίας. Η ΝΔ φαίνεται πιο φανε­ρά πλέον να έχει μια πιο αξιοσημείωτη φθορά. Ωστόσο, αντέχει ακόμη. Ο ΣΥΡΙ­ΖΑ μέχρι τώρα δεν φαίνεται να κερδίζει κάτι πιο αξιοπρόσεκτο απ’ τη φθορά της ΝΔ. Σήμερα, όπως και στο πρώτο κύμα, συνυπάρχουν περισσότερο ο φόβος από την πανδημία και η αβεβαιότητα για το μέλλον μαζί με αγανάκτηση. Παγιδεύεται όμως αυτή η αγανάκτηση μέσα στη λαν­θασμένη άποψη που καλλιεργείται σκόπι­μα και συστηματικά ότι για την κατάστα­ση φταίει η πανδημία και εκτονώνεται με την προσδοκία ότι όταν ξεπεραστεί θα επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση.

Ωστόσο, ένας κόσμος προβληματίζεται πιο ριζοσπαστικά και φαίνεται ότι ψάχνει να βρει στήριγμα στο Κόμμα. Αυτό φάνη­κε κατά κάποιον τρόπο στις πρωτοβουλί­ες και κινητοποιήσεις για τη δίκη της ΧΑ, σε άλλες δραστηριότητες, στο κείμενο του Κόμματος για το μάζεμα υπογραφών για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και για την άρση της απαγόρευσης της συγκέντρω­σης για το Πολυτεχνείο. Επίσης, φάνηκε σε ορισμένες αρχαιρεσίες σωματείων και σε πρωτοβουλίες που ανέπτυξαν οι δυ­νάμεις μας στο πλαίσιο του κινήματος.

Η ΝΔ αναπτύσσει δραστηριότητα, αξιο­ποιώντας τον κρατικό μηχανισμό, τις Πε­ριφέρειες και τους δήμους, τους βουλευ­τές μέσα κυρίως από διάφορα κρατικά και ευρωενωσιακά προγράμματα όπως: Για τη διαχείριση των συνεπειών της παν­δημίας, για τη στήριξη των επιχειρήσεων, των μικρομεσαίων, της προώθησης με­ταρρυθμίσεων σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Είναι σε άμεση συνεργασία με την εργοδοσία, κάνει ειδική δουλειά σε ΕΒΕ και σ’ άλλα μεσαία στρώματα, σε αγρότες. Στις γραμμές των οπαδών της υπάρχει έντονος προβληματισμός, αλλά ταυτόχρονα είναι πιο εμφανής η επίδρα­ση διάφορων συντηρητικών αντιλήψεων για όλα τα ζητήματα. Επίδραση ασκούν και τα ακροδεξιά στοιχεία που υπάρχουν και δρουν στις γραμμές της ή δρουν πα­ράπλευρα. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι υπάρχει ένας κόσμος, κυρίως εργαζόμε­νοι που παρακολουθούν τη δραστηρι­ότητα του Κόμματος και δηλώνουν ότι εκτιμούν τη συνέπεια και τη δράση του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταίο ιδιαίτερα διά­στημα, σε κεντρικό επίπεδο και κυρίως με τον Αλ. Τσίπρα έχει εντείνει τη δράση του. Μια κινητικότητα εμφανίζουν οι βου­λευτές του. Εχει διευρυνθεί αντικειμενικά, λόγω της πολιτικής της ΝΔ, το έδαφος για να δουλεύουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με άξονα μια άλλη πολιτική διαχείρισης, δήθεν πιο φιλολαϊκή και να καλλιεργούν αυταπάτες. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και τώρα εκ­δηλώνει και δηλώνει ότι εκτιμά τις πρω­τοβουλίες και τη δράση του Κόμματος για τα λαϊκά προβλήματα, για τη ΧΑ, για το Πολυτεχνείο κ.ά. Εχει μεγάλη σημασία η προσέγγιση αυτών των ανθρώπων.

Η όξυνση της αντιπαράθεσης με τον ΣΥ­ΡΙΖΑ και την πολιτική του είναι προϋπό­θεση, για να ξεκολλάει ένα υγιές τμήμα από τον σοσιαλδημοκρατικό βούρκο και να έρχεται προς τις θέσεις του Κόμ­ματός μας. Αυτό απαιτεί η αντιπαράθεση να διεξάγεται εύστοχα, τεκμηριωμένα και αποδεικτικά. Απαιτεί ετοιμότητα και ιδε­ολογική και πολιτική επαγρύπνηση στην επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργήσει το έδαφος και τη συζήτηση και με αφορ­μή τις υπογραφές για την απαγόρευση, για σύναψη δημοκρατικών, αντιδεξιών ή προοδευτικών μετώπων απέναντι στη ΝΔ. Αλλωστε, η πολιτική του και ο ρό­λος που έχει αναλάβει στην εξυπηρέτηση των επιδιώξεων της αστικής τάξης είναι αυτά που τον οδηγούν να ζητάει υπουρ­γούς κοινής αποδοχής με τη ΝΔ και πεδίο εθνικής συνεννόησης, για να μην απειλη­θούν τα συμφέροντα των επιχειρηματι­κών ομίλων. Υπάρχει, επίσης, κόσμος που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ και δεν βλέπει με καλό μάτι τη συναίνεση της ηγεσίας του στην κυβέρνηση, ενώ ένα συνδικαλιστικό κομμάτι διαφωνεί με τη στάση που κρατάει η ΓΣΕΕ. Δυνατότητες υπάρχουν για ορισμένες περιπτώσεις που επηρεάζονται από τον χώρο του οπορ­τουνισμού.

Τα Οργανα και οι ΚΟΒ πρέπει συστημα­τικά να αντιμετωπίζουν τη δράση των φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων και οργανώσεων.

Ξεχωρίζουμε ορισμένα κύρια ζητήματα όπου πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας περισσότερο.

Το Κόμμα έδειξε ετοιμότητα και πρω­τοβουλία. Οι ΚΟ έδρασαν πρωτοπόρα για λαϊκά προβλήματα που οξύνθηκαν:

‣ Για τα ζητήματα της Υγείας, στα οποία δώσαμε προτεραιότητα.

‣ Για τα θέματα της Εκπαίδευσης με τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις και τον συντονισμό της δράσης τους και με εκ­παιδευτικούς και γονείς σε όλη τη χώρα.

‣ Για τα ζητήματα του Πολιτισμού με μα­ζικές δράσεις και συσπείρωση καλλιτε­χνών.

‣ Για το Προσφυγικό, εκεί που οξύνθηκαν απότομα τα προβλήματα στη Λέσβο, με το κάψιμο της δομής στη Μόρια.

‣ Για τις πλημμύρες στην Καρδίτσα.

‣ Για τους σεισμούς στη Σάμο, κ.ά.

Ηταν σε όλα αυτά εμφανής η ευρύτερη αποδοχή των πρωτοβουλιών του Κόμ­ματος, τόσο στη σύσκεψη στην Καρδίτσα με την παρουσία φορέων όσο και στη Λέσβο και τη Σάμο στα κλιμάκια των στε­λεχών και βουλευτών του Κόμματος που περιόδευσαν.

Σημαντικές ήταν οι δραστηριότητες για τη δίκη της ΧΑ: Με τη συμμετοχή στην κινη­τοποίηση στο Εφετείο, με την εκδήλωση στο Κερατσίνι για την παρουσίαση της έκ­δοσης της ΣΕ για τη δίκη της ΧΑ. Υπήρξε γενικότερη αναγνώριση της συμβολής και του ρόλου του Κόμματος, με ενδεικτική τη συμμετοχή όλων των δικηγόρων της Πο­λιτικής Αγωγής. Είχε προηγηθεί η καταδι­καστική απόφαση του Δικαστηρίου που δικαιολογημένα έδωσε ικανοποίηση σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, έφερε μούδιασμα σε οπαδούς της ΧΑ και άλλα φασιστικά και ακροδεξιά στοιχεία.

Ηταν σωστή η πρωτοβουλία του Κόμ­ματος και η προσπάθεια που συνεχίζεται για το μάζεμα υπογραφών. Φαίνεται ότι όπου απευθυνόμαστε, πέρα από τους κο­ντινούς οπαδούς και σε αυτούς που συ­μπορεύονται με το Κόμμα, αλλά και σε ευρύτερο κόσμο, πρέπει να συνεχίσουμε πιο τολμηρά.

Ολο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρ­νηση της ΝΔ έδειξε τις προθέσεις της, να εκφράσει την ανάγκη της αστικής τάξης στις σημερινές συνθήκες για ενίσχυση και θωράκιση του κατασταλτικού μηχα­νισμού του αστικού κράτους, τον περιο­ρισμό της λαϊκής κινητοποίησης και της δράσης του κινήματος. Βεβαίως και σε αυτήν την περίπτωση συνεχίζει το έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, όμως είναι φανερό ότι γίνεται μια προ­σπάθεια να πάει ένα βήμα παραπέρα. Αυτό φάνηκε από τον νόμο για τον πε­ριορισμό των διαδηλώσεων, από τους σχεδιασμούς και τα νομοσχέδια για τη συνδικαλιστική δράση. Ηταν καθαρό ότι στις προθέσεις της ήταν και είναι να αξιο­ποιήσει τις συνθήκες της πανδημίας, τους περιορισμούς που υπάρχουν στις μετακι­νήσεις, τις συναθροίσεις κ.λπ. ενάντια στο κίνημα.

Μέτρα έντασης της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού παίρνονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως στη Γαλ­λία ή την Ιταλία, με στόχο την προληπτική θωράκιση του συστήματος από την αυ­ξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια.

Ανοιξε από την πρώτη περίοδο της κα­ραντίνας η συζήτηση, αν οι περιορισμοί αφορούν ή όχι την πολιτική και συνδικα­λιστική δράση. Δόθηκε με την παρέμβα­σή μας το στίγμα ότι παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις αναγκαίες προσαρμογές, το κίνημα δεν μπαίνει στον γύψο, συνεχί­ζει και αναπτύσσει τη δράση του. Η κινη­τοποίηση της Πρωτομαγιάς αιφνιδίασε την κυβέρνηση, παρά τις προσπάθειες να αποτρέψει την πραγματοποίησή της, επί­σης συνέπεσε με μια περίοδο που προ­σανατολιζόταν στο «άνοιγμα» του Του­ρισμού μπροστά στο καλοκαίρι, αυτό τη δυσκόλεψε παρά τις επιθέσεις που υπήρ­χαν και τότε από μερίδα του κυβερνητι­κού Τύπου.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση, αξιοποιώντας και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, προσπάθησε και προσπαθεί να διαμορφώσει ένα κλίμα «εθνικής συνεννόησης απέναντι στις με­γάλες έκτακτες συνθήκες», εστιάζοντας στα ζητήματα της πανδημίας, των εξελίξε­ων στα Ελληνοτουρκικά και της ενεργού συμμετοχής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέ­δια στην περιοχή.

Εδώ υπάρχει αντικειμενικά και μια αντι­φατικότητα στην κυβερνητική πολιτική, που εκφράζεται και από διαφοροποι­ήσεις που υπάρχουν σε στελέχη της ΝΔ και σε σχετική αρθρογραφία. Είναι αντι­φατικός και δύσκολος ο συνδυασμός της πολιτικής ενίσχυσης της καταστολής και ταυτόχρονα της εξασφάλισης της «κοινω­νικής και πολιτικής συναίνεσης».

Στις συνθήκες του δεύτερου κύματος της πανδημίας, η κυβέρνηση είναι σαφώς σε πολύ πιο δύσκολη θέση απ’ ό,τι την πε­ρίοδο της άνοιξης, γεγονός που φαίνεται ακόμα και σε δημοσκοπικά στοιχεία. Η κατάσταση στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στα νοσοκομεία και τους χώρους δουλειάς, σε συνδυασμό με τη δυσκολία της κυβέρνη­σης να διαχειριστεί την κατάσταση μετά το άνοιγμα του Τουρισμού έχει δυναμώ­σει τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής.

Από την αρχή του φθινοπώρου έγινε προσπάθεια να συκοφαντηθούν αγωνι­στικές κινητοποιήσεις πρώτα απ’ όλα των μαθητών, έγινε «σκληρή» αντιμετώπιση λαϊκών κινητοποιήσεων, εφαρμόζοντας τον νόμο για τις διαδηλώσεις, ενώ ξεκίνη­σε, στην αρχή πιο δειλά και πιο περιθωρι­ακά με αφορμή και τη μεγάλη κινητοποί­ηση για τη δίκη της ΧΑ, να διατυπώνονται απόψεις για το αν είναι δυνατόν σε τέτοιες συνθήκες να πραγματοποιούνται διαδη­λώσεις και κινητοποιήσεις. H προσπά­θεια, η αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια να διοχετευθούν μαζικά σε «κίνημα αρνητών του κορονοϊού», όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες όπου κυριαρχούν ακροδεξιά στοι­χεία και που θα διευκόλυναν την κυβέρ­νηση και το κράτος, δεν περπάτησε.

Από ένα τμήμα των αστικών αναλύσεων τίθεται το ζήτημα ότι τώρα μετά από τη φυλάκιση της ΧΑ πρέπει να καλυφθεί πο­λιτικά ο ακροδεξιός χώρος που έχει μείνει άστεγος πολιτικά. Τίθεται ο προβληματι­σμός αν μπορεί η ΝΔ να απορροφήσει αυτόν τον χώρο ή η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, αλλά ανοίγουν και οι προ­βληματισμοί για νέα σχήματα στον χώρο.

Ταυτόχρονα, ενισχύονται και αστικοί προβληματισμοί για το κέρδισμα του «κέ­ντρου» από τη ΝΔ, ώστε να εξασφαλίσει την επόμενη κυβερνητική αυτοδυναμία.

Μετά την ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής, ξεκίνησε η συζήτηση από διάφορες αστικές φωνές ότι τώρα ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψουμε με το «άλλο άκρο» με τις «εγκληματικές οργανώσεις της αριστεράς». Η προβοκάτσια στην ΑΣΟΕΕ, με την επίθεση αναρχοαυτόνο­μων στον πρύτανη και τα γνωστά επα­κόλουθα, έδωσε μια καλή αφορμή να δυναμώσει η συζήτηση περί δύο άκρων όχι μόνο στην ιστορική του πλευρά - που και αυτή συνεχίστηκε με αφορμή και την επέτειο από την πτώση του τείχους του Βερολίνου - αλλά και στη σύγχρονη δι­άστασή του.

Με αφορμή αυτό το γεγονός, άνοιξε από νωρίς η συζήτηση για το τι θα γίνει μπρο­στά στο Πολυτεχνείο.

Ξεδιπλώθηκε προληπτικά η κυβερνητι­κή προπαγάνδα, εστιάζοντας στο ζήτημα των υγειονομικών μέτρων, της προστασί­ας της υγείας, των εξελίξεων με την παν­δημία και έγινε προσπάθεια να εμφα­νιστεί ως δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει εορτασμός. Οσο πέρναγαν οι μέρες και φαινόταν ότι το Κόμμα και το εργατικό - λαϊκό κίνημα προσανατολίζονταν στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων για το Πο­λυτεχνείο δυνάμωνε και η προπαγάνδα που βεβαίως άρχισε να παίρνει και άλλα χαρακτηριστικά. Αρχισε να αναπτύσσεται μια αρθρογραφία σχετικά με το «τι νόημα μπορεί να έχει σήμερα μια πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία», το ότι «σήμερα δεν έχουμε χούντα», «δεν υπάρχει επικαι­ρότητα του νοήματος» κ.λπ. Επαναφέρο­ντας, δηλαδή, τα γνωστά επιχειρήματα με τα οποία εδώ και χρόνια επιτίθενται στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Ταυτόχρο­να, δεν έλειψαν και τοποθετήσεις από αστικές εφημερίδες που θυμήθηκαν την «Πανσπουδαστική Νο 8» και αναρωτιό­νταν «τι δουλειά έχει το ΚΚΕ με το Πολυ­τεχνείο, αφού το είχε καταδικάσει και στη συνέχεια το καπηλεύτηκε» κ.λπ.

Οι απειλές και οι προειδοποιήσεις από την πλευρά της κυβέρνησης κορυφώθη­καν μια βδομάδα πριν από τις 17 Νοέμ­βρη και εκδηλώθηκαν και μέσα στη Βου­λή κατά τη διάρκεια της συζήτησης σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών με τη γνωστή τοποθέτηση του Μητσοτάκη, που ουσια­στικά καλούσε το Κόμμα να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει εκδη­λώσεις την 17η Νοέμβρη.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ήταν χα­ρακτηριστική η αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ εκεί­νη την περίοδο αλλά και μέσα στη Βουλή γι’ αυτό το ζήτημα. Στην ίδια συζήτηση, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε και σε συγκεκριμένη πρόταση για κοινής απο­δοχής υπουργό Υγείας, προτείνοντας την Αθηνά Λινού καθηγήτρια Ιατρικής.

Ως Κόμμα σωστά δώσαμε την ιδεολογι­κοπολιτική διαπάλη γύρω από τον άξο­να ότι:

‣ Οι λαϊκές κινητοποιήσεις δεν μπαίνουν σε καραντίνα, δεν πρόκειται και δεν μπο­ρούν να σταματήσουν, αλλά ότι μπορούν και πρέπει να πραγματοποιούνται με τις κατάλληλες προσαρμογές, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, αποστάσεις, μάσκες, έλεγχος στη συμμε­τοχή κ.λπ.

‣ Αναδείξαμε ότι υπάρχει πείρα από τέ­τοιες κινητοποιήσεις, όπως αυτή της Πρωτομαγιάς αλλά και άλλες.

‣ Επισημάναμε ότι το ζήτημα για την κυ­βέρνηση δεν είναι η προστασία της υγεί­ας, αυτό είναι πρόσχημα, στόχος είναι ο περιορισμός των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, να βάλει στον γύψο το κίνημα και την πολιτική δράση σε συν­θήκες όπου αναδεικνύονται τα αδιέξοδα στη διαχείριση της πανδημίας ως αποτέ­λεσμα της πολιτικής που έχει ως κριτή­ριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι την υγεία του λαού, αλλά και συνθήκες όπου προωθούνται νέες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και δυνα­μώνει η εμπλοκή σε αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και τα σενάρια ιμπε­ριαλιστικών διευθετήσεων με την Τουρ­κία υπό ΝΑΤΟική αιγίδα.

‣ Οτι οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο έχουν και συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα, αποτελούν σταθμό του αγώ­να για τις σύγχρονες λαϊκές διεκδικήσεις.

‣ Ταυτόχρονα, έγκαιρα αναδείξαμε τον πολύμορφο χαρακτήρα που μπορούν να πάρουν οι εκδηλώσεις.

Το επόμενο βήμα της κυβέρνησης ήταν η γνωστή απόφαση για τη γενική απαγό­ρευση των συναθροίσεων πέραν των 3 ατόμων. Στην απόφαση αυτή αντιδράσα­με αμέσως ως Κόμμα και πήραμε πρωτο­βουλίες για τη μαζική καταδίκη από φο­ρείς, σωματεία κ.λπ. Ταυτόχρονα, πήραμε και πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών για την καταδίκη αυτής της απόφασης. Η κίνηση αυτή ήταν σωστή, διευκόλυνε την προσπάθεια που κάναμε να γίνει μαζική καταδίκη της κυβερνητικής απόφασης και ουσιαστικά αχρήστευε την κυβερνη­τική επιχειρηματολογία περί υγειονομι­κών μέτρων. Σε αυτήν την πρωτοβουλία καταδίκης της απόφασης γενικής απαγό­ρευσης των συναθροίσεων συντάχθηκαν άνθρωποι από όλο το πολιτικό φάσμα καθώς και με απόφασή τους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25, ενώ αρνήθηκε να συντα­χθεί το ΚΙΝΑΛ.

Οπωσδήποτε δεν είναι πρώτη ή μοναδι­κή φορά, που σε ένα συγκεκριμένο ζήτη­μα μπορεί να υπάρξει κοινή στάση του ΚΚΕ με άλλα κόμματα είτε στη Βουλή, είτε σε όργανα της Τοπικής Διοίκησης, είτε στο κίνημα.

Η προσπάθεια που έγινε και γίνεται από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του οπορτου­νισμού και τη σχετική αρθρογραφία να δώσουν σε αυτήν την κίνηση άλλες δια­στάσεις είναι καθαρό ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η όποια σύμπτωση δυνάμεων του ΚΚΕ με άλ­λες δυνάμεις στο κίνημα, στα σωματεία, στους συλλόγους γύρω από στόχους, αι­τήματα, διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις δεν συνιστά κανενός είδους «ενιαίο μέ­τωπο», δεν αφήνει στην άκρη τη διαπάλη για τον προσανατολισμό του κινήματος. Πολύ περισσότερο, οι εκκλήσεις στελε­χών του ΣΥΡΙΖΑ για κοινή δράση «πολι­τικών δυνάμεων της αριστεράς» με μια ατζέντα θεμάτων που περιλαμβάνει τα δημοκρατικά δικαιώματα, την υγεία κ.λπ. στην ουσία αποσκοπεί στο να ξεπλυθούν οι δικές τους ευθύνες σε σχέση με αυτά τα ζητήματα.

Αντίθετα, αποδεικνύεται η ανάγκη να συ­νεχίσουμε και να ενισχύσουμε το μέτωπο απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις και στην βασική επιδίωξή τους με όλες τις παραλ­λαγές η όποια λαϊκή διαμαρτυρία και αγωνιστική διάθεση να μεταφραστούν σε μια «αντιδεξιά κατεύθυνση», που θα καλλιεργήσουν το έδαφος για μια κυ­βερνητική εναλλαγή είτε στο όνομα της αριστερής ή προοδευτικής διακυβέρνη­σης. Αλλά και ειδικότερα, το μέτωπό μας πρέπει να εστιάζει και σε προτάσεις και θέσεις αυτών των δυνάμεων - ειδικότε­ρα του ΣΥΡΙΖΑ και του Μέρα25 - κεϊνσι­ανού ή νεοκεϊνσιανού χαρακτήρα όσον αφορά την οικονομική πολιτική ιδιαίτερα με αφορμή το «Σχέδιο Πισσαρίδη» κ.λπ. Ταυτόχρονα, ενισχύοντας τη δουλειά μας και την παρέμβασή μας σε έναν κόσμο που βρίσκεται στην εκλογική βάση ή στη συνδικαλιστική επιρροή τέτοιων δυνάμε­ων και έχει θετική γνώμη για το Κόμμα και τη δράση του.

Μεγάλες αντιδράσεις υπήρξαν και από το χώρο των νομικών με μεγάλο μέρος τους να καταδικάζει την απόφαση, ακόμα και στους κόλπους δικαστών και εισαγγελέ­ων. Ταυτόχρονα, η νομική διαπάλη που αναπτύχθηκε γύρω από αυτό το ζήτημα ανέδειξε ορισμένα χρήσιμα συμπερά­σματα για το πώς συνταγματικά άρθρα και διατάξεις γίνονται «λάστιχο» ανάλογα με τις επιδιώξεις του αστικού κράτους και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια ελιγ­μού, κάλεσε τους αρχηγούς όλων των πολιτικών κομμάτων σε μια κοινή πα­ρουσία στο Πολυτεχνείο για κατάθεση στεφάνων στο μνημείο μαζί με την Πρό­εδρο της Δημοκρατίας, προσπαθώντας να διαμορφώσει μια εικόνα συναίνεσης, κίνηση που «δεν της βγήκε».

Τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη επιβε­βαίωσαν την πολιτική μας τοποθέτηση και ουσιαστικά ξεσκέπασαν την προ­σχηματική επίκληση από πλευράς της κυβέρνησης των μέτρων υγειονομικής προστασίας και κυρίως έσπασαν στην πράξη την απαγόρευση.

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί η κυβέρ­νηση επέλεξε αυτήν την επίδειξη δύνα­μης και πυγμής, πρέπει να συνυπολογίσει τα εξής ζητήματα:

• Ηταν απόφαση που στηριζόταν στη γε­νική επιδίωξή της να «κόψει τον αέρα» σε αγώνες, διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις για το επόμενο διάστημα στο έδαφος της όξυνσης της κατάστασης με την πανδη­μία και την οικονομική κρίση.

• Ηταν ζήτημα πυγμής και γοήτρου για τις δυνάμεις καταστολής.

• Συνδέεται σίγουρα με την προσπάθεια να απευθυνθεί σε ένα πιο ακροδεξιό ακροατήριο.

• Σχετίζεται, επίσης, με πιέσεις της πρε­σβείας των ΗΠΑ.

Η συνέντευξη, που έδωσε ο Χρυσοχοΐ­δης ανήμερα της 17ης Νοέμβρη το βρά­δυ στον «ΣΚΑΪ», έδειξε μια αμηχανία και μια αρχική δυσκολία από την κυβέρνηση στη διαχείριση της όλης εξέλιξης. Προ­σπάθησε να εμφανίσει ότι οι πρωινές πα­ρεμβάσεις ήταν πολιτικές παρεμβάσεις και εκδηλώσεις που δεν απαγορεύονται και για τις οποίες υπήρξε «συνεννόηση», ενώ αντίθετα οι απογευματινές όχι.

Την «επόμενη μέρα» ξεδιπλώθηκε η συ­ζήτηση αποτίμησης ουσιαστικά των γε­γονότων. Σε έναν βαθμό εκφράστηκαν προβληματισμοί και επιφυλάξεις από τμήματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου για το πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση το ζήτημα. Υπήρξαν, για παράδειγμα, τοπο­θετήσεις που έλεγαν ότι η απόφαση απα­γόρευσης ήταν μεν σωστή όμως έγιναν λάθος χειρισμοί.

Η επίθεση στο Κόμμα ήταν αναμενόμενη.

Γρήγορα αναπροσανατολίστηκε λιγό­τερο σε ζητήματα που αφορούσαν την υγειονομική διάσταση του ζητήματος και ανέδειξε κυρίως το ζήτημα της στά­σης του ΚΚΕ απέναντι στη «νομιμότη­τα». Οπως:

‣ Οτι την «αξιοποιεί και τη χειρίζεται όπως αυτό τη συμφέρει». Οτι «έχει τη δυ­νατότητα να αξιοποιεί τη θέση του ως θε­σμικό συστημικό κόμμα, αλλά να παίζει και στο αντισυστημικό γήπεδο».

‣ Οτι «πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με το πρόβλημα που λέγεται ΚΚΕ», «δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο ούτε της ιδεολογικής, ούτε της κατασταλτικής επίθεσης».

‣ Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι η απειθαρχία του ΚΚΕ γί­νεται με θεσμικές πλάτες, «αξιοποιώντας τις επαφές του με υπουργούς, στελέχη της κυβέρνησης» κ.λπ.

‣ Εκφράστηκε ακόμα και το ερώτημα «αν σωστά νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ μετά το 1974».

‣ Επαναλήφθηκαν οι θεωρίες ότι «το ΚΚΕ και η αριστερά απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία στην οποία πρέπει να μπει τέλος».

Είναι σίγουρο ότι ο αντικομμουνισμός το επόμενο διάστημα θα ενισχυθεί και με αφορμή όλες αυτές τις εξελίξεις. Επίσης, το ίδιο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο ενισχυμένο και με τα επιχειρήματα περί «ανευθυνότητας και αντικοινωνικής στά­σης» επανελήφθηκαν και παραμονές της απεργίας στις 26 Νοέμβρη.

Συνολικά, όμως, είναι σημαντική αυτήν την περίοδο η αλληλεγγύη που εκφρά­στηκε από δεκάδες Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα προς το Κόμμα μας ενάντια στην καταστολή και τον αυταρ­χισμό.

Συμπερασματικά:

Η γραμμή και η στάση του Κόμματος συ­νέβαλαν στο να ξεσκεπαστούν η κυβερ­νητική προσπάθεια και προπαγάνδα, να αποκαλυφθεί ότι οι υγειονομικοί λόγοι είναι το πρόσχημα, ότι στο στόχαστρο βρίσκονται οι αγωνιστικές διεργασίες. Ο συνδυασμός, δηλαδή, της επιμονής στο να υπάρξουν πολύμορφες εκδηλώσεις, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα αυτό που περιγράψαμε ως «οργανωμένη απειθαρ­χία» με όλα τα μέτρα προστασίας.

Η στάση αυτή συνδέθηκε με διαθέσεις ενός ριζοσπαστικού τμήματος των ερ­γαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, άσκησε πίεση και στην πολιτική βάση άλλων δυνάμεων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράστηκε και στο γεγονός ότι τελι­κά στήριξε το κείμενο υπογραφών. Βρή­κε όμως καλή ανταπόκριση και σε έναν ευρύτερο κόσμο που αγανακτεί με την κυβέρνηση και τη στάση της στην πανδη­μία. Εκτιμήθηκαν η συνέπεια λόγων και έργων και η δύναμη της οργάνωσής του.

Η κυβέρνηση θα συνεχίζει να κινείται μέσα από αντιφάσεις σε αυτήν τη γραμ­μή. Δηλαδή του καρότου και του μαστί­γιου. Προσπαθεί να εμφανιστεί μετριο­παθής και κεντρώα, παίζοντας το χαρτί της συναίνεσης και της συνεννόησης και ταυτόχρονα της έντασης της καταστολής. Οι εξελίξεις με την πανδημία, το «Σχέδιο Πισσαρίδη», η νέα αντιλαϊκή ατζέντα, οι εξελίξεις με την οικονομική κρίση αντι­κειμενικά συμβάλλουν στο να πηγαίνουν και οι δύο πλευρές μαζί.

Ταυτόχρονα, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και του οπορτουνιστικού χώρου θα γίνε­ται προσπάθεια η όποια λαϊκή κινητοποί­ηση να εγκλωβίζεται σε στενή αντιδεξιά - αντικυβερνητική κατεύθυνση, παίζοντας το παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής και της ανανέωσης μιας «εναλλακτικής» σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Και εδώ μπορούμε να σημειώσουμε τις αντιφάσεις της αντιπολιτευτικής τακτι­κής του ΣΥΡΙΖΑ. Από την μια πλευρά, προσπαθεί να εμφανιστεί ως δύναμη ικανή να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρ­νηση, εξασφαλίζοντας με καλύτερους όρους κοινωνική συνοχή και συναίνεση σε σχέση με τη ΝΔ και, από την άλλη, να συνδεθεί και να αξιοποιήσει τη δυσαρέ­σκεια από την πολιτική της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί η άποψη που διαδίδουν δυνάμεις του ότι «αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι», επικεντρώνοντας στα ζητήματα του αυταρχισμού αλλά και του «ακραίου νεοφιλελευθερισμού».

Ολες αυτές οι συνθήκες πιστοποιούν την ανάγκη για αναβάθμιση της ιδεολογι­κο-πολιτικής ικανότητας των δυνάμεων του Κόμματος και της ΚΝΕ και πρώτα απ’ όλα του πρώτου στελεχικού δυναμι­κού να δίνουν τη μάχη ολοκληρωμένα σε σύνθετες συνθήκες. Να συνδυάζουν τον ιδεολογικό - πολιτικό αγώνα με τις μαζι­κές πρωτοβουλίες, να οργανώνουν, να έχουν σταθερότητα στον πολιτικό στόχο, ταυτόχρονα με ικανότητα ελιγμών, να επιδεικνύουν αποφασιστικότητα, υψη­λό αίσθημα περιφρούρησης, πειθαρχί­ας. Ολα τα στοιχεία που αφορούν την ικανότητα δράσης σε όλες τις συνθήκες και μάλιστα συνθήκες που μεταβάλλο­νται κ.λπ. Τα ζητήματα αυτά χρειάζεται το επόμενο διάστημα να βρεθούν στο κέντρο της προσοχής των ΚΟΒ και των Κομματικών Οργάνων.

Η απεργία στις 26 Νοέμβρη αποτέλεσε μια σκληρή και σημαντική μάχη σε πρω­τόγνωρες συνθήκες. Ηταν αποτέλεσμα και βήμα κλιμάκωσης του σχεδιασμού αγωνιστικών παρεμβάσεων στις οποίες πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις του Κόμμα­τος στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα και περιλάμβανε μέρες δράσης για την προστασία των εργαζομένων στους χώ­ρους δουλειάς και την ενίσχυση του δη­μόσιου Συστήματος Υγείας στις 10/11 και 12/11, αποφάσεις Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Συνδικάτων για τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου και του αντιιμπεριαλιστικού του μηνύματος, για τις διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος για τα Μέσα Μαζικής Μεταφο­ράς στις 19/11.

Ο αγωνιστικός σχεδιασμός των Συνδικά­των υλοποιήθηκε με την εκδήλωση του δεύτερου, φονικότερου κύματος της παν­δημίας (ξεπέρασαν οι νεκροί τους 2.000, η συντριπτική πλειοψηφία τον μήνα Νο­έμβρη) και σε συνθήκες περιοριστικών μέτρων, σχεδόν ολικού lockdown, αλλά και σε συνθήκες όπου οξύνθηκε το κλί­μα αυταρχισμού και καταστολής από την πλευρά της κυβέρνησης και των επιχειρη­ματικών ομίλων. Την ίδια στιγμή, η κυβέρ­νηση και τα αστικά ΜΜΕ βομβάρδιζαν στην κυριολεξία τον λαό με τη γραμμή της «ατομικής ευθύνης», ότι υπάρχει «εθνικός κίνδυνος», με εκβιαστικά διλήμματα και απειλές και ενορχηστρωμένη επιχείρηση να φορτωθούν οι ευθύνες της κυβέρνη­σης και της μεγαλοεργοδοσίας στον λαό και τη νεολαία, στις διεκδικήσεις και τους αγώνες.

Πραγματοποιήθηκε κόντρα στη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που όχι μόνο δεν πήρε κάποια απόφαση αλλά στην πράξη έβγαλε «χολή» για τον αγώνα και τη διεκδίκηση, αποτέλεσε δύναμη «κατα­στολής» του απεργιακού αγώνα. Η ανα­κοίνωσή της μπροστά στις αυταρχικές και τρομοκρατικές απαγορεύσεις του Πολυ­τεχνείου είναι αληθινό μνημείο υποταγής, ούτε καν στεφάνι δεν κατέθεσε για τα μά­τια του κόσμου. Διαμορφώνεται μια ση­μαντική πείρα με την απεργία που δείχνει και στοιχεία από το μέλλον.

Το περιεχόμενο της πάλης αποκάλυψε τις τεράστιες ευθύνες των αστικών κομμά­των για την κατάσταση στο σύστημα Υγεί­ας, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στην Εκπαίδευση, στους χώρους δουλειάς. Τα αιτήματα έδειχναν ως υπεύθυνο τη στρα­τηγική του κεφαλαίου, «τα πρωτόκολλα του κεφαλαίου» και ότι δεν είναι απλά λάθη χειρισμών ή διαχείρισης, δυνάμω­σαν τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και με τη λογική της συναίνεσης στην οποία έβαλε πλάτη ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι στόχοι πά­λης είχαν πλατιά απήχηση, συζητήθηκαν πολύ στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής τους σε όλες τις δράσεις και την απεργία. Μπήκαν σε κίνηση Σωματεία σε αυτές τις συνθήκες. Το εύρος των αποφάσεων που πάρθη­καν για απεργία και τις μέρες δράσης εί­ναι πολύ σημαντικό σε αντιπαράθεση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Η υλοποίηση του συνθήματος της «πει­θαρχημένης απειθαρχίας» που βγήκε την 1η Μάη ανέβηκε ένα σκαλί παραπάνω. Ηταν η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση με χαρακτηριστικά γενικής απεργίας σε ευρωπαϊκή χώρα μέσα στην πανδημία και με περιεχόμενο την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζο­μένων. Δεν είναι τυχαία η λύσσα και το μίσος που συγκέντρωσε από τα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία. Η παρέμ­βαση του Κόμματος για το Πολυτεχνείο βοήθησε πολύ, δημιούργησε μαχητικό κλίμα και ενθουσιασμό. Είναι κατανοητό, ότι χωρίς αγωνιστικό κλίμα δεν δίνονται εύκολα τέτοιες αναμετρήσεις.

Σ’ αυτές τις δύσκολες και σύνθετες συν­θήκες μπορούμε να εκτιμήσουμε την απεργία ως πετυχημένη. Απήργησε ένα μεγάλο κομμάτι των Μεταφορών που στοίχισε στην κυβέρνηση, το λιμάνι του Πειραιά, η ακτοπλοΐα, η Ναυπηγοεπι­σκευαστική Ζώνη, ο ΗΣΑΠ και το Μετρό, εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ και στον ΗΛ­ΠΑΠ παρά την απεργοσπαστική στάση των Σωματείων τους. Παρά τη δικαστι­κή απόφαση που έβγαλε παράνομη την απεργία της ΟΣΥΠΑ (αεροδρόμια), τελι­κά και με τις αποφάσεις των άλλων συν­δικαλιστικών οργανώσεων στα αερο­δρόμια μειώθηκαν οι πτήσεις κατά 75%. Σημαντική ήταν η απεργία στις ταχυμετα­φορές, ίσως η μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες όπου το ηλεκτρονι­κό εμπόριο είναι το μόνο που λειτουργεί - με εξαίρεση το εμπόριο τροφίμων - και οι εργαζόμενοι δουλεύουν εξαντλητικά, με τη συμμετοχή επιχειρησιακών Σωμα­τείων στις ταχυμεταφορές και με υψηλά ποσοστά. Καθολική ήταν η απεργία στη ΛΑΡΚΟ, 100%.

Επίσης, καλά πήγε η απεργία στον χώρο του Φυσικού Αερίου, στους σταθμούς μεταφόρτωσης που είναι σημεία στρα­τηγικής σημασίας, με τα Σωματεία του κλάδου να παίζουν σημαντικό ρόλο. Κα­θολική ήταν η συμμετοχή στα μεγάλα ερ­γοτάξια της Αττικής και άλλων περιοχών, αλλά και σε μια σειρά από εργοστάσια και εταιρείες όπου υπάρχουν επιχειρησι­ακά Σωματεία και Σωματειακές Επιτρο­πές.

Παρά το κλίμα αυταρχισμού της κυβέρ­νησης και της αστυνομίας με διαταγμένες δυνάμεις στο κέντρο των πόλεων, πραγ­ματοποιήθηκαν αγωνιστικές παρεμβά­σεις που είχαν σχεδιάσει τα σωματεία. Στους δρόμους των πόλεων, έξω από Συνδικάτα και έξω από χώρους δουλειάς όπου υπήρχε περιφρούρηση ήταν γε­μάτο αστυνομία και ασφαλίτες, κλούβες και αύρες στα κεντρικά σημεία της Αθή­νας. Αντίστοιχα, πολλοί εργοδότες και άνθρωποί τους μέσα στους εργάτες επι­δίωξαν να τα βάλουν με τις απεργιακές φρουρές, «αν είναι νόμιμο αυτό που κά­νουν», ότι τους «ασκούν ψυχολογική βία» και άλλα τέτοια που «προβλέπονται» στον νέο συνδικαλιστικό νόμο. Προβλή­ματα με πρόστιμα και προστριβές με την αστυνομία είχαμε σε Γιάννενα, Πρέβεζα, Κω.

Γενικά η δράση των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα ήταν στο μικρο­σκόπιο από εργοδότες, κράτος, αστι­κά κόμματα, μηχανισμούς καταστολής. Ομως έγιναν όλες οι προγραμματισμένες συμβολικές παραστάσεις στα νοσοκο­μεία και άλλες παρεμβάσεις των Συνδι­κάτων σε υπουργεία, στο Εργασίας, στο Ναυτιλίας, στο Υγείας, στο Μακεδονίας - Θράκης, στα αεροδρόμια, στο λιμάνι του Πειραιά, μοτο-πορείες, κ.ά.

Η κυβέρνηση και μετά το Πολυτεχνείο συνέχισε να καλλιεργεί κλίμα περιορι­σμού της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στο όνομα της πανδημίας με προσαγωγές συνδικαλιστών που προπα­γάνδιζαν την απεργία την Κυριακή 22/11 και γυναικών που οργάνωσαν δρώμενο ενάντια στη βία και την καταπίεση των γυναικών την παραμονή της απεργίας στο Σύνταγμα.

Η πρωτοβουλία για την απεργία στις 26 Νοέμβρη ήταν ένα βήμα κλιμάκωσης, που ξεκίνησε από την παρέμβαση του ΠΑΜΕ και των Συνδικάτων στη ΔΕΘ στις αρχές Σεπτέμβρη, συνεχίστηκε με δεκά­δες κλαδικές και τοπικές παρεμβάσεις, με την εύστοχη προσαρμογή της τακτικής και των συνθημάτων μας, τον εμπλουτι­σμό του πλαισίου πάλης και την προβολή των κατάλληλων αιχμών που να αντι­στοιχεί σε κάθε φάση της πανδημίας και των πολιτικών εξελίξεων, την επιλογή των κατάλληλων μορφών παρέμβασης.

Η απόφαση της κυβέρνησης για lockdown στις αρχές Νοέμβρη, με αφορμή την αντι­μετώπιση της πανδημίας και την οριακή κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, βρήκε τις δυνάμεις του Κόμματος και τα Συνδικάτα, στα οποία πρωτοστατούμε, «εν κινήσει», πάντα με τις απαιτούμενες προσαρμογές, με σχέδιο δράσης κι επε­ξεργασμένη γραμμή.

Επεξεργαστήκαμε καλύτερα τα πλαίσια πάλης, τις αιχμές με επίκεντρο την επίτα­ξη των ιδιωτικών δομών Υγείας και την προστασία της υγείας, της ζωής, του εισο­δήματος και των δικαιωμάτων του λαού. Ιδιαίτερα το ζήτημα της επίταξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας μπήκε στο επίκε­ντρο, όχι μόνο μέσα στους υγειονομικούς αλλά και σε απλό κόσμο, που βλέπει τα ιδιωτικά μεγαθήρια στον χώρο της Υγεί­ας να θησαυρίζουν από τον πόνο και την αρρώστια του λαού. Επίσης, τα ζητήμα­τα της προστασίας του εισοδήματος, την προστασία από τις απολύσεις και άλλα. Σε πολλούς κλάδους δέθηκαν με αντικει­μενικά προβλήματα όπως στις συγκοινω­νίες και με το γεγονός ότι μετατρέπονται σε κινητές «βόμβες» διασποράς του κο­ρονοϊού αλλά και αξιοποιώντας τις δια­τάξεις για το προσωπικό ασφαλείας, που ουσιαστικά θα καταργήσει το απεργιακό δικαίωμα σε αυτόν τον κλάδο.

Σταθερά επιδιώξαμε να ανοίγουμε τη συ­ζήτηση, προβάλλοντας αυτά μαζί με ό,τι άλλο σχεδιάζει η κυβέρνηση, ιδιαίτερα το νομοσχέδιο που ετοιμάζει, για την επιβο­λή του 10ωρου, την κατάργηση των υπε­ρωριών, την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση άλ­λων δικαιωμάτων. Αναδείξαμε απ’ αυτήν τη σκοπιά, γιατί η κυβέρνηση φέρνει νέο συνδικαλιστικό νόμο ως συνέχεια του νό­μου για τον περιορισμό των διαδηλώσε­ων, σε συνθήκες όπου, από τη μια, φέρ­νει νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, ώστε να πληρώσει πάλι ο λαός το «μάρμαρο» της κρίσης» και, από την άλλη, για να δώσει καίριο και διαχρονικό χτύπημα στα Συν­δικάτα.

Το θέμα της τηλεργασίας είναι πολύ σο­βαρό, αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στη δουλειά μας, πρέπει να σκεφτούμε πολύ περισσότερο πώς θα φτάνουμε σε τέ­τοιους εργαζόμενους, αφού είναι μεγάλη μάζα και από πολλούς κλάδους όπως Τηλεπικοινωνίες, Πληροφορική, Χρημα­τοπιστωτικό, Λογιστές, Εκπαιδευτικοί, Δη­μόσιο κ.ά. Υπάρχουν θετικά παραδείγμα­τα σωματείων που κατάφεραν να μετρή­σουν αρκετούς απεργούς με τηλεργασία. Οπως επίσης και τα προπαγανδιστικά υλικά και ορισμένες πρωτοβουλίες του ΣΕΤΗΠ (Αττικής και Θεσσαλονίκης).

Τον Νοέμβρη διαμορφώθηκε μια πο­λύμορφη και μεθοδική δραστηριότητα λόγω της πανδημίας που αγκάλιασε δε­κάδες Σωματεία και μαζικούς φορείς, έγι­ναν πολλές συζητήσεις σε χώρους δου­λειάς, σε νοσοκομεία, έξω από τα σχολεία. Ολη αυτή η δράση είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπιστεί σε έναν βαθμό η προ­παγάνδα της κυβέρνησης και τα αποπρο­σανατολιστικά διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δυνάμεις του Κόμματος στα νοσοκο­μεία έπαιξαν ξανά σπουδαίο ρόλο στην αποκάλυψη, πρωτοπόρα στάση για την υπεράσπιση του λαού, στην αντιπαράθε­ση με την κυβέρνηση και τα αστικά επιτε­λεία στα ΜΜΕ. Η δράση μας έφερε πολύ θετικά αποτελέσματα σε αρχαιρεσίες με­γάλων Σωματείων («Αττικόν», «Θριάσιο», κ.ά.), στα οποία ψηφίζουν εκατοντάδες υγειονομικοί. Συντρόφους, αλλά και υγει­ονομικούς που συμπορεύτηκαν μαζί μας τους έχουν βάλει στο στόχο η κυβέρνηση και κρατικοί μηχανισμοί. Δεν είναι μεμο­νωμένο, ότι παραμονές του Πολυτεχνείου τους προέδρους των Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (Θεσσαλονίκη και Καρ­δίτσα) τους κάλεσε η κρατική Ασφάλεια για εξηγήσεις για τις ανακοινώσεις των Συλλόγων για το Πολυτεχνείο. Αλλους συντρόφους τους καλούν σε ΕΔΕ για τις καταγγελίες που κάνουν στις συνεντεύ­ξεις και στα άρθρα τους («Ευαγγελισμός», ΠΑΓΝΗ Κρήτης).

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι αποφάσεις στα Εργατικά Κέντρα της Αττικής για τη συμμετοχή εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων στις οποίες δεν πρωτοστα­τούν οι δυνάμεις του Κόμματος σε απεργι­ακό μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Παράλ­ληλα, συνεχίσαμε τη μεθοδική δουλειά σε Ομοσπονδίες και Σωματεία. Δεκάδες αποφάσεις που ήδη υπήρχαν ασκούσαν σημαντική πίεση. Το κυβερνητικό συμ­βούλιο στις αρχές Νοέμβρη και οι εξαγ­γελίες των Μητσοτάκη - Βρούτση για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου ενίσχυσαν μια αναστάτωση μέσα στα Συνδικάτα, ήταν η θρυαλλίδα. Με δεδομένη την επέ­κταση της πανδημίας, τους εκατοντάδες νεκρούς και το lockdown διαμορφώθηκε ανησυχία στο οργανωμένο τμήμα των ερ­γαζομένων για όσα ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση, μεγάλωσε η δυσαρέσκεια. Πολύ περισσότεροι και στους χώρους δουλειάς άρχισαν να καταλαβαίνουν κα­λύτερα τι τους λέγαμε εδώ και μήνες.

Στα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες. Στην ΑΔΕ­ΔΥ η απόφαση πάρθηκε με «κατά» της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και μεγάλη αντιπα­ράθεση.

ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μετέθεταν τον αγώνα για μετά την πανδημία στη γραμ­μή της κυβέρνησης. Στήριζαν τη βασική επιλογή της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ να μην υπάρξει καμία αντίδραση απένα­ντι στο νέο νομοσχέδιο, η οποία άσκησε τρομερές πιέσεις και εκβιασμούς σε Συν­δικάτα και συνδικαλιστές να μην αποφα­σίσουν απεργία ή να αλλάξουν την αρχική τους απόφαση.

Η απεργία αγκάλιασε ένα σχετικά μεγα­λύτερο εύρος συνδικαλιστικών οργανώ­σεων από την προηγούμενη απεργία στις 24 Σεπτέμβρη του 2019 στην οποία δεν συμμετείχε πάλι η ΓΣΕΕ. Η διαπάλη στα Συνδικάτα ήταν πολύ οξυμένη. Πήραν απόφαση να συμμετάσχουν Ομοσπονδί­ες και ΕΚ (π.χ. ΟΣΝΙΕ, ΠΟΕ, ΟΣΥΠΑ, ΕΚ Εύβοιας, ΕΚ Σαλαμίνας κ.ά.) όπου πλει­οψηφούν οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ, όπως και σε πολλά Σωματεία με κυρίαρχο παράδειγμα τα Σωματεία της ΣΤΑΣΥ (συγκοινωνίες σταθερή τροχιάς) όπου πλειοψηφούν σχεδόν σε όλα οι δυ­νάμεις της ΔΑΚΕ. Σε πολλά Σωματεία της Αττικής όπου οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ είναι μειοψηφία στο ΔΣ ψή­φιζαν υπέρ της απεργίας. Σε πολλές περι­πτώσεις έπαιξαν ρόλο και τα πολύ οξυμέ­να προβλήματα σε κάθε κλάδο. Η εικόνα από τις περιοχές δείχνει καθαρά ότι χα­ρακτήρα γενικής απεργίας είχε η συμμε­τοχή στην Αττική. Συνολικά, στην Αττική πήραν απόφαση συμμετοχής 4 ΕΚ, 136 Σωματεία του ιδιωτικού τομέα και 50 Σω­ματεία του Δημοσίου.

Ασκήθηκαν πιέσεις να αναιρεθούν απο­φάσεις, όπως στα Σωματεία της ΣΤΑΣΥ (ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ), στα Εργατικά Κέντρα Λασιθίου και Κορίνθου (τα οποία έκαναν πίσω) και αλλού να μην πάρουν καθόλου όπως στο ΕΚΕΔΑ (Ελευσίνας), στην ΕΘΕΛ (οδηγοί λεωφορείων), στον ΗΛΠΑΠ, στον ΟΤΕ, στην ΟΤΟΕ. Η ΔΑΚΕ στο ΕΚΑ αναγκάστηκε να βγει στις 23 Νο­έμβρη πριν από την απεργία με δήλωση ότι αλλάζει την ψήφο της και καταψηφί­ζει την απεργία. Η ΕΝΟΤΗΤΑ (διάσπαση της ΔΑΚΕ) στις 24 Νοέμβρη κυκλοφό­ρησε επίσης ανακοίνωση ότι τελικά δεν συμμετέχει στην απεργία, γιατί «δεν συμ­μετέχουν οι μεγάλες Ομοσπονδίες» που αναγκάστηκε να την πάρει πίσω μετά από λίγες ώρες.

Η πίεση, δηλαδή, των επιχειρηματικών ομίλων, της κυβέρνησης, του ΚΙΝΑΛ και της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ να μην «κουνηθεί φύλλο» ήταν πολύ μεγάλη, όμως είχε και πολλές ρωγμές. Είναι χα­ρακτηριστικό ότι συνηθισμένα επιχειρή­ματα για «κομματικές κινητοποιήσεις» και «σχεδιασμούς του ΠΑΜΕ», που ήταν το αρχικό επιχείρημα του Βρούτση στην παρουσίαση του νομοσχεδίου ότι «... οι κοινωνικοί εταίροι και τα συνδικάτα συμ­φωνούν, αντιδρούν μόνο κάτι κομματικές μειοψηφίες», αναπαράχθηκαν από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και την εργοδοσία. Πολλοί συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έλεγαν ότι έχουμε δίκιο, αλλά ότι δεσμεύονται από την παράταξή τους, άλ­λοι προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο για «όταν θα έρθει το νομοσχέδιο».

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ενιαί­ες, ένα τμήμα, εκείνο που συνδέεται με την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, υπονόμευ­σε ανοιχτά από την αρχή την απεργία. Υπήρξαν Σωματεία όπου πλειοψηφούν σε κρίσιμους κλάδους (σούπερ μάρκετ, ΟΤΕ, Τράπεζα Πειραιώς, ΔΕΗ) που δεν πήραν απόφαση για απεργία, «κρύφτηκαν» πίσω από τη στάση των Ομοσπονδιών τους. Στον ΟΣΕ (Σιδηρόδρομος) δεν ψήφι­σαν ούτε στάση εργασίας που πρότεινε η ΠΑΣΚΕ. Αλλού έβγαλαν μια ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου παραμονή της απεργίας, όπως η ΟΣΜΕ (Μεταφορών), η ΠΟΘΑ, ο ΠΑΣΕΝΤ, αλλού η δράση τους ήταν υποτονική όπως στο Δημόσιο, στις αστικές συγκοινωνίες.

Η κυρίαρχη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για «υπεύθυνη αντιπολίτευση» και «θα λογα­ριαστούμε μετά», η αφωνία του μπροστά στο κρεσέντο αυταρχισμού της κυβέρνη­σης στο Πολυτεχνείο, η σταθερή στήριξή του στη στρατηγική του κεφαλαίου δη­μιουργεί προβληματισμούς και δυσαρέ­σκεια σε δυνάμεις του.

Φυσικά, η «αντιδεξιά» γραμμή πάλης που θέλουν να οικοδομήσουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με δήθεν αγωνιστικό πόλο την ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ, δεν πρέπει να υποτι­μηθεί. Δουλεύουν σε αυτήν την κατεύθυν­ση παρά τις αντιφάσεις τους.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτήν τη φάση δεν κατάφεραν ούτε στα χαρτιά να παρουσιάσουν την περιβόητη «Πρωτο­βουλία Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σω­ματείων».

Επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μας ότι στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, σε εργα­τικές δυνάμεις και σε συνδικαλιστές που ακολουθούν την ΠΑΣΚΕ και την ΕΑΚ/ΣΥ­ΡΙΖΑ υπάρχει ρευστότητα. Ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις συνδικαλισμένων εργαζομένων που προέρχονται από τη ΔΑΚΕ και ορισμένων που προέρχονται από το χώρο των ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πε­ρισσότερα Σωματεία και με μεγαλύτερη συχνότητα ακολουθούν πρωτοβουλί­ες των κλαδικών Συνδικάτων ή τις γενι­κές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ. Απαιτείται ολοκληρωμένη παρέμβαση με την πολι­τική και τις θέσεις του ΚΚΕ, για να σπά­σουν προκαταλήψεις, για να δυναμώσει το ρεύμα συμπόρευσης με το Κόμμα.

Ολα τα παραπάνω δεν αναιρούν τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν, την επίδραση της κυβερνητικής προπα­γάνδας που παραμένει κυρίαρχη, τον φόβο και την ανασφάλεια που κυριαρ­χούν, εξαιτίας της ορατής πλέον εκτίνα­ξης της ανεργίας, φαινόμενα μεγάλης φτώχειας που ξαναεμφανίζονται. Πολύς κόσμος έλεγε «δίκιο έχετε αλλά γιατί μες στην πανδημία;». Στους χώρους που δεν υπάρχουν κομμουνιστές και ριζωμένα Συνδικάτα είναι δύσκολο να σπάσει αυτό το κλίμα και να γίνει ένα πιο μαζικό βήμα συμμετοχής στην απεργία. Αντίστοιχα και σε άλλους χώρους όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, η λογική του κοινωνικού εταιρισμού π.χ. σούπερ μάρκετ, ΟΤΕ, ΕΘΕΛ, Τράπεζες, παρά την πολύ οξυμένη διαπάλη, τα μέτωπα που ανοίξαμε και την προσπάθεια των δυνά­μεών μας. Ομως δεν μπορεί η εκτίμηση να μείνει σε αυτό το στοιχείο.

Να αναλογιστούμε σε μεγαλύτερο βάθος τι έχουμε καταφέρει, το κλίμα που έχου­με διαμορφώσει σε πολλούς χώρους με λίγες δυνάμεις ή έστω και «από τα έξω», την επίδραση της παρέμβασής μας αλλά και των πρωτοβουλιών μας όπως η συ­νέντευξη Τύπου του Συλλόγου των Εμπο­ροϋπαλλήλων της Αθήνας για τα κρού­σματα στα σούπερ μάρκετ που βρήκε πολύ πλατιά απήχηση. Σίγουρα το κλίμα είναι καλύτερο για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, ανοίχτηκαν νέες δυνατότητες.

 

 

 

Με βάση την παραπάνω συνολική εκτίμη­ση θεωρούμε ότι πρέπει να καθορίσουμε τους βασικούς γενικούς άξονες και τον προγραμματισμό της δουλειάς μας για το επόμενο διάστημα, το οποίο ουσιαστικά αφορά μέχρι την έγκριση και τη δημοσί­ευση από την ΚΕ των Θέσεων για το 21ο Συνέδριο και την έναρξη της προσυνεδρι­ακής περιόδου.

Συνοπτικά επικεντρώνουμε στα εξής:

Το επόμενο διάστημα θα χρειαστεί να δώσουμε μια πλατιά πολιτική μάχη για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την παρέμβαση αυτού του διαστήματος. Αυτή η δουλειά να συνδυαστεί με ορισμένα κρί­σιμα καθήκοντα που έχουμε ως Κόμμα μπροστά μας.

1] Το κύριο καθήκον αυτού του διαστή­ματος είναι ως Κομματική Οργάνωση να γίνουμε πιο διεισδυτικοί σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις που σε αυτήν τη φάση έχουν αυτιά ανοιχτά απέναντι στο Κόμμα μας. Να επιδιώξουμε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση γύρω από το Κόμμα. Βασικό εργαλείο και δείκτης γι’ αυτήν τη δουλειά είναι το κείμενο υπογραφών του Κόμμα­τος που απαντάει στο τι χρειάζεται να γίνει για την υπεράσπιση της υγείας και των δι­καιωμάτων του λαού και ενισχύει τη γραμ­μή που έχουμε θέσει: «Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και το κράτος. Οχι άλλες ελπίδες και νέες αυταπάτες κυβερνητικών εναλλαγών. Εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής - λαϊκής οργάνωσης και πάλης» . Από αυτήν τη σκοπιά χρειάζεται να δου­λεύουμε όλοι με αυτό καθώς και οι οπα­δοί μας, να το αξιοποιούμε πλατιά, μαζικά για συλλογή υπογραφών παντού, και πιο στοχευμένα σε εργαζόμενους που επη­ρεάζονται από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Απαιτείται να συνεχίσουμε συστηματικά την πολιτική δράση σ’ όλες τις ΚΟ. Για την προστασία της υγείας και των δικαιωμά­των του λαού. Αξιοποιούμε με πρόγραμμα τα στελέχη, τους βουλευτές, ευρωβουλευ­τές, τους εκλεγμένους στην Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση. Ολο το Κόμμα και η ΚΝΕ γίνονται προπαγανδιστές, διαφωτι­στές και μεταφέρουν παντού τη φωνή, τις θέσεις, τις ανακοινώσεις και την πολιτική πρόταση του Κόμματος.

Με ευθύνη φροντίζουμε να έχουμε εύστο­χη και πρωτότυπη προπαγάνδα σε χώ­ρους δουλειάς και γειτονιές. «Στολίζουμε» τους χώρους ευθύνης μας με πανό και συνθήματα, προβάλλοντας την ανάγκη να κάνουμε lockdown στην πολιτική τους που θυσιάζει την υγεία και τα δικαιώματα του λαού, προβάλλοντας τις διεκδικήσεις μας σε αντιπαράθεση με το σύστημά τους. Εί­ναι κρίσιμο ζήτημα να φτάνουν πλατιά οι ανακοινώσεις του Κόμματος, άρθρα στε­λεχών και ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» και του «902.gr». Γι’ αυτόν το λόγο αξιοποιού­με και το διαδίκτυο.

2] Δεν παραιτούμαστε από την προ­σπάθεια αύξησης της διακίνησης του «Ριζοσπάστη» με ιδιαίτερους στόχους κα­θώς διανύουμε τις τελευταίες βδομάδες του 2020. Η πείρα των Κομματικών Ορ­γανώσεων από τις τελευταίες βδομάδες, που έκαναν προσπάθεια για αυξημένη διακίνηση με βάση και τις εξελίξεις και την αντιπαράθεση που σηκώθηκε, δείχνει ότι η επιτυχία κρίνεται κατά πολύ στην προ­ετοιμασία που κάνουμε στο επίπεδο των ΚΟΒ τις προηγούμενες μέρες της εξόρ­μησης. Αυτό χρειάζεται να διασφαλίζεται αποκεντρωμένα από τα ΤΓ προς τα Γρα­φεία των ΚΟΒ, τα κομματικά μέλη, τους οπαδούς, δηλαδή με όλα τα απαραίτητα μέτρα που εφαρμόζουμε και μπορούμε κι άλλο να εξελίξουμε σε σχέση με τη χρέω­ση της εφημερίδας αλλά και σε σχέση με τα «κλεισίματα», αναπτύσσοντας το δίκτυο διακίνησης, των συνδρομητών που κι αυ­τοί μαχητικά συμμετέχουν στη διακίνηση.

3] Δίνουμε τη μάχη ώστε όλοι μαζί, όλα τα κομματικά μέλη και οι οπαδοί μας, να συμβάλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά σε έναν κρίσιμο στόχο που έχουμε και είναι να ανταποκριθούμε με επιτυχία σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες στη μάχη της Οι­κονομικής Εξόρμησης, να υπερκαλύψουν όλες οι ΚΟΒ και οι ΚΟ το πλάνο τους. Με βάση την ανακοίνωση της Γραμματείας της ΚΕ να προκηρυχτεί άμιλλα μεταξύ των Τομεακών Οργανώσεων και των ΚΟΒ για την υπερκάλυψη των στόχων. Είναι θετι­κό ότι συνεχίζονται οι προσφορές από τις Οργανώσεις ενάντια στο πρόστιμο που επιβλήθηκε στο Κόμμα, αλλά και αντιδρώ­ντας στον αυταρχισμό και την καταστολή της κυβέρνησης. Είναι επίσης θετικό ότι πολλοί ενδιαφέρθηκαν, ρώτησαν αν επι­βλήθηκαν πρόστιμα σε συντρόφους για να συμβάλουν οικονομικά και αυτοί σε αυτήν την υπόθεση. Μεγάλο τμήμα του πε­ρίγυρου αντιλαμβάνεται ότι το Κόμμα σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγαλύτερη ανά­γκη υλικής και οικονομικής στήριξης, για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της πάλης. Το ζητούμενο είναι πώς εμείς το έχουμε σταθερά στον προσανατολισμό μας, πώς το ενισχύουμε. Παρόλο που εκτιμάμε ότι το κλίμα σε οπαδούς και σε έναν ευρύτερο κόσμο είναι καλό απέναντι στο Κόμμα και μαχητικό, εντούτοις σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από το πόσους αξιοποιούμε για να δώ­σουν μαζί μας τη μάχη.

4] Σε όλες τις Κομματικές Οργανώσεις να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες αυτού του διαστήματος, για να διευρύνε­ται ένας περίγυρος γύρω από τις ΚΟΒ που μας ενδιαφέρει πιο πολύ κοινωνικοταξικά και ηλικιακά. Δημιουργούνται παντού δυ­νατότητες για την οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος, που όμως πρέπει να τις συ­γκεκριμενοποιήσουμε και να τις αξιοποιή­σουμε.

5] Να στηρίξουμε τις Οργανώσεις της ΚΝΕ, που αντικειμενικά έχουν μεγα­λύτερες δυσκολίες να προσαρμόζουν τη δουλειά τους, όντας οι χώροι νεολαίας κλειστοί. Οι μαθητικές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν από την αρχή της χρονιάς έδωσαν μια σοβαρή πείρα στις Οργανώ­σεις της ΚΝΕ στην οργανωτική της ανά­πτυξη. Επίσης, η ΚΝΕ στηρίζει τη συνολική προπαγάνδα του Κόμματος με τα podcast, τις διαδικτυακές συναυλίες, πρωτοβου­λίες που μπορούν να αξιοποιούνται σε όλον τον περίγυρο της κάθε ΚΟΒ. Επιση­μαίνουμε όμως τον κίνδυνο να χαλαρώ­σουν οι ρυθμοί μπροστά στις επιπρόσθε­τες δυσκολίες που αντικειμενικά έχει το lockdown. Είναι κρίσιμο να δυναμώσει η έγνοια σε όλο το κομματικό δυναμικό για την πορεία της ΚΝΕ, για την επίτευξη των στόχων που θέτει. Τα Κομματικά Οργανα και οι ΚΟΒ έχουμε την πρωταρχική ευθύνη για την καθοδήγηση και τη βοήθεια στην ΚΝΕ. Οπου την έχουμε αναλάβει έχουμε καλά αποτελέσματα στη μαχητικότητα των ΚΝίτικων δυνάμεων και στην οικοδόμηση.

6] Φροντίζουμε για την αυτομόρφωσή μας. Αυτό το διάστημα είναι σημαντικό να αξιοποιηθεί για την προετοιμασία των μαθημάτων στις Κομματικές Οργανώσεις και τα Όργανα με θέμα την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την καπιταλιστική κρίση. Να διαβαστεί η βιβλιογραφία, να συγκε­ντρωθούν απορίες, ζητήματα διαπάλης με τις άλλες δυνάμεις, ώστε να είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε όταν αυτό θα είναι δυνα­τό. Αξιοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο και τις γιορτές για να διακινηθούν και να μελε­τηθούν εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε την αξιοποίηση της έκδοσης «Σοσιαλισμός: η απάντηση στον 21ο αιώνα» της Ιδεολογι­κής Επιτροπής της ΚΕ και το «Μια πρώτη γνωριμία με την επαναστατική θεωρία» της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ. Μπο­ρούν να γίνουν παραγγελίες από τις Ορ­γανώσεις για οργανωμένη διακίνηση και αξιοποίηση.

7] Συνεχίζουμε την παρέμβασή μας στο κίνημα προβάλλοντας τις διεκδικήσεις μας και οργανώνοντας την πάλη.

‣ Συνεχίζουμε με το ζήτημα της Υγείας με επίκεντρο την επίταξη των ιδιωτικών δο­μών, τη θωράκιση του δημόσιου συστή­ματος Υγείας με μόνιμες προσλήψεις, δω­ρεάν τεστ και εξοπλισμό, χωρίς πληρωμή στους ιδιώτες. Παίρνουμε υπόψη ότι το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήδη έχει προκαλέσει ασφυκτική πίεση έως και κα­τάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγεί­ας και βέβαια το ενδεχόμενο να έχουμε νέα επιδείνωση στους διασωληνωμένους και αύξηση νεκρών.

‣ Κλιμάκωση με κατάλληλες μορφές πά­λης για τα εργασιακά ζητήματα και το ει­σόδημα, σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση.

‣ Να επιμείνουμε για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με συγκρότηση επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας.

‣ Να επιμείνουμε σε κλάδους που υπάρ­χει εντατικοποίηση της δουλειάς όπως σε μεγάλους χώρους του εμπορίου, αλλά και σε χώρους και κλάδους όπου σε αυτές τις συνθήκες έχει γενικευτεί το καθεστώς της τηλεργασίας.

‣ Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Τώρα ασφαλώς λόγω καραντίνας δεν υπάρχει ο συνωστισμός που υπήρχε, αλλά δεν παίρ­νεται κανένα μέτρο για τη διαμόρφωση υποδομής που θα μπορούσε να αξιοποι­ηθεί σε επόμενη φάση.

‣ Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει σε ορισμένους κλάδους ή περιοχές με δια­μόρφωση αγωνιστικών πλαισίων πάλης, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες σωματεί­ων και φορέων μπορεί να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί με κατάλληλους όρους. Τα σωματεία και οι φορείς που έχουν πάρει αποφάσεις να κάνουν προσπάθεια ζύμω­σης με τα μέλη από τα μητρώα τους και στους χώρους ευθύνης τους. Ταυτόχρονα, να επιδιώξουμε να υπάρξει συζήτηση και να παρθούν νέες αποφάσεις στη βάση αυτών των πλαισίων από ΔΣ σωματείων και φορέων που δεν το έχουν κάνει ήδη. Κινούμαστε στη γραμμή υλοποίησης της κατεύθυνσης συγκρότησης Συντονιστικών Επιτροπών, άρα διαμορφώνουμε όρους κοινού βηματισμού και δράσης, ανεξάρ­τητα από το εάν προκύπτει άμεσα αυτή η δυνατότητα.

‣ Ιδιαίτερα, να επιμείνουμε στην επικοινω­νία των μελών των ΔΣ όλων των μαζικών οργανώσεων.

‣ Ειδικό, ξεχωριστό μέτωπο, επίσης, απο­τελεί το άνοιγμα των σχολείων, οι όροι και προϋποθέσεις που αυτά θα λειτουργή­σουν καθώς και τα μέτρα που συνεχίζει να προωθεί η κυβέρνηση σε όλες τις βαθμί­δες της Εκπαίδευσης.

‣ Στηρίζουμε τους ανθρώπους του Πολιτι­σμού που υποφέρουν εν μέσω πανδημίας, οργανώνουμε με κάθε τρόπο πολιτιστικές δραστηριότητες.

8] Βρισκόμαστε σε έναν μήνα «γιορτινό» λόγω Χριστουγέννων και Πρωτοχρο­νιάς, που θα βρει πολύ κόσμο σε άσχημες συνθήκες. Να φροντίσουμε να εκφραστεί η αλληλεγγύη σε όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Να φροντίσουν για αυτό οι ΚΟΒ και τα Σωματεία, μαζικοί φο­ρείς - επιτροπές κ.λπ. Με πρακτικές δρά­σεις αλληλεγγύης και εθελοντικής προ­σφοράς.

Εχουμε τις προϋποθέσεις, δημιουργού­με συνεχώς νέες για να τα καταφέρουμε. Προφυλάσσουμε την υγεία μας, υλοποι­ούμε τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας, προχωράμε σταθερά.