Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μίλησε νωρίτερα σήμερα στο αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε εκδήλωση που διοργάνωσαν η Τομεακή Επιτροπή Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και η Περιφερειακή Οργάνωση ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ με τίτλο «Με το ΚΚΕ στον αγώνα για την ανατροπή, παίρνουμε οξυγόνο, κερδίζει η ζωή!».
Ακολουθεί η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα:
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι
Εδώ, από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, απευθυνόμαστε στις νέες και τους νέους που δε συμβιβάζονται με την εγκληματική πολιτική που θυσιάζει τη ζωή τους για τα κέρδη των λίγων, των καπιταλιστών.
Απευθυνόμαστε σε όλες και όλους εσάς, στις φοιτήτριες και τους φοιτητές, που πριν από ένα μήνα, στη μεγάλη απεργία του Φλεβάρη, δυο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, ενώσατε τις φωνές σας με τη φωνή των απεργών εργατών, των ανθρώπων του μόχθου αυτής της πόλης και στείλατε το δικό σας μαχητικό μήνυμα: Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί!
Αυτό, άλλωστε, κάνετε ασταμάτητα εδώ και δύο χρόνια! Γιατί νιώθετε και σωστά ότι το χρωστάτε πρώτα απ’ όλους στην Αναστασία, τη Θώμη, τη Χρύσα, τον Αναστάση, τη Μάρθη, τη Φραντσέσκα, το Γιώργο, την Ελένη, την Κλαούντια, την Αγάπη, τον Κυπριανό, την Κέλλυ, την Ελπίδα, τον Γιάννη, την Εριέττα… Σε όλες τις 57 αθώες ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη.
Γι’ αυτό και μαχητικά, δυναμικά, αποφασιστικά, συνεχίζετε μαζί τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους νέους εργαζόμενους να γράφετε στους τοίχους, στα προαύλια των σχολείων και των σχολών, στα πανό και στις καρδιές σας: Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας.
Και είναι βαθιά γελασμένοι, η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης, αν νομίζουν ότι με τα παιχνίδια που κάνουν στην Προανακριτική για τον Τριαντόπουλο θα τη γλυτώσουν τόσο εύκολα. Τι φοβούνται και μεθοδεύουν το κλείσιμό της; Προφανώς ότι θα βγουν κι άλλα στοιχεία στη φόρα που θα στοιχειοθετούν ποινικές ευθύνες κι άλλων προσώπων, τόσο για την αλλοίωση του χώρου του εγκλήματος όσο και για το κύριο έγκλημα, δηλαδή τη σύγκρουση των τρένων…
Φίλες και φίλοι,
Πολλά άλλαξαν από την ιστορική απεργία της 28ης του Φλεβάρη. Εσείς που είστε σήμερα εδώ, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, είδατε στην πράξη τη δύναμη που έχει ο λαός μας αν αποφασίσει να οργανωθεί και να παρέμβει στις εξελίξεις.
Βουλώσατε το στόμα όλων όσοι προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τους νέους που για πρώτη φορά θα απεργούσαν. Όλων όσοι έλεγαν, όχι πολύ καιρό πριν, πως η νεολαία είναι δήθεν αδιάφορη, χωρίς ιδανικά, απογοητευμένη, στην γωνία. Ε, λοιπόν, ο λαός μας απέδειξε πως μπορεί να τους βάλει αυτούς στη γωνία, με την πλάτη στον τοίχο!
Αρκεί να το αποφασίσει, να οργανωθεί και να παλέψει για το δίκιο του. Και σε αυτόν τον αγώνα θα βρει σταθερούς συμμάχους το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, όπως κάναμε από την πρώτη στιγμή για το έγκλημα στα Τέμπη. Χωρίς παχιά λόγια και φανφάρες, χωρίς μικροκομματική αξιοποίηση, όπως άλλοι, αλλά με καθημερινή ακούραστη δουλειά συγκεκριμένης αποκάλυψης.
Άλλαξαν λοιπόν πολλά. Για πρώτη φορά, χιλιάδες είπαν “απεργώ”. Εργοτάξια, εταιρείες, βιομηχανίες, καταστήματα, σχολές, σχολεία, άδειασαν. Και πλατείες, δρόμοι, γέμισαν ασφυκτικά από εργαζόμενους αποφασισμένους να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ που στηρίζουν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Χιλιάδες νέοι, για πρώτη φορά, ένιωσαν αυτή τη δύναμη της εργατικής τάξης να επιβάλλει το δίκιο της, παγώνοντας την οικονομική ζωή, την παραγωγή στην χώρα. Παγώνοντας δηλαδή τα τεράστια κέρδη των καπιταλιστών για μια ημέρα. Γιατί τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, αυτά για τα οποία δε διστάζουν να κόψουν ακόμα και στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Βγαίνουν από την απλήρωτη δουλειά των εκατομμυρίων εργαζομένων στη χώρα μας. Αυτοί, οι εργαζόμενοι, κινούν τα πάντα και αυτοί, είδαμε στην πράξη, ότι μπορούν να νεκρώσουν τα πάντα.
Εκεί τους πονάει αυτούς που ξεζουμίζουν τον κόσμο. Όταν σταματάει η παραγωγή για τα παράσιτα τους καπιταλιστές, χάνονται χιλιάδες ή και εκατομμύρια ευρώ σε μια μέρα, ενώ για τους εργαζόμενους ανοίγει ένα φως στην κλιμάκωση της ταξικής πάλης για να βγούνε στο ξέφωτο. Και θα τους πονέσει πάλι, στις 9 Απρίλη, στη νέα πανελλαδική πανεργατική απεργία!
Και τι δεν ακούσαμε μετά από τις κινητοποιήσεις… Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο Μητσοτάκης προσπάθησαν να τις φέρουν στα μέτρα τους, ακόμα και με φαιδρότητες του στυλ ότι οι διαδηλωτές δήθεν απαιτούσαν εφαρμογή της αξιολόγησης στο Δημόσιο!!! Για ποια αξιολόγηση τολμάνε και μιλάνε, αλήθεια;
Για αυτήν που διώκει εκπαιδευτικούς γιατί τόλμησαν να μιλήσουν για το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού και υπέρ της ειρήνης και της φιλίας των λαών; Για αυτήν που τελικά στερεί λεφτά από τα σχολεία, τις σχολές, από τα νοσοκομεία, ώστε να μειώνονται τα έξοδα του κράτους και να αυξάνονται οι επενδυτικές ευκαιρίες για τους επιχειρηματίες, τους κολλεγιάρχες που αναβαθμίζονται σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, στους κλινικάρχες στην Υγεία και αλλού;
Τέτοια αξιολόγηση να μας λείπει. Τέτοια αξιολόγηση, άλλωστε, έκανε και η Hellenic Train. Για το πώς θα βγάζει η ίδια περισσότερα κέρδη, για το πώς θα πηγαίνουν πιο γρήγορα τα τρένα, πώς θα κόβονται πιο πολλά και πιο ακριβά εισιτήρια, γι αυτό και τα μέτρα ασφάλειας τα αξιολογούν μόνιμα ως πολυτέλεια.
Ακούσαμε το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους να λένε τα ίδια και τα ίδια χιλιοειπωμένα παραμύθια, πως δήθεν μπορεί αυτό το εχθρικό κράτος να γίνει ένα “κράτος δικαίου”!!! Να λένε πως πρέπει και μπορούν να αναβαπτιστούν οι αστικοί θεσμοί του σε θετική κατεύθυνση!!!
Σε αυτή την -έξω από κάθε πραγματικότητα- άποψη έχει προσχωρήσει τελευταία και η Πλεύση Ελευθερίας, κοροϊδεύοντας χοντρά τον ελληνικό λαό. Εκτός των άλλων, μαρτυρούν το φόβο τους κάτω από την πίεση των λαϊκών κινητοποιήσεων, μήπως και ο λαός, ιδιαίτερα η νέα γενιά, αμφισβητήσουν πιο καθαρά το αστικό κράτος και τους θεσμούς του.
Φοβούνται όταν ο λαός δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση και την πολιτική που όλοι μαζί ψηφίζουν στα κρίσιμα στρατηγικά ζητήματα. Φοβούνται όταν ο λαός αρχίζει να βλέπει από πρώτο χέρι ότι καμία σχέση με την δικαιοσύνη δεν έχει αυτό το κράτος. Ότι το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζει είναι το δίκιο του ισχυρού και υπέρτατος νόμος είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας χούφτας στυγνών εκμεταλλευτών.
Φοβούνται όταν περισσότεροι και περισσότερες βλέπουν πως αυτό το κράτος όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει προβλήματα, αλλά συνεχώς δημιουργεί και οξύνει νέα προβλήματα με την πολιτική του. Φοβούνται όταν χιλιάδες βγάζουν το συμπέρασμα από την ίδια την ζωή, πως μόνο ο λαός σώζει τον λαό και μάλιστα σε σύγκρουση με αυτό το κράτος και τους θεσμούς του.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και στα Τέμπη, όταν ο λαός μας δεν έκατσε σιωπηλός, απαθής, να περιμένει δήθεν τη δικαιοσύνη «να κάνει τη δουλειά της», όπως τον καλούσε η κυβέρνηση, αλλά από την πρώτη στιγμή βγήκε στο δρόμο, γέμισε τις πλατείες και παλεύει με τον αγώνα του να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα. Στηρίζοντας τον τιτάνιο αγώνα που δίνουν οι συγγενείς των θυμάτων με τη στήριξη του λαού μας, για να μη μείνουν ατιμώρητοι οι ένοχοι, να μαθευτεί η αλήθεια. Αυτό επιβεβαιώνεται σε κάθε πυρκαγιά, σε κάθε πλημμύρα, σε κάθε πλειστηριασμό λαϊκής κατοικίας, σε κάθε μικρό και μεγάλο μέτωπο για την κάλυψη των αναγκών του λαού.
Να κάνουμε λοιπόν τον φόβο τους πολιτική πραγματικότητα. Να γίνουν περισσότεροι αυτοί που δεν εμπιστεύονται αυτό το εχθρικό για το λαό κράτος, τους αντιδραστικούς, αντιλαϊκούς θεσμούς του. Να ακυρώσουμε κάθε προσπάθεια του συστήματος να “παρκάρει” την αγανάκτηση και την οργή ιδιαίτερα των νέων, σε κόμματα που μπορεί να τα βαφτίζονται στα λόγια αντισυστημικά, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο και γιαυτό τα επιλέγουν και ως βολική τους αντιπολίτευση.
Γιατί αυτό το ερώτημα κρίνεται σήμερα: Θα εγκλωβιστεί η ορμή των λαϊκών αγώνων, των εργαζομένων, των φοιτητών και μαθητών σε νέους επίδοξους σωτήρες «από τα πάνω» που πουλάνε show στη Βουλή και στα φιλόξενα για αυτούς συστημικά ΜΜΕ, αλλά στο δια ταύτα, στους χώρους εκπαίδευσης και δουλειάς, εκεί που κρίνεται η πάλη, η σύγκρουση με το σύστημα, παίρνουν το μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πολιτικής της, του ΝΑΤΟ και των δολοφονικών του σχεδιασμών, της εργοδοσίας και των άδικων, αντιλαϊκών νόμων; Ή θα πάμε την πάλη μέχρι το τέρμα, αμφισβητώντας την πολιτική που ενιαία υπηρετούν, σε σύγκρουση με το σύστημα, το εχθρικό κράτος, τις διεθνείς συμμαχίες των εκμεταλλευτών, τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, τα κόμματα των αστικών θεσμών και του συστήματος;
Αυτό το κρίσιμο ζήτημα μας δίνει και τον μπούσουλα στο να απαντήσουμε σε ένα συχνό ερώτημα νέων σήμερα: Και τώρα τι; Μετά από την συγκλονιστική μεγαλειώδη απεργία της 28ης Φλεβάρη, τι κάνουμε; Τώρα είναι που κάθε νέος και νέα που για πρώτη φορά απέργησε, να κάνει ξανά το βήμα στην μεγάλη απεργιακή μάχη στις 9 Απρίλη.
Τώρα είναι που η δύναμη του καθενός και της καθεμιάς, πρέπει να πολλαπλασιαστεί στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης. Είναι στο χέρι αλλά και στην ευθύνη του καθενός που ήταν εκεί στις 28 Φλεβάρη να οργανώσει τους συναδέλφους του, τους συμμαθητές, τους συμφοιτητές του. Τώρα είναι η ώρα να δημιουργηθούν εστίες αγώνα σε κάθε επιχείρηση και πανεπιστήμιο για τις μάχες που έρχονται, για τα καθημερινά Τέμπη που περιμένουν στην γωνία, για να ανατρέψουμε την πολιτική που μετρά τις ανάγκες μας ως κόστος.
Τώρα είναι που πρέπει να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, κανένα πρόβλημα ή ανάγκη συναδέλφου, συμφοιτητή, συμμαθητή μας να μην περνάει απαρατήρητη από το σωματείο, τον φοιτητικό σύλλογο, τα 15μελή και 5μελή στα σχολεία.
Ένας για όλους και όλοι για έναν. Στην πράξη να αντιπαλέψουμε μέσα στη νεολαία τα σάπια ιδανικά του συστήματος, τον ατομισμό, τον εγωισμό, το “κοίτα τη δουλειά σου”, το “πάτα επί πτωμάτων για να προκόψεις” και άλλα. Τώρα είναι η ώρα να πετάξουμε από τα σωματεία των εργατών τους εκπροσώπους των εργοδοτών, τη συνδικαλιστική μαφία των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να επιβάλλει σιωπητήριο στους αγώνες.
Εδώ στη Θεσσαλονίκη είδαμε τις δυνάμεις αυτές στις πρόσφατες εκλογές του ΕΚ να ανασταίνουν και τους πεθαμένους για να τους βγουν τα κουκιά, για να αποτρέψουν με νοθείες αυτό που ξέρει όλη η πόλη: Ότι οι δυνάμεις που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι η πραγματική 1η δύναμη στο Εργατικό Κέντρο, το μοναδικό αποκούμπι των εργατών.
Τώρα είναι η ώρα, ακόμα περισσότεροι να βγάλουν συμπεράσματα για το ποιος είναι ο αντίπαλος, για το με ποιον πρέπει να τα βάλουμε. Απέναντί μας στέκεται ένα σύστημα που θρέφεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και το αίμα των λαών. Θεός του είναι το κέρδος και δεν υπάρχει έγκλημα που θα διστάσει να διαπράξει στο βωμό του.
Αυτό το σύστημα της αδικίας υπηρετούν το σημερινό αστικό κράτος με τους σάπιους θεσμούς και μηχανισμούς του, τα κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ, η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Όλοι αυτοί παίζουν στην ίδια ομάδα ενάντια στο λαό και τη νεολαία.
Το ομολογούν μόνοι τους όταν οι ίδιοι οι τραπεζίτες, παραδέχονται πως «τα 3-4 βασικά κόμματα, τα λεγόμενα "συστημικά", ουσιώδεις διαφορές δεν έχουν. Στην ουσία μιλάμε για ένα κόμμα... Υπάρχει περιθώριο συνεννόησης. Αν χρειαστεί θα τα βρουν...». Αυτά λένε…
Τι άλλο λοιπόν χρειάζεται να σας πούμε εμείς; Ο κ. Ανδρουλάκης δεν ήταν αυτός που καλούσε τον κ Μητσοτάκη να χορέψουν το ταγκό της συναίνεσης, στηρίζοντας τα κρίσιμα νομοσχέδια της ΝΔ;
Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτός που επιλέχθηκε ως κυβέρνηση για να κάνει ως «αριστερά» αυτό που δεν μπορούσε να κάνει η δεξιά, να ψηφίσει το 3ο μνημόνιο; Η επικεφαλής της Πλεύσης δεν είναι αυτή που καμαρώνει ότι στόχος είναι «να κάνει καλύτερη την κυβέρνηση», λες και γίνεται καλύτερος ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του;
Αυτή δεν είναι που μοίραζε καρδούλες στον Πιερακκάκη για τα Ωνάσεια σχολεία, όταν ήταν υπουργός Παιδείας και μετά ο Μητσοτάκης τον επιβράβευσε για αυτό αναβαθμίζοντάς τον σε τσάρο της Οικονομίας; Αυτό δεν λέγεται Πλεύση, λέγεται σύμπλευση!
Και αυτή η σύμπλευση βγάζει μάτι όταν πρόκειται να βγάλουν λάδι την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Είναι τυχαίο άραγε, ότι κανείς από όλους αυτούς της βολικής αντιπολίτευσης, δεν βγάζει άχνα για τις αποκαλύψεις του ΚΚΕ σχετικά με τη μεταφορά επικίνδυνων ΝΑΤΟϊκών φορτίων στο σιδηρόδρομο και για τα αναπάντητα ερωτήματα όσον αφορά τη πιθανότητα μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών καυσίμων στην εμπορική αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε στα Τέμπη; Είναι τυχαίο ότι όλοι μαζί στηρίζουν το νέο πολεμικό παραλήρημα της ΕΕ με τα 800 δις για τους πολεμικούς εξοπλισμούς που θα πληρώσουν οι λαοί από την τσέπη τους και με το αίμα τους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους;
Οι καταιγιστικές διεθνείς εξελίξεις, συνιστούν την απόλυτη χρεοκοπία των αφηγημάτων πάνω στα οποία στηρίχθηκε για χρόνια η προπαγάνδα των δυνάμεων του ευρωατλαντικού τόξου. Κάθε μέρα και ένα ακόμα από τα παραμύθια τους πηγαίνει «κουβά».
Θυμηθείτε κάποιους υπερπατριώτες που έδειχναν τον Τραμπ σαν περιστέρι της ειρήνης και όχι μόνο αυτό. Θέλανε, μάλιστα, να τον φέρουν και στο κοινοβούλιο να κάνει μαθήματα ειρήνης!!! Τώρα απειλεί με συγκρούσεις τον Παναμά, τη Γροιλανδία, το Μεξικό, την Νοτιοανατολική Ασία, ενώ αυτή ακριβώς η πολιτική άνοιξε τη συζήτηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση να στείλει κι άλλες στρατιωτικές μπότες και όπλα στο έδαφος της Ουκρανίας.
Σήμερα, σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής, βλέπουμε σε κάθε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ να «πέφτουν κορμιά»! Πρόκειται για ένα παζάρι, στο οποίο η κυβέρνηση της κάθε χώρας προσέρχεται φυσικά με κριτήριο τα συμφέροντα και τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της δικής της αστικής τάξης και μόνο.
Γι’ αυτό και πρόσφατα ακούσαμε βουλευτή της κυβέρνησης σε ρόλο “λαγού” να αναρωτιέται «γιατί να στείλει η Τουρκία στρατό στην Ουκρανία; Να στείλουμε εμείς», λέει. Είναι αδίστακτοι! Δεν διστάζει αυτό το σύστημα να θυσιάσει χιλιάδες ζωές, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων, για να διαπραγματευτεί καλύτερο κομμάτι της πίτας των επενδύσεων, των εξορύξεων, της ενέργειας…
Ε, τους ευχόμαστε, καλό δρόμο! Και βροντοφωνάζουμε, οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά! Καμία σκέψη για αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο πολεμικά σφαγείο! Αυτή τη φωνή υψώνουν εκατοντάδες νέοι στρατευμένοι και είμαστε περήφανοι για την παλικαρίσια στάση τους. Όπως του συμφοιτητή σας, δόκιμου έφεδρου αξιωματικού που διώκεται για τη συμμετοχή του σε αντιπολεμική κινητοποίηση! Είμαστε μαζί του! Κάτω τα χέρια από τα στρατευμένα παιδιά του λαού!
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρουμε πως οι νέοι άνθρωποι βράζετε από οργή και θυμό. Το «δεν έχω οξυγόνο» είναι το αίσθημα ασφυξίας που νιώθει κάθε νέος και νέα όταν βλέπει την τσέπη άδεια, το μέλλον του αβέβαιο, τη ζωή του γεμάτη από πολλές κοιλάδες των Τεμπών.
Όταν βλέπει τις σπουδές του σε τροχιά σύγκρουσης με τα όνειρα και τις ελπίδες του. Γιατί το σημερινό Πανεπιστήμιο κινείται στις ίδιες τις «ράγες του κέρδους» που εκτροχιάζουν τις ανάγκες σας για σύγχρονες και δωρεάν σπουδές.
Γιατί στην παιδεία “εμπόρευμα”, το Πανεπιστήμιο γίνεται όλο και πιο φθηνό για το κράτος που μειώνει την χρηματοδότηση εξασφαλίζοντας πόρους για αλλού. Πιο ακριβό για τους φοιτητές που μετατρέπονται σε πελάτες. Τελικά συγκρούονται παντού τα κέρδη τους και οι ζωές μας.
Όταν μετά τη σκληρή προσπάθεια για να περάσετε στη σχολή σας, συναντάτε τις συνέπειες της υποχρηματοδότησης. Με την υποστελέχωση που κλείνει εργαστήρια, με τη διάλυση της φοιτητικής μέριμνας και το τεράστιο κόστος σπουδών, ιδιαίτερα των ενοικίων, αφού στο ΑΠΘ υπάρχουν μόλις 1200 δωμάτια σε φοιτητικές εστίες για πάνω από 50.000 φοιτητές. Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει σχεδόν 1 στους 2 φοιτητές να εργάζονται για να ανταπεξέλθουν στις σπουδές τους. Εμποδίζει τους φοιτητές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και η κυβέρνηση απειλεί να τους διαγράψει.
Όμως βάρος για τα Πανεπιστήμια δεν είναι οι φοιτητές, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ που κατατρώει τη χρηματοδότηση και τα υποτάσσει όλα στις ανάγκες των εταιρειών. Τους προειδοποιούμε: Δεν θα επιτρέψουμε να διαγράψετε τους κόπους και τις θυσίες των παιδιών των λαϊκών οικογενειών. Μην τολμήσετε να διαγράψετε φοιτητές που παλεύουν να πάρουν το πτυχίο τους! Θα μας βρείτε απέναντι!
Φίλες και φίλοι,
Η «απελευθέρωση» της ανώτατης εκπαίδευσης έχει μεγαλώσει τον ανταγωνισμό, τον κατακερματισμό αρμοδιοτήτων εντός των ΑΕΙ, τις εργολαβίες που μοιράζονται δισεκατομμύρια, ενώ δεν εξασφαλίζεται ούτε ένα ευρώ για ασφαλείς υποδομές. Όλοι γνωρίζουν ότι από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει ζωές ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια και τις εστίες, όπως και εδώ στο ΑΠΘ.
Μήπως έχει περάσει καιρός από όταν στη Νομική ένας φοιτητής έπεσε από το παράθυρο λόγω «συνωστισμού» στις αίθουσες; Μήπως απαντάει κανείς αρμόδιος με υπευθυνότητα γιατί εδώ και 20 χρόνια δεν υπάρχει σεισμικός έλεγχος στα κτήρια του ΑΠΘ, όπως επιβεβαίωσαν τα έγγραφα της Πυροσβεστικής και της Επιθεώρησης Εργασίας, αποκαλύπτοντας την επικινδυνότητα των κτηρίων του Ιδρύματος;
Ή μήπως ήταν «κακιά στιγμή», η ελεύθερη πτώση του ασανσέρ στις φοιτητικές εστίες που λειτουργούσε χωρίς ελέγχους, με πιστοποιητικά ασφαλείας προηγούμενων δεκαετιών; Αυτό είναι δυστυχώς το Πανεπιστήμιο που παίρνει βέβαια «άριστα» στις αξιολογήσεις της ΕΕ. Όπως «άριστα» έπαιρνε και η Hellenic Train από την Ευρωπαϊκή Αρχή Σιδηροδρόμων για να κυκλοφορούν τρένα χωρίς μέτρα ασφαλείας!!!
Την ίδια εγκληματική πολιτική βρίσκετε μπροστά σας, όταν οι κόποι για να πάρετε ένα πτυχίο με αξία συνθλίβονται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μετατρέπουν το πτυχίο σε ένα πιστοποιητικό «προσόντων» και τα Πανεπιστήμια σε ένα μεγάλο παζάρι πτυχίων επί πληρωμή.
Αυτό εξάλλου διευρύνεται με τη σύμβαση της Λισσαβόνας που ψήφισαν πέρσι τα αστικά κόμματα και εξισώνει τα πτυχία σας με αυτά των κολεγίων, αλλά και με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, μετατρέποντας αρχικά τα υπάρχοντα κολέγια σε πανεπιστήμια, με τη χορήγηση μιας απλής άδειας!
Είναι η ίδια πολιτική που όλο διαφημίζει την σύνδεση των Πανεπιστημίων με την «αγορά», αλλά όλο μεγαλώνει η αποσύνδεσή τους από τις κοινωνικές ανάγκες προς όφελος του κέρδους των επιχειρηματιών.
Σήμερα που απαιτείται ανάπτυξη της έρευνας για την ασφάλεια των μεταφορών, στα Πολυτεχνεία της χώρας διδάσκεται το «πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή» για να βγαίνουν οι δείκτες «κόστους-οφέλους» στις μελέτες!
Σήμερα που χρειάζεται έρευνα και μελέτη για κοινωνικά φαινόμενα, όπως της νεανικής επιθετικότητας, της εξάρτησης από τα social media, το περιεχόμενο των κοινωνικών σπουδών προσανατολίζεται στην έρευνα αγοράς, στην επίδραση του digital marketing και των προωθητικών ενεργειών - διαφήμισης εταιριών.
Είναι η ίδια πολιτική που θέλει την επιστήμη και την έρευνα να υπηρετεί τις ανάγκες της κερδοφορίας των ομίλων και των εταιριών, να ακολουθεί τις προτεραιότητες της πολεμικής οικονομίας.
Έτσι, όπως αποκάλυψε το ΚΚΕ στη Βουλή, ούτε το 1/4 του κρατικού προϋπολογισμού για την έρευνα δε δίνεται σε ερευνητικά κέντρα, ενώ τα 3/4 δίνονται απλόχερα σε μεγάλες επιχειρήσεις και μάλιστα ακόμα και εταιρείες οπλικών συστημάτων και «διττής χρήσης»!
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μας κάνουν περήφανους όταν φωνάζουν ότι δε θα ανεχτούν να βάψουν τα χέρια τους με αίμα! Και είναι ελπιδοφόρο ότι με μαχητικές κινητοποιήσεις έχουν ακυρώσει εκδηλώσεις με στελέχη του ΝΑΤΟ στα πανεπιστήμια, έχουν παγώσει τις διαδικασίες για την συνεργασία του ΕΚΠΑ με την οπλοβιομηχανία Lockheed Martin, φωνάζοντας «έξω οι δολοφόνοι από τις σχολές»!!!
Φίλες και φίλοι,
Και στην εκπαίδευση είναι εμφανής η σύμπλευση των άλλων κομμάτων. Έτσι, παρά τις κοκορομαχίες, στο τέλος της ημέρας, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις… spin off του, την Νέα Αριστερά, την Πλεύση Ελευθερίας έχουν στηρίξει την προώθηση της πολιτικής της ΕΕ στα Πανεπιστήμια και κάνουν δήθεν δημιουργικές παρατηρήσεις επί του τρόπου εφαρμογής, για να εισπράξουν ακόμα και τα εύσημα από την Κυβέρνηση του Μητσοτάκη.
Μα τι να πρωτοθυμηθούμε; Το νόμο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια; Που το ΠΑΣΟΚ ζητούσε να ιδρυθούν ιδιωτικά αφού είχε προηγηθεί η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος; Πού ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία υποστήριζε να γίνει η ίδια δουλειά, απλά με όχημα τα Δημόσια ΑΕΙ; Ή που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ψήφισε υπέρ ή παρόν σε 17 από τα 26 άρθρα του; Ενός νόμου, για τον οποίο δήλωσαν βουλευτές τους ότι «η «ιδιωτική παιδεία δεν είναι εξ ορισμού κακή!» Ακριβώς! Τόσο αντιπολιτευτικά… Τόσο αντισυστημικά…
Φίλες και φίλοι,
Η ίδια σας η πείρα δείχνει ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο συλλογικό αγώνα! Μάθατε καλά ότι μπορεί οι κυβερνήσεις να είναι πλειοψηφία στη Βουλή και να ψηφίζουν νόμους, όμως τα σχέδιά τους τα ακυρώνουν οι πλειοψηφίες μέσα στην κοινωνία! Με τη συμμετοχή σας στους αγώνες δείξατε τη δύναμη που διαθέτετε, όταν ενώνεστε με τους εργαζόμενους και το λαό σε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, που διεκδικεί όσα της αξίζουν τον 21ο αιώνα.
Με τις μεγαλειώδεις φοιτητικές κινητοποιήσεις, η φωνή σας έγινε πιο δυνατή, στριμώξατε την κυβέρνηση, αφήσατε νόμους στα χαρτιά, ακυρώσατε απαράδεκτους σχεδιασμούς. Πρωτοστατήσατε από την πρώτη στιγμή για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών, γίνατε η φωνή όλων των νεκρών και συνεχίζετε μέχρι να υπάρξει δικαίωση. Αλλάξατε τα δεδομένα, με πολλούς φοιτητικούς συλλόγους να βρίσκονται στα χέρια σας, γκρεμίζοντας την παράταξη της ΝΔ, την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σε όλη τη χώρα και παραμερίζοντας όσους καλούσαν να εναποθέσετε τις ελπίδες σας σε επίδοξους σωτήρες, άλλους «Μητσοτάκηδες στη θέση του Μητσοτάκη». Σε αυτό το δρόμο συνεχίζετε, για να κατοχυρώσετε όσα πετύχατε και να δυναμώσετε το φοιτητικό κίνημα.
Η πρωτιά της Πανσπουδαστικής τα τελευταία χρόνια έδωσε νέα πνοή στις διεκδικήσεις σας. Ο αντίπαλός σας, η πολιτική του κέρδους, των κυβερνήσεων - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων, βρήκε μεγάλα εμπόδια και δυσκολίες. Για αυτό και η αγωνιστική πορεία του φοιτητικού κινήματος, η πρωτιά της Πανσπουδαστικής, είναι καρφί στο μάτι της κυβέρνησης και όσων σας θέλουν στο περιθώριο.
Και φέτος μπορεί αυτό το καρφί να μπει πιο βαθιά, να δεχτεί μια μεγάλη ήττα η κυβέρνηση από τους ίδιους τους φοιτητές! Γιατί το ποτάμι της οργής και του αγώνα δεν γυρίζει πίσω. Γιατί η ελπίδα είναι στους αγώνες και η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωσή σας στους φοιτητικούς συλλόγους. Η αγωνιστική αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος είναι υπόθεση όλων των φοιτητών! Όλων όσων θέλουν να «φτάσουμε στο τέρμα» για να μην ζήσουμε νέα Τέμπη. Ποιο είναι λοιπόν, αυτό το τέρμα;
Το ΚΚΕ έχει πρόταση, σχέδιο και πρωτοστατεί στους σημερινούς αγώνες, ώστε ο αγώνας μας να φέρει τον λαό στο προσκήνιο με τη δική του εργατική-λαϊκή διακυβέρνηση και εξουσία.
Απέναντι στο κριτήριο του μέγιστου κέρδους που έχουν φυσικά οι μεγάλες επιχειρήσεις, γιατί τους έχουν παραχωρήσει τον σιδηρόδρομο, τα εργοστάσια, τα λιμάνια, όλο τον πλούτο της χώρας μας, εμείς παλεύουμε για την κοινωνική ιδιοκτησία όλων αυτών που θα λειτουργούν με κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Απέναντι στην καπιταλιστική αγορά που οδηγεί σε παιδεία και υγεία – εμπόρευμα, σε σπάσιμο του σιδηρόδρομου σε χίλια κομμάτια, παλεύουμε για τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και της παραγωγής της χώρας μας. Κεντρικό, επιστημονικό σχεδιασμό που θα αναπτύσσει ισόμετρα τους κλάδους της παραγωγής, βάζοντας τέλος στην αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, προκειμένου να καλυφτούν όλες οι ανάγκες του λαού.
Απέναντι σε ένα αστικό πολιτικό σύστημα με αντιπροσώπους των αστικών κομμάτων δεσμευμένους στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, δεμένους με χίλια δυο νήματα με επιχειρηματικά συμφέροντα, με το κεφάλαιο παλεύουμε για μια ανώτερη δημοκρατία.
Παλεύουμε για ένα κράτος με αντιπροσώπους σάρκα από τη σάρκα των εργαζομένων, χωρίς κανένα προνόμιο, μισθό ή δικαιώματα παραπάνω από τον λαό που εκπροσωπούν. Απέναντι στην τυπική ισότητα της μιας ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια, που δήθεν εξασφαλίζει την δημοκρατία και την ελευθερία, παλεύουμε για μια κοινωνία στην οποία κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενος ελεύθερα θα μπορεί να εκλέγεται, αλλά και να ελέγχεται εκεί που κρίνονται όλα, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης.
Και όχι από το πόσο καλά τα λέει στην τηλεόραση, αλλά να κρίνεται από τους ίδιους τους συναδέλφους του, από αυτούς που τον βλέπουν, τον ξέρουν, αν εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους ή όχι.
Απέναντι στην διαφθορά αυτού του συστήματος και την ρεμούλα, παλεύουμε για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει αυτός που διαφθείρει, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα λόμπι, για να ψηφίζονται συμφέρουσες αποφάσεις για τα κέρδη τους. Για να μπορεί ο λαός κάθε στιγμή να ανακαλέσει από το πόστο του, να καθαιρέσει κάποιον που δεν ανταποκρίνεται στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.
Απέναντι στους σημερινούς σάπιους θεσμούς του κράτους αυτού, που έχει φτιαχτεί για να υπηρετεί το κεφάλαιο από την κορφή ως τα νύχια, παλεύουμε για νέους θεσμούς, λαογέννητους, που θα δημιουργήσει η ίδια η πάλη του λαού μας, της νεολαίας, και που θα ανταποκρίνονται στις δικές τους ανάγκες. Αυτή η κοινωνία έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Σοσιαλισμός – Κομμουνισμός.
Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ, σε αυτήν την υπόθεση δίνει όλες του τις δυνάμεις. Σήμερα, κρίνεται πόσοι περισσότεροι μπαίνουν σε αυτόν τον αγώνα, πόσοι περισσότεροι συγκρούονται με το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό. Αυτοί οι δυο κόσμοι βρίσκονται παντού και πάντα σε σύγκρουση.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις των σκελετών σε ομαδικούς τάφους των εκτελεσμένων κομμουνιστών και αγωνιστών πίσω από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ, φέρνουν στην επιφάνεια, για άλλη μια φορά, «τους δύο κόσμους» που βρίσκονται σε διαρκή ανειρήνευτη πάλη μεταξύ τους.
Από τη μια, ο κόσμος των αδικημένων, του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας της χώρας μας, των υψηλών ιδανικών, του αγώνα, της ανιδιοτέλειας, της πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο κόσμος των αγωνιστών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ με εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ.
Από την άλλη ο κόσμος των εκμεταλλευτών η αστική τάξη και το κράτος της, με την στήριξη των πρώην συνεργατών των ναζί, των δωσίλογων επί κατοχής, που στελέχωσαν τους μηχανισμούς και τους θεσμούς του, με στόχο να εξοντώσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ την περίοδο μετά την απελευθέρωση, κατά τη διάρκεια της ηρωικής πάλης του ΔΣΕ το 1946-1949 και τα επόμενα πέτρινα χρόνια.
Ένα κράτος που βασάνιζε κομμουνιστές και αγωνιστές, γεμίζοντας τις φυλακές όπως το Γεντί Κουλέ, την Βαστίλη της Θεσσαλονίκης, όπου εκτελέστηκαν πάνω από 400, με αποφάσεις έκτακτων στρατοδικείων σκοπιμότητας. Αγωνιστές του λαού μας που τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους στα κρυφά, χωρίς να επιτρέψουν στους συγγενείς τους να τους αποδώσουν τις τιμές, όπως τους άξιζε. Αυτός είναι ο βάρβαρος κόσμος τους και το ταξικό εχθρικό για το λαό κράτος τους, που μάλιστα σήμερα ορισμένοι, κόπτονται για να αποκαταστήσουν, όπως λένε ξεδιάντροπα, την «πληγωμένη» εμπιστοσύνη του λαού και της νεολαίας στους θεσμούς του.
Τι έκανε πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους να βαδίζουν με χαμόγελο και το κεφάλι ψηλά στον τόπο της εκτέλεσης; Τι έκανε αυτούς τους κομμουνιστές να αρνούνται να αποκηρύξουν την ιδεολογία τους, με τίμημα τη ζωή τους; Μήπως πήγε χαμένη η θυσία τους; Εμείς, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, απαντάμε πώς ΟΧΙ.
Η θυσία τους και ο αγώνας τους για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό, δεν πήγε χαμένη, γιατί σήμερα μας εμπνέει και μας διδάσκει να μην το βάλουμε κάτω, να μην κάνουμε πίσω κόντρα σε δυσκολίες και εμπόδια, απέναντι στο ίδιο ταξικό εχθρικό κράτος και τη βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης, που μπορεί να «εκσυγχρονίζεται», αλλά παραμένει το ίδιο στην ουσία του, μια στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου, της μειοψηφίας, κόντρα στη θέληση και τις ανάγκες της λαϊκής πλειοψηφίας.
Όπως βροντοφώναξε μπροστά στους στρατοδίκες ο Αρίστος Βασιλειάδης, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ στη συγκλονιστική δίκη των στελεχών της ΚΟΘ του ΚΚΕ: «Τίποτε δεν είναι παράνομο από όσα έκανα. Παράνομοι είστε εσείς και το κράτος σας και κανένα νόμο του δεν αναγνωρίζω». Μάς έδωσαν ένα μάθημα ζωής, ανυπότακτης στάσης, γεμάτης με ανώτερους σκοπούς και ιδανικά. Είναι« άσβεστος φάρος το Γεντί Κουλέ και φως που καίει» και θα φροντίσουμε να τους τιμήσουμε όπως τούς πρέπει.
Αλλά κυρίως η νεολαία να βαδίσει πιο αποφασιστικά στα χνάρια τους, με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην πάλη για τη ριζική ανατροπή αυτού του συστήματος της εκμετάλλευσης, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Για να νικήσει κόντρα στο σημερινό σκοτάδι και τη βαρβαρότητα το δίκιο και το φως!