Στην Τρίπολη, στον Αη Θανάση, δίπλα στο νεκροταφείο, στον χώρο που γίνονταν οι εκτελέσεις μετά από αποφάσεις των εκτάκτων στρατοδικείων την περίοδο της τρίχρονης ένοπλης ταξικής πάλης (1946-49) έχει στηθεί ένα ακόμα μνημείο με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ολα τα στοιχεία που απαρτίζουν το μνημείο, από την πέτρινη μάντρα μέχρι το βράχο με τα λόγια της ηρωικής δασκάλας Αθηνάς Μπενέκου, έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους.
Η μάντρα είναι η συνέχεια του τοίχου των εκτελέσεων των μαχητών, στην "πλάτη" του νεκροταφείου της Τρίπολης. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι που, πέρα από την αισθητική και ιστορική του αξία, ως γνώριμο στοιχείο της παράδοσής μας, θυμίζει ότι ο τοίχος του νεκροταφείου δεν είναι απλά ένα λειτουργικό όριο, αλλά μνήμη ζωντανή, ποτισμένη με το αίμα των εκτελεσμένων.
Οι δύο μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των 370 εκτελεσμένων, τοποθετημένες σαν ένα "βιβλίο" σε σχήμα πυραμίδας με κλίση από το έδαφος προς τα πάνω, επιχειρούν να αναδείξουν το στοιχείο της θυσίας που, παρά το σοκαριστικό μέγεθός της, δεν πήγε χαμένη. Αποτίουμε έτσι φόρο τιμής στους ηρωικούς μαχητές, χωρίς να μένουμε στο θρήνο της απώλειας, αλλά κυρίως δείχνοντας τη συνέχεια, την ελπίδα, τη βεβαιότητα ότι η νίκη θα έρθει.
Κάποια πέτρινα "βήματα" οδηγούν από τις πλάκες με τα ονόματα των εκτελεσμένων στο βράχο με την εγχάρακτη μορφή μαχήτριας του ΔΣΕ. Τα τελευταία λόγια της Αθηνάς Μπενέκου μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα υπογραμμίζουν το χρέος της μνήμης και της συνέχειας. Η επιλογή της πιο ακατέργαστης μορφής του βράχου με τη μορφή της μαχήτριας, δίπλα στο λευκό μάρμαρο του υπόλοιπου μνημείου , θέλει να υποδηλώσει τη σχέση που είχαν οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ με τα βουνά και τα δύσβατα μέρη που κρύβονταν και πολεμούσαν. Είναι βράχος φερμένος από τα "σπλάχνα" του Πάρνωνα, που, όπως τα περισσότερα βουνά της Ελλάδας, στέγασε την εποποιία του ΔΣΕ, αυτήν την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης.