Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η ΚΕ εκτιμά ότι η όλη προσυνεδριακή διαδικασία και οι ίδιες οι εργασίες του 20ού Συνεδρίου ανέδειξαν ένα πνεύμα κομμουνιστικής μαχητικότητας και αποφασιστικότητας για να βάλουμε τους υψηλούς, μεγάλους στόχους μας σε αναμέτρηση με τις δυσκολίες, αλλά και την αισιοδοξία της επαναστατικής πάλης.
Η συζήτηση έδειξε ουσιαστική συμφωνία με το περιεχόμενο των Θέσεων του Συνεδρίου, της τελικής Εισήγησης της ΚΕ προς το Συνέδριο, που βασίζονται στις στρατηγικές επεξεργασίες του Κόμματός μας, στο νέο Πρόγραμμά μας, αλλά και στη σημαντική πείρα που αποκτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, κατά την οποία η στρατηγική και η πολιτική μας κατεύθυνση αναμετρήθηκαν και πρακτικά μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, στο καμίνι της ζωής και της δράσης χιλιάδων πρωτοπόρων μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ.
Επιβεβαιώνεται και από τις εργασίες του Συνεδρίου η εκτίμησή μας ότι το Κόμμα έχει κάνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση αυτή.
Ολο το Κόμμα έδωσε αυτά τα 4 χρόνια παλικαρίσια όλες τις μάχες, και δεν ήταν και λίγες.
Εχει αναδειχθεί ένα αξιόλογο στελεχικό δυναμικό που μπορεί να παίρνει σταδιακά τη σκυτάλη, να κρατάει γερά το τιμόνι του Κόμματος.
Ηρθε σημαντική πείρα γύρω από την οργάνωση αγώνων, τον καθοδηγητικό ρόλο του Κόμματος σε αυτούς, την κοινή δράση του εργατικού κινήματος με τα υπόλοιπα κινήματα μικροαστικών στρωμάτων, με τις ταλαντεύσεις τους και τις παλινωδίες τους, τόσο σε κλάδους, όσο και σε τόπους δουλειάς, σε πόλεις, συνοικίες και χωριά.
Εκφράστηκε η ανησυχία για να κατακτάμε πρωτοπόρα δουλειά, να γινόμαστε Κόμμα παντός καιρού, ικανό να περνάει μέσα από συμπληγάδες, από πολύμορφες και σύνθετες καταστάσεις και δυσκολίες και να βγαίνει, να ξεπετιέται πάλι μπροστά, αλώβητο, πιο έμπειρο, πιο ικανό και δυνατό για την εκπλήρωση της αποστολής του.
Η ΚΕ διαπιστώνει υψηλό αίσθημα ευθύνης, προβληματισμού και αναζητήσεων, κυρίως στο να γίνεται το Κόμμα πιο ισχυρό, πιο αποτελεσματικό στην εκπλήρωση των στρατηγικών μας στόχων, με βάση το πρόγραμμα που ψηφίσαμε στο 19ο Συνέδριο, των στόχων που θέτει το 20ό Συνέδριο, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, ενάντια στα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.
Παρά τα θετικά, εξακολουθεί ο μεγαλύτερος κίνδυνος να είναι η επανάπαυση, η υποτίμηση των μεγάλων δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας, η ίδια η υποτίμηση της δυνατότητας και της δύναμης των αντιπάλων, που δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ να υπονομεύουν, να επιτίθενται, να χτυπάνε με όλα τα μέσα το Κόμμα, χρησιμοποιώντας, κατά την «παλιά τους τέχνη κόσκινο», το καρότο και το μαστίγιο.
Η επανάπαυση, η ρουτίνα, ο εφησυχασμός, είναι μεγάλοι κίνδυνοι.
Είμαστε - με μια έννοια - σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, σε μια κρίσιμη περίοδο. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή.
Η ουσιαστική συνειδητοποίηση αυτού του ζητήματος, δεν πρέπει να μειώνεται από το γεγονός ότι πάντα στην ιστορία του ένα επαναστατικό Κόμμα βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμες καταστάσεις, στις οποίες πρέπει, έχει χρέος να αντεπεξέλθει.
Δεν έχει θέση εδώ η άποψη ότι «έχουμε περάσει και χειρότερα» ή «τα έχουμε ξαναπεράσει»...
Πρέπει να ψάχνουμε, να ανησυχούμε, να μελετάμε όλο και περισσότερο, όλο και βαθύτερα, πολύπλευρα όλες τις εξελίξεις, σε όλους τους τομείς. Κυρίως να βλέπουμε, να μπορούμε να πιάνουμε έγκαιρα ό,τι καινούργιο βγάζει η ζωή, η ταξική πάλη, καθημερινά και σε κάθε χώρο ευθύνης του καθένα, αλλά και συνολικότερα, τοπικά ή κεντρικά.
Δεν φτάνουν σήμερα όσα έχουμε κατακτήσει σε γνώση και πείρα, τα οποία είναι οπωσδήποτε σημαντικά. Ούτε φτάνει να επικαλούμαστε τη σωστή επαναστατική στρατηγική που επεξεργαστήκαμε στο 19ο Συνέδριο, μαζί με τα βήματα για την αφομοίωση του Προγράμματος αυτά τα 4 χρόνια.
Αυτά είναι ένα το κρατούμενο, αλλά το ζητούμενο σήμερα είναι να πάμε πολλά βήματα παρακάτω.
Σωστά μας απασχόλησε και πρέπει να συνεχίσει να μας απασχολεί το τι Κόμμα οικοδομούμε. Είναι βασικό, κρίσιμο ζήτημα. Οπως επίσης και πώς μετράμε την όποια πρόοδο του Κόμματος.
Είναι σημαντικό να βγάζουμε συμπεράσματα από την προσπάθεια του Κόμματος όλα αυτά τα χρόνια από το 19ο Συνέδριο, ώστε να γίνουν όλα όσα λέμε κτήμα όχι μόνο των μελών, του περίγυρου του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και ευρύτερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, στην καθημερινή πάλη μέσα στο κίνημα, αλλά και στην ενσωμάτωσή τους στην πολιτική μας δράση.
Επίσης, σημαντικό ζήτημα είναι το πώς ενισχύεται η ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική πολύπλευρη δουλειά μέσα στο Κόμμα και την ΚΝΕ. Ιδιαίτερα καθοδηγητικά ζητήματα, που προκύπτουν σε αυτό το ζήτημα της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής προετοιμασίας μας.
Οπωσδήποτε, όλα αυτά προϋποθέτουν, πρώτα απ' όλα, βαθιά εσωτερική δουλειά μέσα στο Κόμμα και στην ΚΝΕ, αναλυτική ενασχόληση συνεχώς μέσα στα όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ, έτσι ώστε να κατασταλάζει και η θετική και η αρνητική πείρα, να ενιαιοποιείται η αντίληψή μας για όλα τα κομβικά, κρίσιμα ζητήματα.
Ταυτόχρονα, το πώς αυτά θα φτάνουν και θα μπολιάζουν συνειδήσεις, ευρύτερα, σε έναν πιο ευρύ κύκλο πρωτοπόρων οπαδών, ιδιαίτερα εργατών και εργατριών, πολύ περισσότερους από ό,τι καταφέρνουμε να διεισδύουμε μέχρι σήμερα.
Μπροστά στα 100 χρόνια του ΚόμματοςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Με τη δράση που θα αναπτύξουμε τα επόμενα δύο χρόνια, μπροστά στα 100 χρόνια του Κόμματος, αλλά και φέτος μπροστά στην επέτειο των 100 χρόνων του Οχτώβρη, είναι ευκαιρία να περάσουμε σε μια μεγάλη αντεπίθεση με τη δύναμη των ιδεών μας.
Μπορούμε να γίνουμε πιο ικανοί στην προβολή, αφομοίωση και εκλαΐκευση του Προγράμματός μας, όπως και όλων των επεξεργασιών μας, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την ίδια τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και τις αιτίες που μας οδήγησαν στην αντεπανάσταση και στο ιστορικό αυτό πισωγύρισμα, που το πληρώνουμε ακόμα και σήμερα.
Δεν είναι εύκολη δουλειά, πολύ περισσότερο που το μεροδούλι - μεροφάι μάς τραβάει πίσω.
Το περιεχόμενο και οι βασικοί στόχοι, τόσο για το 2017, χρονιά της μεγάλης επετείου της Οχτωβριανής Επανάστασης, όσο και για τα 100 χρόνια του Κόμματος, το 2018, τα έχουμε προσδιορίσει με σχετικές Αποφάσεις της ΚΕ.
Δικαιολογημένα απασχόλησαν και την προσυνεδριακή διαδικασία και το 20ό Συνέδριό μας.
Ο σχεδιασμός μας πρέπει:
- Να συνδυάσει ουσιαστικά την πολιτική - θεωρητική και πολιτιστική παρέμβαση. Να γίνουν αφορμή οι εκδηλώσεις μας, να ενισχύσουν τη σχέση, την επαφή με το πολιτικό - μαρξιστικό βιβλίο, το λογοτεχνικό βιβλίο, την ΚΟΜΕΠ, τον «Ριζοσπάστη», τον κινηματογράφο, το θέατρο, τη μουσική.
- Να συμβάλει ταυτόχρονα, τόσο στο άνοιγμα, στην προβολή της αναγκαιότητας και της ιστορικής επικαιρότητας του σοσιαλισμού, σε πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και ειδικά της νεολαίας, όσο και στην εμβάθυνση σε ζητήματα επαναστατικής στρατηγικής, μέσα σε πρωτοπόρες δυνάμεις που σταθερά συμπορεύονται μαζί μας στην καθημερινή αγωνιστική δράση.
Γενικά, θα πρέπει να επιδιώκουμε να δένεται η καθημερινή προσπάθεια για τη διοργάνωση εκδηλώσεων και αφιερωμάτων από τις Κομματικές Οργανώσεις με την ίδια την αναβάθμιση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης.
Να μην είναι δηλαδή ένα ξεκομμένο πρόγραμμα αλλεπάλληλων, παράλληλων εκδηλώσεων, αλλά να δίνει ώθηση στην αφομοίωση, την εκλαΐκευση, την εξειδίκευση και ζύμωση βασικών προγραμματικών μας θέσεων.
Θα είναι μεγάλο ποιοτικό βήμα και πρέπει να το έχουμε ως επιδίωξη, να εμπλακούν πιο δραστήρια και με πρωτοβουλία οι ΚΟΒ σε αυτό.
Τόσο η διακήρυξη μετά το Συνέδριο για τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, όσο και η διακήρυξη για τα 100 χρόνια του Κόμματος, μπορούν να είναι η νέα αφετηρία για να ξεδιπλώσουμε αυτή την πολύπλευρη δραστηριότητα παντού, που να αγκαλιάσει όλη τη χώρα από σήμερα και τους επόμενους 20 μήνες, έως το τέλος του 2018.
Για την ανάγκη μελέτης της ΙστορίαςΠολύτιμος βοηθός είναι η ίδια η μελέτη της Ιστορίας, οι επεξεργασίες που κάναμε για τον β' τόμο κυρίως της Ιστορίας κ.λπ.
Δεν μπορεί να επαναπαυόμαστε στη σημαντική δουλειά που γίνεται με εκδόσεις, με αυτομόρφωση, με τα συστήματα ιδεολογικών μαθημάτων, με τις εκδηλώσεις και βιβλιοπαρουσιάσεις.
Πρέπει να επιμείνουμε σε όλες τις μορφές. Νέες γενιές οργανώνονται, κυρίως στην ΚΝΕ, που δεν πήραν μέρος παλιότερα στις επεξεργασίες και στη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος.
Η νέα αφορμή έρχεται φέτος και του χρόνου με τα 100χρονα. Επίσης σημαντικό στοιχείο θα είναι η επεξεργασία της ΚΕ για τον α' τόμο της Ιστορίας του Κόμματος, που πιάνει τα χρόνια πριν την ίδρυσή του μέχρι τη λήξη του αγώνα του ΔΣΕ, το 1949, καθώς και η επταετία της δικτατορίας 1967- 1974.
Ενώ θα αρχίσει η μελέτη για την περίοδο 1974 - 1991.
Ολη αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει με τη μεγαλύτερη δυνατή εμπλοκή και συμμετοχή όλου του κομματικού δυναμικού και του δυναμικού της ΚΝΕ.
Η νέα ΚΕ θα μελετήσει και πιο συγκεκριμένα το σχεδιασμό της δουλειάς αυτής.
Αναντικατάστατη η αγορά και μελέτη του «Ριζοσπάστη»Πολύτιμος βοηθός, διαφωτιστής και οργανωτής είναι ο «Ριζοσπάστης». Η αγορά και μελέτη του, η διάδοσή του είναι αναντικατάστατη. Δεν μπορεί να την αναπληρώσει ούτε η επίσκεψη στο πόρταλ, ούτε τίποτε άλλο.
Η ΚΕ έχει θέσει στόχους επανειλημμένα, οι Οργανώσεις επίσης έχουν συζητήσει. Δεν έχει όμως αυτό κατανοηθεί σε βάθος, μόλις ανακάμπτουμε πέφτουμε πάλι στη ρουτίνα, μειώνεται η ανησυχία, η επαγρύπνηση, με αποτέλεσμα να κάνει βουτιά η κυκλοφορία.
Στην πορεία προς τα 100 χρόνια του Κόμματος, είναι ζήτημα προτεραιότητας, βασικός δείκτης για την απόδοση της δουλειάς μας η άνοδος της κυκλοφορίας και της μελέτης του «Ριζοσπάστη», με βάση τα συγκεκριμένα πλάνα που έχουν τεθεί.
Συνδέεται άμεσα με την άνοδο του επιπέδου πρωτοβουλίας και ευθύνης των τομεακών οργάνων και κυρίως των ΚΟΒ.
Ειδική άμιλλα θα προκηρυχθεί γι' αυτό, όχι μόνο σε Οργανώσεις, αλλά και ατομικά για πρωτοπόρους συντρόφους.
Η απερχόμενη ΚΕ έχει αφήσει σε εκκρεμότητα τη μελέτη της καλύτερης και ουσιαστικότερης παρέμβασης του Κόμματος και της ΚΝΕ στο διαδίκτυο, που χρησιμοποιούν εκτεταμένα και μαζικά ηλικίες κάτω των 40 χρόνων, που μας ενδιαφέρουν σημαντικά και που καθόλου δεν αφορούν αργόσχολους και μικροαστούς.
Παρά τα βήματα που έχουμε κάνει, είμαστε ακόμα πολύ πίσω, με κίνδυνο να τρέχουμε στη συνέχεια και να μη φτάνουμε.
Είναι ζήτημα και αυτό, όπως και άλλα ανάλογα, που αφορούν ζητήματα μαζικής επικοινωνίας και προπαγάνδας, που δεν μπορούν, ούτε είναι σωστό, να λύνονται ατομικά από κάθε κομμουνιστή, αλλά μόνο μέσα από τη συλλογική λειτουργία του Κόμματος και της ΚΝΕ, την οργανωμένη, ενιαία και στοχευμένη παρέμβασή μας.
Η νέα ΚΕ αναλαμβάνει το καθήκον να ετοιμάσει και να συζητήσει συλλογικά τις κατευθύνσεις και την επικαιροποίηση, τον εκσυγχρονισμό των θέσεών μας και της πρακτικής δράσης μας σε σχέση με αυτά τα μέσα, αλλά και συνολικότερα με τα μέσα προπαγάνδας του Κόμματος και της ΚΝΕ, την αναβάθμιση του πόρταλ.
Στήριξη της δουλειάς στη νεολαία, μπροστά στα 50χρονα της ΚΝΕΕχουμε ξεκαθαρίσει από τη Συνδιάσκεψη για τη Νεολαία - τα τέλη του 2014 - ότι το ΚΚΕ έχει ευθύνη από τον χαρακτήρα του να διεξάγει αυτοτελώς ολοκληρωμένη δουλειά, επικοινωνία, παρέμβαση στη νεολαία, σε όλη τη γκάμα των ηλικιών, και παράλληλα να καθοδηγεί και να ενισχύει την ΚΝΕ, ως Οργάνωση στο χώρο της νεολαίας, με βοήθεια προς αυτήν, ώστε να εξειδικεύει τη στρατηγική του Κόμματος στον συγκεκριμένο χώρο των ηλικιών.
Οτι είναι αναγκαίο και επιτακτικό, όσο ποτέ άλλοτε, το Κόμμα, με συγκροτημένο σχέδιο και στόχους, να συμβάλει στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης των νέων ανθρώπων. Στην κατάκτηση του σωστού προσανατολισμού, που σε τελευταία ανάλυση είναι αντικαπιταλιστικός.
Ταυτόχρονα, θέταμε το ζήτημα της ανανέωσης με ταχείς ρυθμούς του κομματικού δυναμικού με νεότερες ηλικίες, ιδιαίτερα από την εργατική τάξη. Τονίζαμε μάλιστα ότι το ΚΚΕ, με την πολιτική - ιδεολογική παρέμβαση και δράση του, έχει άμεση και αυτοτελή ευθύνη για την προώθηση των πολιτικών σκοπών και αξιών του, σχετικά με την ουσία της ζωής και της κοινωνικής δραστηριότητας. Σε εναντίωση με τις κοινωνικές και πολιτικές προκαταλήψεις, κάθε θεωρία ή ιδεολόγημα που κρατά τη νεολαία στην άγνοια, την αδράνεια, την υποταγή. Αναμφισβήτητα έχουν γίνει βήματα. Ομως ακόμα είμαστε πολύ πίσω. Δεν καταφέραμε ακόμα να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο, ενιαίο πρόγραμμα δουλειάς Κόμματος και ΚΝΕ, από την ΚΕ και το ΚΣ, έως τις ΚΟΒ - ΟΒ στην εργατική τάξη.
Κυρίως δεν λύθηκε το πρόβλημα αυτό εκεί που υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες, όπως είναι η οικοδόμηση στα σχολεία, στους μαθητές, που βρίσκονται στην ευθύνη των εδαφικών Οργανώσεων και συγκεντρώνουν μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας.
Το ίδιο συμβαίνει με το πώς συνειδητοποιείται η ευθύνη του Κόμματος στη νυχτερινή εκπαίδευση, στα δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ, στις σχολές ΟΑΕΔ, όπου δεν φαίνεται ακόμα στη μεγάλη πλειοψηφία των Κομματικών Οργανώσεων να υπάρχει διακριτός κρίκος ευθύνης. Ιδιαίτερο ζήτημα, που πρέπει να επιλυθεί, αποτελεί η ολόπλευρη βοήθεια και καθοδήγηση από την πλευρά του Κόμματος των Οργανώσεων της ΚΝΕ στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Πρέπει πιο πολύ να γνωρίσουμε βαθύτερα πλευρές που αφορούν νεολαία, μικρές και πολύ μικρές ηλικίες. Χρειάζεται καλύτερα να μάθουμε να αξιολογούμε, να ιεραρχούμε ζητήματα.
Ιδιαίτερα πρέπει να σκύψουμε σε απόψεις και τάσεις που αναπτύσσονται μέσα στη νεολαία. Ποια ακριβώς επίδραση έχει το φασιστικό ρεύμα, η ΧΑ και όχι μόνο, οι αντιδραστικές απόψεις μέσα στη νεολαία.
Επίσης την επίδραση των λεγόμενων νέων κινημάτων, που έρχονται από πολύ παλιά, από τη δεκαετία του '60, του αναρχισμού, των αντιεξουσιαστών και διαφόρων περιθωριακών ομάδων και πώς αυτές επιδρούν μέσα στη νεολαία, ιδιαίτερα σε πανεπιστήμια.
Και οπωσδήποτε πώς αναπτύσσεται η επιρροή των οπορτουνιστικών ομάδων, η καλύτερη και επιχειρηματολογημένη αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχονται οι δυνάμεις της ΚΝΕ και ο περίγυρος της ΚΝΕ. Αυτά όλα δεν είναι θέματα απλά της ΚΝΕ. Πρέπει να απασχολούν τις Κομματικές Οργανώσεις, τα τμήματα της ΚΕ και τις επεξεργασίες τους, να βοηθάμε να εξοπλίζεται η ΚΝίτικη Οργάνωση.
Υπάρχουν πεδία και τομείς δράσης που στην κυριολεξία η πρώτη ευθύνη, και στην εξειδίκευση, αφορά στο Κόμμα, επομένως η συνεργασία με τα αντίστοιχα όργανα της ΚΝΕ πρέπει να είναι πιο άμεση, πιο πλήρης, να έχουν απολύτως κοινό σχεδιασμό.
Αφορά στη δουλειά στην εργατική τάξη. Από τη μια μεριά, η άνοδος του ορίου ηλικίας που αναζητεί ένας νέος και μια νέα για πρώτη φορά δουλειά έχει μεγαλώσει. Επομένως η ευθύνη του Κόμματος είναι πλήρης, χωρίς να υπάρχουν ηλικιακά στεγανά.
Από την άλλη υπάρχουν παιδιά που δεν τελειώνουν το λύκειο, εισέρχονται στην εργασία σε ηλικία 14 και 15 ετών, με τη μορφή της εργασιακής εμπειρίας, άσκησης, πρακτικής κ.λπ. Και στο χώρο αυτό η ευθύνη του Κόμματος είναι άμεση και αυτοτελής. Ορισμένες Οργανώσεις του Κόμματος, όπως είναι οι εκπαιδευτικοί, εδαφικές ΚΟΒ που έχουν στο χώρο τους σχολεία, έχουν συγκεκριμένη ευθύνη για την ανάπτυξη κατάλληλων μορφών επικοινωνίας, δεσμών και περιεχομένου.
Τα περιθώρια της ευθύνης της ΚΝΕ είναι μεγαλύτερα, καθώς πρόκειται για πολύ μικρές ηλικίες, που δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν σ' αυτή τη φάση δεξαμενή στρατολογίας για το Κόμμα, απαιτούν και αντιστοιχία με ιδιαίτερα ζητήματα που σχετίζονται με τα ηλικιακά χαρακτηριστικά.
Επίσης, τα εργαζόμενα ή άνεργα, ή με κάθε μορφής απασχόλησης, παιδιά των μεταναστών, προσφύγων κ.λπ.
Τα νέα ζευγάρια με τα προβλήματά τους, λόγω επίσης της ανόδου του ορίου για την απόκτηση οικογένειας - παιδιών, έχουν ανέβει κατά πολύ, επομένως και ο τομέας αυτός απαιτεί την πρώτη και κύρια ευθύνη του Κόμματος, ενώ η ΚΝΕ μπορεί να κάνει δουλειά προετοιμασίας των μικρότερων ηλικιών για τη μετάβασή τους στην επόμενη φάση.
Ιδιαίτερο ζήτημα είναι η ευθύνη του Κόμματος και πώς διαμορφώνεται η ιδιαίτερη ευθύνη της ΚΝΕ στο χώρο των νηπιαγωγείων, σχολείων, στο δίκτυο της Κατάρτισης, στα ΤΕΙ - ΑΕΙ. Στους τομείς αυτούς - πέρα από τις μικρές ηλικίες, που είναι πολυάριθμες και συγκεντρωμένες - υπάρχουν και εργαζόμενοι καθηγητές, διδακτικό προσωπικό, βοηθητικό, διοικητικό, άλλες υπηρεσίες κ.λπ. Επομένως η ευθύνη του Κόμματος είναι πλήρης, αλλά και ο ρόλος της ΚΝΕ αλλού μεγαλύτερος, αλλού μικρότερος, στην προσέγγιση και εξειδίκευση.
Οσον αφορά τις μικρές και μικρότερες ηλικίες, παρά τις σωστές αποφάσεις που πήραμε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, λίγα βήματα έχουμε κάνει. Το Κόμμα έχει πλήρη ευθύνη στο σχεδιασμό και στην κατανομή καθηκόντων της ΚΝΕ. Η ΚΝΕ με μελετημένο εξειδικευμένο προγραμματισμό να στηρίζει τις πρωτοβουλίες του Κόμματος και την προσέλκυση νεότερων ηλικιών για βοήθεια, π.χ. νέοι νηπιαγωγοί, νέοι δάσκαλοι κ.λπ.
Ως Κόμμα έχουμε υποχρέωση και καθήκον, ευθύνη να παρεμβαίνουμε σε όλα τα ζητήματα, όλων των ηλικιών. Μας απασχολούν τα προβλήματα των νέων ζευγαριών, από τότε που γεννιέται το παιδί και πώς μεγαλώνει και διαπαιδαγωγείται, τι μόρφωση του δίνει το σχολείο κ.λπ. Κάνουμε ανοιχτή αντιπαράθεση για όλα αυτά. Υπάρχουν και ειδικές αποφάσεις.
Η Φυσική Αγωγή και ο αθλητισμός επίσης πρέπει να είναι ενταγμένα στην δουλειά μας στη νεολαία, και ως Κόμμα και ως ΚΝΕ, και στις μικρές και στις μεγαλύτερες ηλικίες, με δραστηριότητες, αλλά και ως μέτωπο πάλης.
Το Κόμμα έχει γενικότερη ευθύνη στα μέτωπα του αθλητισμού, πολιτισμού και πάλης κατά των ναρκωτικών , η ΚΝΕ όμως έχει σοβαρό ρόλο στην καλύτερη εξειδίκευση παρέμβασης στους παραπάνω τομείς, ενταγμένη στην πολιτική δραστηριότητα, στη μαζική και βεβαίως στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.
Η ανάπτυξη ιδεολογικοπολιτικού μετώπου στο περιεχόμενο των σπουδών, καθώς αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη δεσμών με την ιδεολογία του Κόμματος και το ίδιο το Κόμμα, στην ανάπτυξη του κινήματος, στη σύνδεση - συμμαχία με την εργατική τάξη, την έγκαιρη διαπαιδαγώγηση, ώστε να ετοιμαστεί άμεσα μια νέα γενιά κομμουνιστών και να υπάρξει προοπτική.
Ιδιαίτερο ζήτημα είναι η στάση των μελών του Κόμματος που έχουν παιδιά σε νεαρή ηλικία, ειδικά στο ζήτημα της ενθάρρυνσης - και όχι βέβαια επιβολής - να στρατολογηθούν στο Κόμμα και την ΚΝΕ.
Αυτά όλα τα ζητήματα πιο αποφασιστικά πρέπει να τα προωθήσουμε στην πορεία για τα 50χρονα της ΚΝΕ, που τα γιορτάζουμε μαζί με τα 100χρονα του Κόμματος.
Βγάζοντας πείρα απ' τη δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματοςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρέπει επίσης να σκεφτούμε και να ξεκαθαρίσουμε περισσότερο ορισμένα ζητήματα.
Στο Συνέδριό μας καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα φωτίστηκαν ζητήματα, πάνω στα οποία υπάρχουν ακόμα αρκετά μπερδέματα - συγχύσεις, όπως είναι το μεγάλο ζήτημα των σχέσεων Κόμματος - κινήματος.
Σήμερα χρειάζεται πολύ βαθιά μελέτη της πείρας σε καθημερινή βάση, όσο πιο συχνά γίνεται, μέσα στα όργανα, από το Γραφείο της ΚΟΒ, την ΤΕ, την ΕΠ, την ΚΕ.
Αρκετές φορές στην πράξη αναδεικνύουμε τον βασικό και κύριο κίνδυνο στο κίνημα, που είναι ο ρεφορμισμός, όπως επισημαίνει και η Εισήγηση της απερχόμενης ΚΕ, του κινδύνου δηλαδή της ρεφορμιστικής πολιτικοποίησης, την οποία γνωρίσαμε, κατά περιόδους και φάσεις στο παρελθόν κι εξακολουθεί να είναι ακόμα κυρίαρχη.
Αυτός ο κίνδυνος ενισχύεται περισσότερο σήμερα, σε συνθήκες απώλειας κατακτήσεων, γενικότερη υποχώρηση του κινήματος, αρνητικού συσχετισμού και πολύμορφων πιέσεων. Από την άλλη, η επίδειξη μιας απαραίτητης ευελιξίας για την προσέγγιση καθυστερημένων πολιτικά τμημάτων μπορεί να οδηγεί και σε «μπατάρισμα», σε ανοχή, ακόμα και σε συμβιβασμό και σταδιακά αυτό να εδραιώνεται, να οδηγεί ακόμα και σε ενσωμάτωση.
Το Κόμμα πρέπει να έχει στόχο, σε αυτές τις αρνητικές και δύσκολες συνθήκες, να πετυχαίνει τράβηγμα μαζών, λαϊκών δυνάμεων, κινητοποιήσεων.
Χρειάζεται να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να τραβάμε όσο μπορούμε περισσότερες τέτοιες δυνάμεις σε συσπειρώσεις ριζοσπαστικές, αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής γραμμής, με όποια μορφή κι αν παρουσιάζονται αυτές μέσα στο κίνημα, ακόμα κι αν δεν είναι ολοκληρωμένες ή επαρκώς δουλεμένες.
Να φτάσουμε πλατιά, να δουλεύουμε με ανοργάνωτες μάζες, που είναι ευάλωτες, είναι κρίσιμο ζήτημα.
Υπάρχει πλούσια πείρα. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την πείρα με τα 530 σωματεία, γύρω από το ζήτημα της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κ.λπ., την τεράστια δουλειά που έγινε, τη συσπείρωση για το Ασφαλιστικό και άλλα.
Είπαν αρκετοί σύντροφοι. Τέτοιες πρωτοβουλίες πρέπει να πυκνώσουν το επόμενο διάστημα, και κεντρικά και τοπικά.
Η πρόσφατη Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ έδωσε πείρα γύρω από τέτοια ζητήματα και με την προσέλκυση δυνάμεων, ακόμα και όχι σταθερών συμπορευόμενων, που όμως αφήνουν κάτι, διευκολύνουν στον απεγκλωβισμό εργατών και εργατριών σε χώρους δουλειάς.
Η πείρα μας λέει ότι η συσπείρωση ορισμένων δυνάμεων, με ταλαντεύσεις ή προσωρινά που πέρασαν κι έμειναν πίσω ή έφυγαν, δεν άλλαξε τη γενική γραμμή που δουλεύει το ΠΑΜΕ.
Το ζήτημα είναι να αποκτάμε την ικανότητα να δίνουμε σωστά τη διαπάλη με το ρεφορμισμό.
Μερικές φορές νομίζουμε ότι ξεμπερδεύουμε με το να πετάμε συνθήματα, ή να λέμε πράγματα ή να κάνουμε ενέργειες άγαρμπες, χοντροκομμένες, χωρίς βασάνισμα. Και βέβαια ως τέτοιο δεν εννοούμε π.χ. ότι βάζει το ΠΑΜΕ ως κατεύθυνση το θέμα της εργατικής εξουσίας. Αυτό ούτε λάθος είναι, ούτε έχει καμιά σχέση με την πίεση που ασκεί ο οπορτουνισμός, που λέει ότι έτσι στενεύουμε το περιεχόμενο του αγώνα. Και μόνο να τους απαντήσουμε ότι τα δεκάδες Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, ταξικά σωματεία, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στο καταστατικό τους έχουν την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, να πάρει η τάξη μας την εξουσία κ.λπ., ότι μέχρι και η ΓΣΕΕ και οι σοσιαλδημοκράτες και οι καραμπινάτοι ρεφορμιστές είχαν τέτοια συνθήματα, κατανοεί ο καθένας ότι η άποψή τους είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι η αγαρμποσύνη αυτή καθαυτή. Η αγαρμποσύνη από την οποία μπορεί να βγάλει και ατομική και συλλογική πείρα ο κάθε κομμουνιστής, το κάθε όργανο, η κάθε ΚΟΒ του ΚΚΕ, δεν είναι πρόβλημα ούτε κίνδυνος σοβαρός.
Το πρόβλημα είναι δικαιολόγηση της αγαρμποσύνης, εμποδίζοντας τους κομμουνιστές να βγάλουν πολύτιμη πείρα, να υποτιμάται δηλαδή το γεγονός ότι έτσι - άθελά μας - μπορεί να διευκολύνουμε αντί να πολεμάμε τον ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό, αντί να βελτιώνουμε τις παρεμβάσεις μας. Το να μη μας απασχολεί επαρκώς τι λέμε, πώς το λέμε, πού το λέμε, πότε το λέμε, σε ποιους το λέμε, γιατί το λέμε, σημαίνει ότι υποτιμώ την ανάγκη, το καθήκον, το χρέος που έχω σαν συνειδητή πρωτοπορία της τάξης, να ανεβάσω την ταξική πολιτική συνείδηση της μάζας των εργατών, και μάλιστα με τη δικαιολογία ότι γενικά είμαι υπέρ της γραμμής ή λέω σε τελευταία ανάλυση τη γραμμή.
Και οπωσδήποτε μπορεί να μη διαφωνεί κανένας μας ότι αυτό είναι ένα το κρατούμενο, όμως δεν σημαίνει ότι η γραμμή είναι ξύλο απελέκητο, ούτε ότι και τα υποκείμενα που θα αναπτύξουν αυτή τη γραμμή, οι σύντροφοί μας δηλαδή επίσης. Και οπωσδήποτε δεν μπορεί να συμβεί αυτό πάνω από μια φορά, μία δικαιολογείται, αλλά το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Δεν φτάνει η δουλειά και η συζήτηση που αναπτύχθηκε την προσυνεδριακή περίοδο. Ας το θεωρήσουμε καλύτερα μια μικρή αρχή, πρέπει να την συνεχίσουμε και να εμπλουτίζεται καθημερινά, στις συζητήσεις μέσα στα όργανα, ιδιαίτερα σε επίπεδο Τομεακών Επιτροπών και Γραφείων ΚΟΒ, αντίστοιχα στην ΚΝΕ, αλλά και πολύ περισσότερο σε επίπεδο Κομματικών Ομάδων.
Ιδιαίτερα πρέπει να μας απασχολήσουν πλευρές που αφορούν την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και προέκυψαν ως δυσκολίες ή αδυναμίες.
Το πώς θα γίνει πιο αποτελεσματικός ο ρόλος των συνδικάτων που εμείς δουλεύουμε. Δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με φαινόμενα και αδυναμίες που υπογράμμισαν πολλές ομιλίες αυτές τις μέρες και που αφορούν τη σωστή λειτουργία των συνδικάτων, ιδιαίτερα εκεί που είμαστε πλειοψηφία.
Πιο ειδικά για την κλαδική συνδικαλιστική οργάνωση, τα κλαδικά σωματεία και τη δουλειά μας σε αυτά, πώς θα καλύπτονται - που σήμερα δεν καλύπτονται - όλο και περισσότεροι χώροι και τόποι δουλειάς.
Η οργάνωσή μας σε νέους βιομηχανικούς κλάδους. Τα εργοστασιακά, επιχειρησιακά σωματεία και ο ρόλος των κομμουνιστών σε αυτά, όπου υπάρχουν και πολλές δυσκολίες, εξαιτίας της πιο άμεσης επέμβασης της εργοδοσίας σε αυτά.
Εύρεση και άλλων μορφών μαζικής οργάνωσης. Επιτροπές Αγώνα, συμβούλια, λέσχες κ.λπ.
Μορφές οργάνωσης που αφορούν τους ανέργους, τους περιπλανώμενους με ελαστικές σχέσεις, 5μηνίτες κ.λπ., τι γίνεται με τους εργαζόμενους της μαζικής πλέον γενικευμένης πρακτικής και μαθητείας, τους φτηνούς διπλά και τριπλά εκμεταλλευόμενους νέους εργάτες και εργάτριες.
Γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα και η μικρή πείρα δουλειάς δεν έχει καν γενικευτεί ακόμα.
Επίσης, το μεγάλο ζήτημα της έκφρασης και της οργάνωσης δομών αλληλεγγύης. Οι μορφές πάλης και αγώνα. Η ποικιλία και η εναλλαγή τους. Η επεξεργασία των αιτημάτων σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και πώς κατανοείται αυτό κ.λπ.
Η συζήτηση έφερε αρκετή πείρα και από άλλες μορφές οργάνωσης που χρησιμοποιήσαμε σε διάφορες περιπτώσεις με σημαντικά αποτελέσματα.
Τέτοια, για παράδειγμα, μπορεί να είναι τα διάφορα εργατικά στέκια σε γειτονιές για τους ανέργους, για τους πρόσφυγες και μετανάστες τα μαθήματα γλώσσας, όπως στα Πατήσια, τα λαϊκά φροντιστήρια και άλλα.
Κρίσιμο ζήτημα είναι αυτό που αναλύουμε και στην Εισήγηση του Συνεδρίου για την επεξεργασία των αιτημάτων και των στόχων πάλης του κινήματος με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, η ανάδειξη ζητημάτων που αφορούν την Υγεία, την Εκπαίδευση, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων, ζητήματα από τα οποία διαμορφώνεται και το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας τους, πράγμα που δεν γίνεται κατανοητό μόνο από το ύψος των μισθών, αλλά σχετίζεται συνολικά με τον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, των κοινωνικών υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας κ.λπ., με το χαρακτήρα της εξουσίας.
Ο εργάτης, ο άνεργος, ο οποιοδήποτε λαϊκός άνθρωπος, δεν είναι μόνος του στην κοινωνία. Εχει παιδιά, έχει οικογένεια. Ο άνεργος οπωσδήποτε πρώτο μέλημα έχει να βρει δουλειά, τον απασχολεί κυρίαρχα. Ομως, μαζί με το καθημερινό φαΐ, τον απασχολεί και το παιδί του να μάθει γράμματα, να πάει σχολείο, τον απασχολεί να έχει φάρμακο η γυναίκα ή η μάνα άμα αρρωστήσει, τον απασχολεί επίσης να δει το παιδί του να χαμογελάει, να δει ένα έργο, μια κωμωδία, να ακούσει ένα τραγούδι, να συμμετέχει σε μια συναυλία, ή σε έναν αθλητικό αγώνα.
Συνεπώς, αυτά όλα είναι και μέλημα του συνδικάτου, του συλλόγου, του στεκιού, της Λαϊκής Επιτροπής, συνολικά της Κομματικής Οργάνωσης.
Μην τα υποτιμάμε. Θα πληρώσουμε την υποτίμηση σε όλες αυτές τις καθημερινές ανάγκες των εργατών, των λαϊκών οικογενειών.
Θα βαθαίνει ο χαρακτήρας της Κοινωνικής Συμμαχίας, θα αλλάζουν οι μορφές τηςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Ειδικά να σκύψουμε καλύτερα και περισσότερο στα ζητήματα της Κοινωνικής Συμμαχίας. Μιλάμε για τα ψήγματα της Κοινωνικής Συμμαχίας, τα οποία δημιουργούνται και αποτυπώνουν φυσικά, όπως είναι λογικό και επόμενο, το συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων και τις μορφές που αυτές παίρνουν με τη συγκεκριμένη εμβέλειά τους στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, στη συγκεκριμένη φάση.
Οπως, επίσης, ότι θα επέρχονται αναδιατάξεις στο εσωτερικό της Κοινωνικής Συμμαχίας, που δεν είναι δυνατόν να προκαθοριστούν. Και οι μορφές έκφρασης της συμμαχίας έως ένα μεγάλο βαθμό - χωρίς να ταυτίζονται - θα ακολουθούν την πορεία της εμβάθυνσης του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού περιεχομένου της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Πιο αναλυτικά τα ζητήματα αυτά θα τα μελετήσουμε στα πανελλαδικά σώματα (Συνδιασκέψεις ή Πλατιές Ολομέλειες της ΚΕ) που προγραμματίζονται με βάση την Εισήγηση του Συνεδρίου και την τελική κατάληξή μας στη συνέχεια. Μέχρι τότε να εντείνουμε τις προσπάθειες να καλύψουμε κενά και αδυναμίες που έχουμε εντοπίσει, ιδιαίτερα στην οργάνωση σε συλλόγους, Ομοσπονδίες, κ.λπ.
Χρειάζεται πολύ καλή μελέτη της πείρας, όχι βιαστικά και επιπόλαια, χωρίς στοιχεία, συμπεράσματα, βασισμένα μόνο στην ατομική πείρα του καθένα, αλλά ενταγμένα στη συλλογική πείρα και συζήτηση, βασισμένη στη στρατηγική μας, το Πρόγραμμά μας.
Ειδικά για τις Λαϊκές ΕπιτροπέςΠρέπει να τεθεί τόσο από τις εδαφικές όσο και από τις κλαδικές Οργανώσεις το ζήτημα των Λαϊκών Επιτροπών. Το ξεκαθάρισμα του περιεχομένου τους, της μορφής που είναι οργανωμένες, ποιοι συμμετέχουν σε αυτές κ.λπ.
Χρειάζεται ενιαία αντίληψη και προσήλωση, πρακτικά μέτρα, για τη δράση των Κομματικών Οργανώσεων του Κόμματος και της ΚΝΕ. Στο έδαφος έχουν βασικό καθήκον δουλειάς, για την εργατική τάξη, τα ηλικιακά νέα τμήματά της, τη συμβολή στην απόκτηση επαφών, μέσα από τη δράση των κομμουνιστών στα κινήματα, όλα τα κινήματα, ακόμα και των γονέων των μαθητών των σχολείων, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος κ.λπ.
Δηλαδή, μέλημά τους πρέπει να είναι πώς θα οργανώσουν εργάτες και υπαλλήλους στη γειτονιά τους, σε συνεργασία με τις κλαδικές Οργανώσεις, μέσα στα σωματεία τους δηλαδή, σε παραρτήματα σωματείων και συλλόγων, τους επαγγελματίες επίσης στο σύλλογό τους ή τους αγρότες στην επαρχία, τις γυναίκες μέσα στο σύλλογο της ΟΓΕ κ.λπ.
Ετσι, να συμβάλουν στη «μορφοποίηση» του κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας, σε επίπεδο συνοικίας στα μεγάλα αστικά κέντρα, σε επίπεδο επαρχιακής πόλης.
Οι κλαδικές Οργανώσεις και οι Οργανώσεις στους τόπους δουλειάς, στη μεταποίηση επίσης, πρέπει να προσανατολίσουν και να βάλουν καθήκοντα στα μέλη τους για δουλειά στο χώρο κατοικίας, μέσα από τη δημιουργία παραρτημάτων των σωματείων, Επιτροπών Αγώνα, αλλά και δράσης για ζητήματα Παιδείας, Υγείας κ.λπ.
Ειδικότερα, οι εκπαιδευτικοί μέσα από τη δράση με τους γονείς και τους μαθητές τους, οι υγειονομικοί στο Κέντρο Υγείας της γειτονιάς, ή το νοσοκομείο, εάν υπάρχει τέτοιο στο χώρο.
Την ευθύνη καθοδήγησης των Λαϊκών Επιτροπών την έχουν βασικά οι εδαφικές Οργανώσεις, μέσω των κομμουνιστών που δουλεύουν στους φορείς που συσπειρώνονται στη Λαϊκή Επιτροπή. Επίσης, τον συντονισμό του προγραμματισμού των εκδηλώσεων, ώστε να μην υπάρχουν μπερδέματα, τον έχουν τα αντίστοιχα όργανα σε κάθε συνοικία, πόλη ή περιοχή δράσης (Τομεακή ή Περιφερειακή Επιτροπή σε συνεννόηση με την ΕΠ κομματικά) πάλι μέσω των κομμουνιστών που δουλεύουν στους φορείς αυτούς.
Για το πολιτικό περιεχόμενο της κοινωνικής συμμαχίαςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Να μην υποτιμήσουμε την πίεση που ασκείται για πολιτικές συμμαχίες. Η πίεση αυτή θα επανέρχεται συνεχώς, ασταμάτητα. Μην μας ξεγελά γιατί κάπως περιορίστηκε ανοιχτά, μαζικά, προπαγανδιστικά, τα 2 τελευταία χρόνια με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με αυτό που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Ηδη το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται πάλι, προσαρμοσμένη κάπως από οπορτουνιστές, οι οποίοι μελετάνε τι λέμε.
Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να πάρει και νέα μορφή αυτή η πίεση, σε συνθήκες είτε αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είτε έντασης των επεισοδίων στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο της ελληνικής επικράτειας από τουρκικές ενέργειες κ.λπ.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η Κοινωνική Συμμαχία, από τον ίδιο το χαρακτήρα της ως συμμαχίας κοινωνικών κινημάτων, δεν είναι συνεργασία κομμάτων, ούτε συνεργασία του ΚΚΕ με μαζικές οργανώσεις.
Μέσα στην Κοινωνική Συμμαχία ούτε το ΚΚΕ συμμετέχει ως κόμμα, αλλά μέσω των μελών και στελεχών του.
Στο 19ο Συνέδριο δίναμε και βασικές ιδέες και θέσεις πώς θα γίνεται η συμμετοχή και του δικού μας Κόμματος στην Κοινωνική Συμμαχία, μέσω των μελών και στελεχών μας. Το ίδιο απαιτούμε και από άλλες δυνάμεις που μπορεί να εμφανιστούν και να καλύπτονται από το περιεχόμενο αυτό της πάλης της συμμαχίας.
Η οποία συμμαχία και σχέδιο θα έχει και κατεύθυνση και πρόγραμμα δράσης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή βάση, δεν θα περιορίζεται σε ζητήματα απλά του κινήματος, άμεσων κ.λπ. διεκδικήσεων, αλλά θα στρέφεται ενάντια στον καπιταλισμό, θα μιλά για εξουσία που πρέπει να πάρουν οι εργάτες, ο λαός.
Ξεκαθαρίζαμε ότι δεν κατεβαίνει σε εκλογές η συμμαχία, ούτε ενιαιοποιείται σε κόμμα ή κοινοβουλευτική ομάδα κ.λπ. Δεν λειτουργούν στη βάση συνιστωσών που θα βρίσκουν το μέσο όρο, που πάντα, βέβαια, μόνο το ΚΚΕ θα πρέπει να «μινιμάρει» τους στόχους του και το ΚΚΕ να υποχωρεί ώστε στις μαζικές συγκεντρώσεις του, σε σύγκριση με τις άμαζες δικές τους, να τους χορηγεί το βήμα επικοινωνίας, ζητήματα που έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν και έχουν ξεπεραστεί από την ίδια τη ζωή.
Τα λέμε αυτά γιατί πρέπει να επισημαίνουμε ότι παρότι γράφονται στις Εισηγήσεις μας, στις Αποφάσεις μας, εντούτοις, δύσκολα συζητιούνται παρακάτω, στα όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ, πολύ περισσότερο τις ΚΟΒ. Συνήθως, δίνουμε μόνο τηλεγραφικά την κατάληξη ενός οργάνου για το πώς θα χειριστούμε ένα ζήτημα, χωρίς επιχειρήματα για τη θέση μας, χωρίς ανάλυση της συνολικής θέσης μας που ακουμπά τη στρατηγική μας. Τα υποτιμάμε, εν ονόματι ότι είναι γνωστή και συμφωνημένη η γραμμή μας απέναντι σε αυτό ή σε άλλα ζητήματα.
Για τα «εκλογικά σενάρια» και μπροστά στις εκλογικές μάχες του 2019Αγαπητοί αντιπρόσωποι του 20ού Συνεδρίου,
Παρότι επιδίωξη της κυβέρνησης δεν είναι να πάει σε εκλογές, αλλά να κλείσει η αξιολόγηση και να περάσει τα μέτρα που τα έχει συμφωνήσει, εντούτοις και οι ίδιοι δεν αποκλείουν ένα ατύχημα, όπως το λένε. Βέβαια, μάλλον κλείνει η αξιολόγηση. Οι εφημερίδες γράφουν σήμερα ότι μέσα στο Πάσχα θα φέρουν στη Βουλή να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο. Χτες έλεγαν τα κανάλια ότι το ΔΝΤ βάζει ξανά όρο να περάσουν τώρα ομαδικές απολύσεις και άλλα μέτρα και ότι «υπάρχει εμπλοκή, θα πάμε έτσι μέχρι Μάη».
Δεν μπορεί να αποκλείσει κανένας να οδηγηθούμε και σε εκλογές από την κυβερνητική πλειοψηφία. Θα δώσουμε τη μάχη. Ετσι κι αλλιώς, εμάς η δράση μας και η λειτουργία μας δεν έχει σχέση με τη δράση των άλλων κομμάτων. Εμείς συνεχίζουμε τη δράση μας, τη διαφώτισή μας, την πάλη μας κανονικά, κι αν προκύψουν εκλογές προσαρμόζουμε για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα το πρόγραμμα της δράσης μας εσωοργανωτικά και μαζικά.
Σε αντίθετη περίπτωση, οι εκλογές κανονικά είναι προσδιορισμένες σε 2 χρόνια, για το 2019. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, για το Μάη του 2019 είναι προγραμματισμένες οι ευρωεκλογές και οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, για τις οποίες η ΚΕ θα αναλάβει την έγκαιρη προετοιμασία, επεξεργασίας θέσεων κ.λπ.
Για αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ενταγμένη στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, τα μονοπώλιαΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Αν μελετήσει κανένας το βρώμικο πόλεμο που κάνουν το τελευταίο διάστημα ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «Εργατικός Αγώνας», «Νέα Σπορά» και άλλοι, φαίνεται καθαρά ότι ορισμένα σημεία σκόπιμα τα χρησιμοποιούν διαστρεβλωμένα.
Εχουν έντονο το στοιχείο της συνειδητής απάτης προς αυτούς που απευθύνονται κυρίως, όμως μπορεί να «πιάσουν» σε κάποιους γύρω μας. Και να μη γίνεται κατανοητό ότι οι συγκεκριμένοι ενδιαφέρονται πρωτίστως για ένα μεταβατικό πρόγραμμα, για ένα στάδιο και προφανώς για μια κυβέρνηση μεταβατική στο έδαφος του καπιταλισμού.
Αλλωστε, η λογική του σκαλοπατιού σε συνθήκες μη επαναστατικές είναι κυρίαρχη.
Υπάρχουν κάποια κομβικά σημεία, που ίσως εμείς πρέπει να τα προσέξουμε καλύτερα.
Χρειάζεται να αφομοιωθεί περισσότερο και να προβάλλουμε περισσότερο τη συνολική μας θέση για το ζήτημα. Οτι δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εμείς παλεύουμε για την αποδέσμευση από την ΕΕ συνολικά και σαν Κόμμα και μέσα από τις γραμμές του κινήματος, ενταγμένο στον αγώνα κατά του καπιταλισμού, κατά των μονοπωλίων.
Ταυτόχρονα, όμως, παίρνοντας υπόψη τις φυγόκεντρες τάσεις, τις μεγάλες αντιθέσεις στην ΕΕ, σε περίπτωση που η αστική τάξη επιλέξει άλλο δρόμο συμμαχίας στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, ή υποχρεωθεί από τα πράγματα να βγει από την Ευρωζώνη λόγω της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων και των σεναρίων που ακούγονται. Εχουμε, επίσης, διαμορφώσει πρόταση συγκεκριμένη, ενταγμένη στη συνολική μας στρατηγική.
Οι προτάσεις της ΛΑΕ, π.χ., κλείνουν το μάτι στο κεφάλαιο, που ίσως κληθεί να διαχειριστεί μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, λέγοντας ότι «η ισοτιμία του νομίσματος ...δεν επηρεάζει τη λειτουργία της οικονομίας»!
Η πρόταση της ΛΑΕ προτείνει ένα δρόμο απαξίωσης συσσωρευμένων κεφαλαίων. Ο δρόμος αυτός σε καμιά περίπτωση δεν απαντά στη λαϊκή χρεοκοπία. Πάλι οι εργαζόμενοι θα την πληρώσουν με την πρόταση της ΛΑΕ, με διάφορους τρόπους, όπως μέσω του πληθωρισμού.
Η ρευστότητα π.χ. που υπόσχεται η ΛΑΕ και άλλοι τέτοιοι στο κεφάλαιο, είναι χρήμα που θα του δοθεί από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Ομως, αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί και το 2015.
Το Κόμμα έχει διαμορφώσει ένα συνολικό σχέδιο αλληλεγγύης, δράσεων, κινητοποίησης, ελέγχου κρίσιμων χώρων, καθώς και ταυτόχρονης διαμόρφωσης αιτημάτων κατάργησης φοροληστείας του λαού, διατροφής, διαγραφής δανείων και χρεών κι άλλα.
Εχουμε αποκτήσει αρκετή πείρα αυτά τα χρόνια. Θα συνδυάζουμε την αλληλεγγύη με τη διεκδίκηση δωρεάν τροφίμων, φαρμάκων, κοινωνικών υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, μέσων μαζικής μεταφοράς. Θα πρωτοστατήσουμε στο λαϊκό έλεγχο. Θα διεκδικήσουμε να μη γίνει καμιά υποτίμηση σε μισθούς και συντάξεις, να δοθούν επιδόματα σε όλους τους ανέργους. Καμιά διακοπή σε φως, νερό, τηλέφωνο. Πάγωμα πληρωμών. Κούρεμα 50% για στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας και καταναλωτικά δάνεια λαϊκών οικογενειών, πάγωμα δόσεων, διαγραφή τόκων. Να πληρώσει το κεφάλαιο με έκτακτη φορολογία. Να οργανώσουμε την πάλη μέσα από Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, μέσα από Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, με στόχο την κοινωνική αλληλεγγύη και βοήθεια, την παρέμβαση κατά της αισχροκέρδειας, του μαυραγοριτισμού, της τεχνητής έλλειψης τροφίμων και άλλων προϊόντων, απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας. Τα εργοστάσια, οι χώροι δουλειάς, οι σχολές, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης, αλληλεγγύης, αντεπίθεσης. Να μην περάσει η ολέθρια λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ενα ειδικό ζήτημα που μας κάνουν επίθεση, όπως και στη θέση μας για το ευρώ, οι διάφοροι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «Εργατικού Αγώνα» κ.λπ., είναι το ΝΑΤΟ.
Οπωσδήποτε σήμερα θέτουμε το ζήτημα του ΝΑΤΟ ως στόχο πάλης του κινήματος, ορισμένες μάλιστα φορές αποκτά μεγάλη επικαιρότητα. Και από αυτήν την άποψη πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα δράσεις, κινητοποιήσεις από το μαζικό κίνημα, τα συνδικάτα, την ΕΕΔΥΕ κ.λπ.
Ταυτόχρονα με την προβολή αυτού του ζητήματος και της γραμμής πάλης και συσπείρωσης στο κίνημα, πρέπει να έχουμε καθαρό, βεβαίως, ότι και αυτό, όπως η έξοδος από το ευρώ, δεν μπορούν να αποτελέσουν τον κρίκο από όπου θα ανοίξει οπωσδήποτε τη βεντάλια της συνολικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής.
Εξοδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ έγινε και με την κυβέρνηση Κων. Καραμανλή μετά τη δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το '74.
Η Γαλλία ήταν έξω από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, μέχρι πρόσφατα.
Κράτη - μέλη της ΕΕ αρνήθηκαν να ενταχθούν στον Ευρωστρατό.
Οπωσδήποτε, η ένταξη ενός καπιταλιστικού κράτους σε μια διακρατική ένωση δημιουργεί συγκεκριμένες δεσμεύσεις, απαιτεί εκχωρήσεις, που απορρέουν από τις συμφωνίες, αλλά η αποδέσμευση από μόνη της δεν σημαίνει ότι το κράτος, η χώρα αποκτά ανεξαρτησία, ότι ο λαός είναι ελεύθερος να αποφασίζει με κριτήριο το συμφέρον του, όπως προπαγανδίζουν διάφοροι οπορτουνιστές παραπλανητικά.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και εδώ ότι σε κάποιες φάσεις, ορισμένα τμήματα της αστικής τάξης, ή ως σύνολο η αστική τάξη, αποκτά την ευελιξία και εκτός αυτών των οργανισμών, να διαχειρίζεται προς το συμφέρον της την υπόθεση, όμως αυτό δεν αλλάζει τη συνολική ταξική της γραμμή και κατεύθυνση.
Γι' αυτό έχει τεράστια σημασία η ανάλυσή μας, η θέση μας ότι σήμερα, δεν υπάρχει αστικό κράτος, που δεν είναι ενταγμένο στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Δεν υπάρχει αστική τάξη που δεν συμμετέχει στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.
Γι' αυτό λέμε ότι η μη ένταξη σε ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ., δεν σημαίνει αυτόματα από μόνη της και πολιτική ανεξαρτησία ή λαϊκή κυριαρχία, με την έννοια που προσπαθούν να τους προσδώσουν διάφοροι.
Με μια έννοια, ο βασικός εχθρός κάθε λαού, που αποφασίζει την όποια ένταξη, τη διαπραγμάτευση, τα παζάρια, βρίσκεται μέσα στην ίδια του τη χώρα, δηλαδή είναι η αστική τάξη και η εξουσία της.
Και όντως, δεν έχει να κάνει με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, όταν η αστική τάξη, αυτή η ίδια, επιλέγει να αλλάξει προσωρινά ή μονιμότερα στρατόπεδο συμμαχίας, δεν το κάνει για να δημιουργήσει προϋποθέσεις ευημερίας για το λαό, δυνατότητες για να πάρει ο λαός την υπόθεση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, της ανάπτυξης της οικονομίας, στα χέρια του.
Σχετικά με το κρατικό χρέοςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Υποτιμάμε επίσης τη διαπάλη στο ζήτημα του χρέους, που η κυβέρνηση το έχει κάνει ζήτημα - κλειδί.
Λες και είναι χρέος που αφορά το λαό, τη στιγμή που είναι χρέος που προκύπτει από τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας.
Δεν αφορά το λαό, δεν το χρωστάει ο λαός γι' αυτό κι εμείς δεν το αναγνωρίζουμε.
Χρησιμοποιήσαμε σε όλες τις εκλογικές μάχες, και το 2014 (ευρωεκλογές, δημοτικές), και το 2015 (Φλεβάρη και Σεπτέμβρη), το τρίπτυχο μονομερή διαγραφή του χρέους - αποδέσμευση από την ΕΕ - εργατική εξουσία.
Πρέπει να θέτουμε το ζήτημα ως γραμμή συσπείρωσης στο κίνημα: Οτι ο λαός δεν οφείλει τίποτε στους πιστωτές.
Οτι η ίδια η ύπαρξη του χρέους είναι απόδειξη ότι υπάρχει κερδοφορία, ότι υπάρχει υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, που προς το παρόν λιμνάζουν.
Βέβαια, συνολικά και συμπερασματικά, η απόσπαση της πάλης κατά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, η διαγραφή του χρέους και άλλοι τέτοιοι στόχοι πάλης, η απόσπαση όλων αυτών από τον αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα προσκρούει στην ίδια την πραγματικότητα, την πείρα του 20ού αιώνα και του 1/5 του 21ου αιώνα, τελικά αφοπλίζει το κίνημα, το εγκλωβίζει.
Και πολύ περισσότερο δίνει τη δυνατότητα την απόσπαση αυτή να τη χρησιμοποιούν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, τμήματα της αστικής τάξης ή η αστική τάξη στο σύνολό της, μαζί με τα διάφορα οπορτουνιστικά αναχώματα που προσπαθούν να αναστηλώσουν πάλι, τώρα που βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ να καταρρέει.
Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο να γίνει ζήτημα του εργατικού - λαϊκού κινήματοςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Ενα ακόμα κομβικό ζήτημα είναι η στάση μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τι θέση παίρνουμε κ.λπ. Απασχόλησε πολύ και την προσυνεδριακή διαδικασία.
Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι το σίγουρο είναι ότι θα συνεχιστούν οι τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις, ως έκφραση και αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων.
Μάλιστα, προσδιορίζουμε πιθανά σημεία, πεδία των πολεμικών επιχειρήσεων: Τη Μέση Ανατολή, το Αιγαίο, τη Βόρεια Αφρική, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια, την Ουκρανία, τη Βαλτική, την Αρκτική και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Ακριβώς επειδή ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα - στρατιωτικά κυρίως - μέσα, γι' αυτό και η στάση μας είναι επί της ουσίας ενιαία από την άποψη της στρατηγικής και του Προγράμματος, είτε έχουμε πολεμική σύγκρουση είτε ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο.
Η πάλη μας στρέφεται ενάντια στην αστική τάξη της χώρας, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που αυτή συμμετέχει. Η πάλη μας κατευθύνεται στην ανατροπή του συστήματος, στην εργατική εξουσία.
Ειδικά για την περιοχή μας, μας απασχολεί δικαιολογημένα μια πιθανή σύγκρουση και όξυνση της κατάστασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και οι εξελίξεις στο Κυπριακό.
Πρέπει να γίνει ουσιαστικό ζήτημα μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα η πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Απαιτείται σε κάθε φάση να υπάρχει η μέγιστη δυνατή ετοιμότητα, για άμεση αντίδραση, κινητοποίηση, δράση. Ελάχιστες κινητοποιήσεις οργανώνονται χωρίς κεντρική κατεύθυνση. Να αξιοποιηθεί η πορεία προς τον γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, για να ανοίξει η συζήτηση μέσα στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία, μιας και το περιεχόμενο της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι η πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των επεμβάσεων.
Το αστικό κράτος, βέβαια, προετοιμάζεται - λέει - για την περίπτωση εισβολής. Φυσικά, ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, άσχετα ποιος είναι πρώτα επιτιθέμενος ή αμυνόμενος.
Η κλιμάκωση, όμως, των συνθημάτων της ενιαίας στρατηγικά πάλης μας δεν είναι ακριβώς ταυτόσημη τη στιγμή που δέχεται η Ελλάδα επίθεση και καταλαμβάνεται έδαφος από άλλη δύναμη, με την περίπτωση που η Ελλάδα στέλνει στρατό και συμμετέχει σε αποστολές ή καταλαμβάνει η ίδια άλλα εδάφη.
Και η στάση μας μπορεί να είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις, όμως τα συγκεκριμένα συνθήματα, οι προτεραιότητες, η κλιμάκωση θα διαφοροποιούνται ως ένα βαθμό.
Σε περίπτωση εισβολής και κατοχής υπερασπιζόμαστε κυριαρχικά δικαιώματα, μιλάμε για καμία αλλαγή συνόρων από κανέναν, αντιτασσόμαστε στον εθνικισμό, δε δείχνουμε καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση που μπαίνει στον πόλεμο, οργανώνουμε, κατευθύνουμε την πάλη μας, για να βγει η χώρα από τον πόλεμο, να φύγει από το ΝΑΤΟ, να πάρει ο λαός την εξουσία για ειρήνη, λαϊκή ευημερία, ανάπτυξη σε όφελος του λαού, δηλαδή ο σοσιαλισμός να είναι η διέξοδος από το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων.
Σε περίπτωση αποστολής στρατευμάτων εκτός συνόρων, σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και με οποιονδήποτε τρόπο, αρνούμαστε συμμετοχή, οργανώνουμε μαζικές κινητοποιήσεις στα αστικά κέντρα κ.λπ. Υπάρχει πείρα από τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 κ.λπ.
Η ουσία είναι ότι εάν ο εργάτης δεν καταλάβει σήμερα το ρόλο του εργοδότη του, της τάξης του, να μη θεωρεί την επιχείρηση δική του κ.λπ., πόσο πιο δύσκολο θα είναι αυτό σε περίπτωση πολέμου, να κατανοήσει ποιος είναι ο ρόλος σε αυτόν, συνολικά της αστικής τάξης.
Ολα αυτά στη δουλειά μας πρέπει να τα συνειδητοποιούμε ώστε να γινόμαστε ικανοί και αποτελεσματικοί στη δουλειά μας με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.
Η πείρα από την παρέμβασή μας στο Διεθνές Κομμουνιστικό ΚίνημαΕχει σημασία στην προσπάθεια αυτή, της ολόπλευρης προετοιμασίας μας για την ισχυροποίηση του Κόμματος και του κινήματος, να αναδειχθεί η σημασία και η αναγκαιότητα της ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Εχει σημασία να αξιοποιήσουμε περισσότερο τα συμπεράσματα που προκύπτουν, τη μεγάλη αρνητική πείρα που έχει συγκεντρωθεί την τελευταία κυρίως δεκαετία, από τη συμμετοχή ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις ή ΚΚ που στήριξαν ή στηρίζουν κυβερνήσεις αστικές, κάτι που βέβαια έρχεται και από τον προηγούμενο αιώνα.
Τελευταία τέτοια αρνητικά παραδείγματα για το πώς εξελίχθηκαν αυτές οι κυβερνήσεις, π.χ. στη Λατινική Αμερική, στη Βραζιλία, στην Αργεντινή, στη Βενεζουέλα με την ονομαζόμενη Μπολιβαριανή διαδικασία, την οποία το Κόμμα μας είχε προβλέψει με ακρίβεια.
Αντίστοιχα αρνητική είναι η πορεία άλλων κομμάτων και στην Ευρώπη, που ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες, μέσα στην αστική καπιταλιστική διαχείριση.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, η κρίση είναι βαθιά και πρέπει να δυναμώσουμε την ιδεολογική - πολιτική προσπάθεια, τώρα που θα συζητηθούν και διεθνώς τα μηνύματα της Οχτωβριανής Επανάστασης. Με επιμονή να αναπτύσσουμε κοινή δράση, να αποκτούμε και άλλους συμμάχους, στην υπόθεση της επαναστατικής ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Να δείξουμε μεγάλη φροντίδα για τη Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση και την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία.
Δεν είναι μικρό πράγμα αυτήν την ώρα 102 Κομμουνιστικά Κόμματα να έχουν στείλει μηνύματα στο 20ό Συνέδριό μας.
Για τα κριτήρια ισχυροποίησης του ΚόμματοςΣυντρόφισσες και σύντροφοι,
Ειδικά σήμερα βασικό ζήτημα είναι μαζί με όλα τα παραπάνω, πώς ακριβώς προσδιορίζεται η ιδεολογική - πολιτική προετοιμασία των κομματικών δυνάμεων.
Παρά τα βήματα που κάναμε στην αφομοίωση ζητημάτων του Προγράμματος, δεν χρειάζεται καμιά επανάπαυση ή ικανοποίηση.
Κρίσιμο ζήτημα για το Κόμμα μας εξακολουθεί να είναι το να ξεκαθαρίζουμε συνεχώς, με ποια κριτήρια μετράμε την πρόοδο, τα βήματά μας, την ισχυροποίηση του Κόμματος.
Δεν είναι ίδια με τα κριτήρια των αστικών κομμάτων, ούτε με τα κριτήρια των οπορτουνιστών. Δεν είναι ίδια με τα κριτήρια που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία επικεντρώνοντας την όποια εκτίμηση γύρω από το κάθε φορά εκλογικό ποσοστό, δηλαδή κοινοβουλευτικά.
Δεν υποτιμάμε την πορεία εκλογικής αποτύπωσης της επιρροής του Κόμματος. Ομως, ξέρουμε ότι σε μη επαναστατικές συνθήκες και ειδικά σε συνθήκες αντεπανάστασης και υποχώρησης του κινήματος, ποτέ δεν εκφράζεται το πραγματικό πολιτικό κύρος του ΚΚ με την ψήφο.
Γι' αυτό λέμε ότι εμείς έχουμε συνδυασμένα κριτήρια, όπως:
- Ικανότητα συσπείρωσης και διείσδυσης σε εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.
- Πρόοδο στους ιδεολογικοπολιτικούς δεσμούς με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τις γυναίκες, τη νεολαία.
- Το ρόλο μας στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
- Την κομματική οικοδόμηση, την κοινωνική σύνθεση του Κόμματος.
- Το ιδεολογικό, θεωρητικό, πολιτικό επίπεδο, την ανάγκη αύξησης της μελέτης και κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη».
- Την ικανότητα γενίκευσης της πείρας, έγκαιρης πρόβλεψης κ.λπ.
Μέσα σε αυτά τα κριτήρια υπάρχει και το εκλογικό. Αλλά το τελευταίο είναι και συνάρτηση της ικανότητας του Κόμματος, αλλά και της πορείας της ταξικής πάλης στη βελτίωση του συσχετισμού δυνάμεων.
Το κύρος του Κόμματος πρέπει να βασίζεται στον πρωτοπόρο ρόλο του ως δύναμης εργατικής, δύναμης λαϊκής συσπείρωσης, δύναμης κοινωνικής ανατροπής. Από εδώ προκύπτει και η καθημερινή του συνέπεια, η μαχητικότητά του.
Μέχρι το 21ο Συνέδριο πρέπει να μετρήσουμε βήματα σε όλους αυτούς τους δείκτες, ιδιαίτερα στην ισχυροποίηση των ΚΟΒ του Κόμματος, στη στρατολογία εργατών και εργατριών, στην οικοδόμηση στη βιομηχανία σε όλους τους βιομηχανικούς κλάδους και τις υποδομές στρατηγικής σημασίας, στην τήρηση όλων των καταστατικών αρχών και των αρχών λειτουργίας του Κόμματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εχουμε και τα κότσια και τις δυνάμεις να τα βγάλουμε πέρα.
Να αξιοποιήσουμε γι' αυτό και τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου και τις πολύμορφες εκδηλώσεις μετά, για τα 100 χρόνια από τον Οκτώβρη του 1917 και κυρίως τα 100ά γενέθλιά μας του χρόνου.
Μαζί με ό,τι άλλο φέρει η ζωή, οι εξελίξεις, πολιτικές, στρατιωτικές, εθνικές και διεθνείς.
Καλή δύναμη και καλή επιτυχία σε όλους τους στόχους μας.
ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΑΠΡΙΛΗ 2017