Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε εδώ στη Θεσσαλονίκη, στο χώρο της Διεθνούς Έκθεσης, για να παρουσιάσουμε τις θέσεις του ΚΚΕ για τα προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο, την ίδια τη χώρα ως σύνολο, ρίχνοντας κριτική ματιά σε αυτό που πέρασε, ιδιαίτερα αυτό που μεσολάβησε από πέρσι, κυρίως για να δούμε πού πάμε, ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων και πώς θα βαδίσουμε πιο σταθερά προς το μέλλον.
Γι’ αυτό ίσως, έχει ιδιαίτερη αξία να θυμηθούμε τι έλεγε το ΚΚΕ, ένα χρόνο πριν, απ’ αυτό εδώ το βήμα και ταυτόχρονα να θυμηθούμε τι έλεγαν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Ένα χρόνο, λοιπόν πριν, μας διαβεβαίωναν, τόσο ο κ. Μητσοτάκης -ως νέος τότε Πρωθυπουργός- όσο και ο κ. Τσίπρας -ως μόλις παραδώσας την πρωθυπουργική καρέκλα- ότι αφήσαμε οριστικά πίσω μας τη μεγάλη περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ζήσαμε και ότι μπήκαμε στο δρόμο της σταθερής, βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης για όλους και όλες.
Φυσικά ο κ. Τσίπρας το εξηγούσε ως έργο αποκλειστικά δικό του, ο δε κ. Μητσοτάκης, ως αναλαμβάνων το έργο πριν το χείλος του γκρεμού -από τον οποίο δήθεν θα μας έσωζε- μετά από ένα τρίμηνο και κάτι από εκείνη τη ΔΕΘ, μας είπαν ότι όλα θα πήγαιναν καλά, όπως τα έλεγαν, αν δεν εμφανιζόταν ξαφνικά αυτός ο κορονοϊός και τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας…
Τώρα μας λένε ότι τελικά θα σωθούμε ξανά, χάρη στα δεκάδες δισεκατομμύρια που μας προσφέρει η ΕΕ, με τη συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης και για τα οποία η κυβέρνηση -λέει- θα τα αξιοποιήσει με …επιστημονικό σχέδιο και …δε θα τα σπαταλήσει, όπως έκαναν οι προηγούμενες.
Φίλες και φίλοι,
Ένα χρόνο πριν το ΚΚΕ αναδείκνυε ότι η οικονομία βρίσκονται ήδη σε πορεία επιβράδυνσης και προειδοποιούσε τον ελληνικό λαό για την επερχόμενη κρίση, για τα δύσκολα που είναι μπροστά μας. Ας δούμε, λοιπόν, λίγο καλύτερα, ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος συνειδητά εξαπατούσε το λαό.
Στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία προϋπήρχαν σοβαρά προβλήματα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, που οδηγούσαν μαθηματικά σε μια νέα κρίση, η οποία επιταχύνθηκε φυσικά από την πανδημία.
Ήδη το 2019, η ΕΕ και οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε κατάσταση -πρακτικά- στασιμότητας. Η Κίνα κατέγραφε τις χαμηλότερες επιδόσεις της τελευταίας 20ετίας και στη χώρα μας η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία βρισκόταν σε κατάσταση συρρίκνωσης ήδη απ’ τα τέλη του 2019. Δηλαδή, αρκετά πριν την εμφάνιση του κορονοϊού, αν δει κάποιος το ΑΕΠ, το τελευταίο τρίμηνο του 2019 και το πρώτο του 2020, ή τη δραστική συρρίκνωση σε σημαντικούς βιομηχανικούς κλάδους το δεύτερο εξάμηνο του 2019.
Η πανδημία επέδρασε σαν καταλύτης για το ξέσπασμα μιας νέας και βαθιάς κρίσης σε παγκόσμια διάσταση, αφού τα σημάδια ήταν ορατά από πριν.
Η κρίση προέκυψε από την ίδια την «κανονικότητα» των αντιφάσεων του καπιταλιστικού συστήματος και κανένα μείγμα ή μοντέλο διαχείρισης αυτών των αντιφάσεων του συστήματος δεν μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωση της κρίσης.
Στη συνέχεια εκδηλώθηκε η μεγάλη διεθνής συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση, βαθύτερη απ’ την κρίση του 2008-2009.
Το παγκόσμιο προϊόν προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά 4,9%. ΗΠΑ και ΕΕ καταγράφουν συρρίκνωση 8% και 10% του ΑΕΠ αντίστοιχα και η Ιαπωνία περίπου 6%, σε αντιδιαστολή με την Κίνα που καταγράφει απλά μια στασιμότητα του 1% ετησίως.
Έναν χρόνο πριν, απ’ αυτό το βήμα προειδοποιούσαμε τον ελληνικό λαό πως η “εξωστρέφεια” της ελληνικής οικονομίας που εμφανιζόταν ως από μηχανής θεός, εκθέτει την ελληνική οικονομία. Την εκθέτει πολλαπλασιαστικά στις διεθνείς αναταράξεις και ότι οι επιπτώσεις της επερχόμενης κρίσης, θα είναι οξυμένες στην χώρα μας. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει καλύτερες επιδόσεις απ’ τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, την ώρα που το ΑΕΠ είναι 15% μειωμένο, είναι τουλάχιστον αστεία.
Τόσο γιατί συγκαλύπτει πως η ελληνική οικονομία ξεκίνησε από πολύ χαμηλότερα, από ένα μείον 25% του ΑΕΠ, λόγω της προηγούμενης κρίσης, όσο και γιατί έρχεται και το τρίτο τρίμηνο του έτους, που θα φανούν πιο ξεκάθαρα οι επιπτώσεις της περιβόητης εξωστρέφειας και της εξάρτησης της χώρας από τις «ατμομηχανές» του τουρισμού και των μεταφορών.
Πολλοί εργαζόμενοι, καλοπροαίρετα, ακούν ακόμα όλους αυτούς, που εκ του πονηρού, υπόσχονται λύσεις, οι οποίοι τους λένε, ότι αν απαλλαγούμε απ’ τον νεοφιλελεύθερο δογματισμό, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, ότι δήθεν μπορεί να απαντήσει σε αυτήν την κρίση, ένα άλλο μείγμα ή μοντέλο διαχείρισης του καπιταλισμού!
Ολοένα και περισσότερες αστικές φωνές θέλουν μάλιστα να εμφανίσουν τη μεγάλη κρατική παρέμβαση ως φιλολαϊκή, ως μια προοδευτική στροφή που θα έρθει να καλύψει τις αδυναμίες της «ασύδοτης» αγοράς. Όλοι αυτοί, όμως, αυτό που κάνουν είναι -συνειδητά ή ασυνείδητα- να συσκοτίζουν την πραγματικότητα.
Έχουμε τονίσει σε όλα τα επίπεδα και επιμένουμε, ότι η υιοθέτηση επεκτατικής - κεϊνσιανής πολιτικής από την ΕΕ και τα καπιταλιστικά κράτη, δηλαδή η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, με διάθεση κεφαλαίων στους επιχειρηματικούς ομίλους και άλλα παρόμοια μέτρα, που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική οικονομική ανάκαμψη, δεν θα φέρει δυναμική ανάπτυξη, ούτε καν στο όποιο επίπεδο του παρελθόντος, αφού η προηγούμενη καπιταλιστική ανάκαμψη ήταν ασθενική, δεν έφτασε στα προ κρίσης επίπεδα.
Σε μια περίοδο που οι ιδιωτικοί όμιλοι είναι απρόθυμοι να επενδύσουν, απλά έρχεται η μεγάλη κρατική παρέμβαση, το ζεστό κρατικό χρήμα να δώσει ώθηση, διασώζοντας προβληματικές επιχειρήσεις και ενισχύοντας τις επενδύσεις, επιδιώκει να συγκρατήσει προσωρινά τη μεγάλη συρρίκνωση.
Και κάποιος που με ακούει τώρα, μπορεί να σκεφτεί ότι «αυτό μπορεί να είναι και θετικό»! Κι όμως δεν είναι!
Γιατί στην ουσία, και έτσι, προετοιμάζει την εκδήλωση μιας επόμενης βαθύτερης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου το επόμενο διάστημα.
Η «μεγάλη ευρωπαϊκή συμφωνία» του καλοκαιριού για το περιβόητο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης είναι χαρακτηριστική.
Μάταια προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως πρόκειται για «έκφανση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης»! Η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης είναι το αποτέλεσμα σκληρών διαπραγματεύσεων μεταξύ των διαφορετικών συμμαχιών των κρατών της ΕΕ.
Είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων για την κατανομή κερδών και ζημιών στο στρατόπεδο του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ένα στρατόπεδο δηλαδή εντελώς εχθρικό για όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Πρόκειται για πολιτική η οποία υπαγορεύτηκε από την ίδια την πρόβλεψή τους για το μεγάλο βάθος της κρίσης και τη δυσκολία γρήγορης ανάκαμψης στην ΕΕ έως το 2021, από τη μια μεριά, και από την άλλη υπαγορεύτηκε από την όξυνση του ανταγωνισμού και των απειλών κυρώσεων, κλιμάκωσης του «οικονομικού πολέμου» της ΕΕ με τις ΗΠΑ, αλλά και την Κίνα.
Συντέλεσε σε αυτό και η πορεία μετά το Brexit, η ανισόμετρη εκδήλωση της κρίσης στα κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και η απαίτηση των υπερχρεωμένων κρατών του Νότου, όπως Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία και άλλες, να διασφαλίσουν φθηνό δανεισμό, με την άμεση στήριξη της ΕΕ.
Η «δύσκολη» Γερμανία, προσάρμοσε τις θέσεις της, για να αποφύγει έναν νέο κλονισμό στη συνοχή της Ευρωζώνης και της ΕΕ, της ενιαίας αγοράς και του ευρώ. Όμως η συμφωνία αυτή, όπως και κάθε άλλη κρατική παρέμβαση στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν έχει φιλολαϊκό περιεχόμενο και σίγουρα δεν αποτελεί φιλολαϊκή στροφή της ΕΕ ή ακόμα περισσότερο βήμα προς το μέλλον.
“Λεφτά υπάρχουν” για το κεφάλαιο, για να ανακάμψει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, που είναι και οι μόνοι οι οποίοι πρέπει να πανηγυρίζουν.
Το νέο πακέτο είναι κομμένο και ραμμένο για τους ομίλους της πράσινης οικονομίας και των ψηφιακών επενδύσεων, που θα βλέπουν ήδη εκτόξευση της κερδοφορίας τους και στους οποίους θα συρρεύσει ποταμός επενδύσεων.
Όπως όλοι δεν σταματούν να επισημαίνουν, «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα» για τους λαούς.
Οι θυσίες των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων μικρών επιχειρηματιών, θα συνεχιστούν και θα γίνονται πάνω στο βωμό της επανεκκίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Οι θυσίες αυτές θα συνεχιστούν για να αποπληρωθεί το χρέος, με το οποίο χρηματοδοτούνται τώρα γαλαντόμικα, οι «πράσινοι» και οι «ψηφιακοί» μονοπωλιακοί όμιλοι.
Το ίδιο το ΔΝΤ είναι αποκαλυπτικό. Εκτιμά πως το κρατικό χρέος των αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών, θα αυξηθεί κατά 25% και θα εκτιναχθεί στο 130% του ΑΕΠ μέχρι το 2021. Και στην Ελλάδα θα φτάσει το 200% του ΑΕΠ!
Ξέρουμε, όμως, πως αυτό τον λογαριασμό τα κράτη και οι κυβερνήσεις τους θα το φορτώσουν στις πλάτες των λαών.
Το κοινό δάνειο του «Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης» θα οδηγήσει σε νέους ενιαίους φόρους, όπως ο ψηφιακός φόρος, και σε αυστηρή τήρηση του εκάστοτε πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής που συνεπάγεται μέτρα κατά των εργατικών λαϊκών δυνάμεων. Η αποπληρωμή των δανείων θα οδηγήσει σε πολλαπλή εποπτεία για κράτη – μέλη, όπως η Ελλάδα.
Εκτός απ’ το «ευρωπαϊκό εξάμηνο», τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις και τις εγκρίσεις δόσεων από το Γιούρογκρουπ, στην εποπτεία της Κομισιόν για τη σωστή απορρόφηση του ΕΣΠΑ θα προστεθεί ένας μηχανισμός διαρκούς «αξιολόγησης» του προγράμματος μεταρρυθμίσεων και δεσμεύσεων.
Έτσι, η κυβέρνηση θα υποβάλει τον Οκτώβρη, το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και ο μηχανισμός αυτός θα αποφασίζει, αν θα αποδεσμεύονται ή αν θα παγώνουν τα κονδύλια των περιβόητων επιδοτήσεων.
Η συνταγή είναι γνωστή, και εφαρμοσμένη εδώ και καιρό, απ’ τον καιρό των Μνημονίων. Η ενισχυμένη εποπτεία έρχεται ως «μάνα εξ ουρανού» για το εγχώριο αδηφάγο κεφάλαιο.
Ταυτόχρονα, η κοινοτική εποπτεία χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να επικαλείται συνεχώς στο εσωτερικό της χώρας την «εξωτερική πίεση» που δέχεται για την εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο, γιατί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός η πλήρης σύμπλευση ΕΕ και ελληνικής άρχουσας τάξης στην προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.
Το λεγόμενο σχέδιο «Πισσαρίδη», το οποίο η κυβέρνηση ξεκίνησε να συντάσσει πριν την πανδημία, είναι αποκαλυπτικό για τις θυσίες που καλείται να λουστεί πάλι ο ελληνικός λαός.
Κι αυτές είναι συγκεκριμένες:
- Θα υπάρξει μεγάλη επιτάχυνση της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, μεγάλη μείωση του αριθμού των μικρών επιχειρήσεων, αφού τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες κυρίως θα τους ρουφήξουν, θα τους καταπιούν οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
- Θα έχουμε δραστική μείωση του μεριδίου της εργασίας και του μεριδίου αυτοαπασχόλησης στο ΑΕΠ, δηλαδή φθηνότερη εργατική δύναμη, μέσω καθήλωσης και μείωσης μισθών, άλλων κοινωνικών παροχών και περιορισμό δικαιωμάτων.
- Προωθείται η πολιτική της «απελευθέρωσης», δηλαδή της εμπορευματοποίησης όσων τομέων ακόμα βρίσκονται σε κάποιο καθεστώς μερικής προστασίας.
- Θα ολοκληρωθεί η επίθεση στο ασφαλιστικό σύστημα, με μείωση των εργοδοτικών εισφορών και ανάπτυξη της ιδιωτικής ασφάλισης.
- Προωθείται μεγαλύτερη φοροασυλία του κεφαλαίου, με νέες φοροαπαλλαγές και παράλληλα νέα επέκταση της φορολογίας στα λαϊκά στρώματα.
- Διαλύεται με το σχέδιο αυτό η όποια προστασία των ανέργων, με πρόσχημα τις αλλαγές των επιδομάτων, ώστε να μη λειτουργούν δήθεν ως «αντικίνητρο για την εργασία», με την υποχρέωση δηλαδή του άνεργου, να εργάζεται με όποιους μεσαιωνικούς όρους επιθυμεί το κεφάλαιο ως προϋπόθεση για να λαμβάνει τα επιδόματα.
- Προωθούνται νέες αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, με την «αυτονομία» των σχολικών μονάδων, που θα οδηγήσει στην περαιτέρω ταξική διαφοροποίησή τους, τη συνολική απαξίωσή τους.
- Οπωσδήποτε θα υπάρξει στήριξη επενδύσεων μόνο στους τομείς που προκρίνει το μεγάλο κεφάλαιο, όπως οι λεγόμενες πράσινες επενδύσεις, το ψηφιακό κράτος, ο αλλοδαπός τουρισμός, οι διεθνείς μεταφορές.
Φίλες και φίλοι
Όλες αυτές οι αλλαγές δεν πρέπει να θεωρούνται εντελώς πρωτοφανείς, «καινοφανείς», όπως θέλει να τις εμφανίσει σήμερα η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιο Πισσαρίδη έρχεται να ολοκληρώσει τις αλλαγές που ήρθαν τα προηγούμενα χρόνια με τα τρία μνημόνια, που υλοποίησαν και συνδιαμόρφωσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
- Οι αλλαγές στην ασφάλιση συνεχίζουν το ανταποδοτικό σύστημα του Κατρούγκαλου.
- Οι νέες μειώσεις μισθών και η «αποδόμηση» των εργασιακών σχέσεων, οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, η εκ περιτροπής εργασία και η χρηματοδότηση των εργοδοτών, στο όνομα της «στήριξης της απασχόλησης», συνεχίζουν τα τερατουργήματα της Αχτσιόγλου και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
- Η στροφή στην πανάκριβη πράσινη ενέργεια και στις ψηφιακές επενδύσεις συνεχίζει την πράσινη πολιτική, απ’ τη Δανία του Νότου του Γ. Παπανδρέου μέχρι τις πράσινες ευαισθησίες των μνημονίων και την ψηφιακή μεταρρύθμιση Παππά – Τσίπρα.
Και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχίζεται, να είναι πολύ μακρύς...
Οι μεταρρυθμίσεις Πισσαρίδη είναι η φυσική συνέχεια, η ολοκλήρωση των αλλαγών που φέρνουν, με διάφορα προσχήματα, όλες οι κυβερνήσεις την τελευταία 20ετία.
Το ίδιο αντιλαϊκό πρόσημο έχουν και τα λεγόμενα άμεσα μέτρα ανακούφισης που, μόλις μερικές μέρες πριν, εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απ’ το βήμα του Φόρουμ της ΔΕΘ.
Για να δούμε λίγο αυτά τα περίφημα «μέτρα ανακούφισης» των εργαζομένων τι ακριβώς ανακουφίζουν:
- Για παράδειγμα, η “εμβληματική” μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, δεν ωφελεί τους εργαζόμενους. Στόχος του μέτρου είναι η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στο ασφαλιστικό σύστημα, για να επιβαρύνει τελικά μόνο τους εργαζόμενους.
- Η περίφημη επιδότηση των θέσεων εργασίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιδότηση των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου. Και χρησιμοποιείται μόνο ως πρόσχημα για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
- Η αναστολή συμβάσεων και το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ, είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα επίσης του μεγάλου κεφαλαίου, αφού επιτρέπουν στο κεφάλαιο να βάζει τους εργαζόμενους στην «κατάψυξη» για να τους χρησιμοποιήσει στη συνέχεια κατά το δοκούν. Οδηγούν σε νέα βίαιη συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζόμενων.
-Η περιβόητη «ανακούφιση» για τους αυτοαπασχολούμενους, με την αναβολή πληρωμής υποχρεώσεων για μερικούς μήνες, δεν αλλάζει το γεγονός, πως θα κληθούν να αποπληρώσουν σε λίγους μήνες, το σύνολο των τεράστιων φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων που παραμένουν στο ακέραιο. Γίνεται μόνο και μόνο γιατί δεν είναι σε θέση να τις αποπληρώσουν τώρα, χωρίς αυτό να αλλάζει τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν: των ελάχιστων εισοδημάτων και των τεράστιων δυσκολιών που έχουν μπροστά τους.
-Η “προστασία” για 3 μήνες της πρώτης κατοικίας, καθόλου δεν αλλάζει τον κυβερνητικό σχεδιασμό να εξαναγκάσει εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά σε “πτώχευση”, διευκολύνοντας το κεφάλαιο να τα αφαιμάξει και να μετατρέψει τους ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές.
Τέλος, και εδώ θα επιμείνουμε: Χρειάζεται τεράστιο πολιτικό θράσος από το κυβερνητικό επιτελείο, να εμφανίζεται ως θετικό μέτρο, ως “παροχή”, το πετσόκομμα της δικαστικής απόφασης για τα αναδρομικά των συνταξιούχων!
Μόνο ντροπή πρέπει να αισθάνονται για τους απόμαχους της δουλειάς, που έδωσαν τη ζωή τους όλη, πλήρωσαν διπλά και τριπλά αυτά τα χρήματα όλο τον εργασιακό τους βίο…
Φίλες και φίλοι
Κερδισμένοι φυσικά υπάρχουν από το πακέτο στήριξης.
Οι νέες άμεσες επιδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, είναι τεράστιας κλίμακας.
Οι υπεραποσβέσεις 200% μεταφράζονται, τελικά, σε επιδότηση τουλάχιστον της μισής επένδυσης που θα επιλέξουν να κάνουν οι μεγάλοι όμιλοι το επόμενο διάστημα, χωρίς μάλιστα να αναγκαστούν να προβούν σε υπερτιμολογήσεις και τριγωνικές συναλλαγές.
Τα κυβερνητικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν στη Θεσσαλονίκη είναι απολύτως στοχευμένα. Υπηρετούν τον ίδιο στόχο που υπηρετεί κάθε κυβερνητική πολιτική στο έδαφος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, και αποτελούν πλευρές τελικά του γενικότερου κυβερνητικού σχεδιασμού.
Είναι μέτρα φθηνής εργατικής δύναμης, με επιδότηση του κεφαλαίου για “θέσεις εργασίας”, με μείωση του λεγόμενου “μη μισθολογικού κόστους”, με επέκταση του καθεστώτος «ψυχρής εφεδρείας» με κρατική δαπάνη για τους εργαζόμενους, αλλά και σε μέτρα ευθείας επιδότησης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο ταξικός τους προσανατολισμός είναι σαφής και η προσπάθεια να εμφανιστούν ως “λίγα” και “αποσπασματικά μέτρα” απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, απλά και μόνο μαρτυρά την κοινή στρατηγική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου των δύο κομμάτων.
Δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους, το λαό αλλά για τους λίγους εκλεκτούς τους.
Αποδεικνύεται, λοιπόν, πως δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού.
Είτε η νεοφιλελεύθερη, είτε η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, έχουν κοινό παρανομαστή να συνεχίζεται η θυσία των λαϊκών αναγκών στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους, να μεγαλώνει η επίθεση στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα και όλα τα δικαιώματα.
Η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση φορτώνει ξανά, με διαφορετικό τρόπο, τα βάρη στις πλάτες του λαού.
Ο λαός καλείται να αποπληρώσει τα νέα κρατικά δάνεια και να σηκώσει τα βάρη των ζημιογόνων ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων.
Γι΄ αυτό κι αυτή η πολιτική δεν συνιστά φιλολαϊκή στροφή, όπως ισχυρίζονται ιδιαίτερα δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγορεί τη ΝΔ ότι «δεν μπορεί να εφαρμόσει μια τέτοια πολιτική γιατί δεν την πιστεύει».
Αποδεικνύεται ότι τα αστικά κόμματα, παρά τις διαφορές τους, έχουν δυνατότητα προσαρμογής στις κάθε φορά ανάγκες και προτεραιότητες του καπιταλιστικού συστήματος.
Το ίδιο, άλλωστε, έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, υιοθετώντας πολιτικές που δήθεν πριν αντιπάλευε.
Αποδεικνύεται, επίσης, πως το αστικό κράτος, όχι μόνο δεν είναι «πάνω από τάξεις», αλλά παρεμβαίνει με απόλυτο κριτήριο τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό και η αναμονή για τάχα σωτήριες λύσεις απ’ μια εναλλακτική διαχείριση του καπιταλισμού είναι επικίνδυνη.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό να ορθώσει το ανάστημά του. Να μην επιτρέψει να τσακίσουν κι άλλο τη ζωή του, να μην αποδεχτεί να πληρώσει και τη νέα κρίση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, να μην παγιδευτεί στην αναμονή τάχα σωτήριων κρατικών παρεμβάσεων ή στην προσμονή μιας εναλλακτικής διαχείρισης από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ.
Όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, κάθε φορά που βρίσκονται στην καρέκλα της κυβερνητικής εξουσίας, το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κουνάνε συνεχώς το δάκτυλο στο λαό και να τον εκβιάζουν να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα, σαν αυτά που ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης στην ΔΕΘ.
Και την ίδια στιγμή που κλαίγονται ότι δεν έχουν χρήματα να ανακουφιστεί ο λαός, η κυβέρνηση εξαγγέλλει ένα νέο γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, μια καινούργια «αγορά του αιώνα».
Αξιοποιεί γι’ αυτό την ένταση με την Τουρκία. Προσπαθεί να μας πείσει ότι οι νέοι εξοπλισμοί, που θα πληρώσει ο λαός πανάκριβα, είναι αναγκαίοι δήθεν για την άμυνα, αποκρύβοντας ότι πάντα η συζήτηση για τα εξοπλιστικά κρύβει μεγάλες επιχειρηματικές και γεωπολιτικές στοχεύσεις, ότι συνολικά οι εξοπλισμοί είναι κρίκος στη μεγάλη κι επικίνδυνη αλυσίδα της ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής.
Θυμόμαστε όλοι πώς αντέδρασε η Γερμανία στην αγορά των γαλλικών φρεγατών, με τα κέρδη των ομολόγων που η Ελλάδα θα έπαιρνε ως «επιστροφή» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δεν ξεχνάμε τους ανταγωνισμούς γύρω από την αγορά των αμερικάνικων «F-35» ή των ευρωπαϊκών «Eurofighter», στο όνομα του να τονωθεί η ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία, έναντι της αμερικανικής. Ενώ, πριν μερικά χρόνια η προμήθεια των ρώσικων «S-300» προκάλεσε απίθανες ΝΑΤΟϊκές αντιδράσεις.
Το κυριότερο όμως, μέσα σε όλα αυτά, είναι ότι όλο αυτό το εξοπλιστικό πακέτο δεν έχει ως προτεραιότητα, σε καμιά περίπτωση, την άμυνα του λαού και της χώρας, την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Βασικός και κύριος στόχος του είναι να στηρίξει τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στην περιοχή της Νοτιανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, όπου και η ελληνική άρχουσα τάξη διεκδικεί να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο για την προώθηση των δικών της συμφερόντων, σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Τον ίδιο ρόλο δυστυχώς, υπηρετούν συνολικά και η σημερινή δομή και διάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων, που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γίνονται με αυστηρά ΝΑΤΟικά κριτήρια, σε βάρος των συμφερόντων του λαού.
Πιο συγκεκριμένα:
- Η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές εκτός συνόρων, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα μας, σε κράτη που ισοπεδώθηκαν από επεμβάσεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και συμμαχιών και όπου εξακολουθεί να είναι αναμμένη η φλόγα του πολέμου, δεν υπηρετεί κανένα συμφέρον του λαού της Ελλάδας.
- Ο σχεδιασμός να σταλεί ελληνική φρεγάτα στον Περσικό Κόλπο και να ενταχθεί στην πολυεθνική δύναμη περικύκλωσης του Ιράν, δεν υπηρετεί ελληνικά συμφέροντα, χώρια που για την ηγεσία αυτής της πολυεθνικής δύναμης έχουν στήσει μεταξύ τους καυγά οι ΗΠΑ με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.
- Σε καμιά περίπτωση δεν υπηρετείται η άμυνα της χώρας μας, όταν στέλνεται σήμερα πολιτικό προσωπικό, ως προπομπός της αποστολής αύριο και στρατιωτικών δυνάμεων, στη Λιβύη, το Ιράκ και το Μάλι.
- Δεν υπηρετούν δικά μας συμφέροντα η συνεκπαίδευση με την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία και μάλιστα σε σενάρια που προσομοιώνουν επίθεση σε στρατηγικές υποδομές άλλων χωρών, όπως το Ιράν.
- Αλήθεια, ποια συμφέροντα υπηρετούν η μετατροπή στρατηγικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών της Ελλάδας, σε πολεμικά ορμητήρια των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ και επιπλέον η διαθεσιμότητα όλων των στρατοπέδων της χώρας για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, όπως προβλέπει η πρόσφατη Ελληνοαμερικάνικη Στρατιωτική Συμφωνία;
- Τι ακριβώς προσφέρει στην ασφάλεια του ελληνικού λαού, η διάθεση κάθε χρόνο του 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες που αφορούν στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ; Κι ακόμα παραπέρα: Δεν θα μπορούσαν αυτά τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο να δίνονται για κάλυψη πραγματικών λαϊκών αναγκών, αντί για το καλοπέρασμα των αμερικανονατοικών;
- Τι σχέση έχει με την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και της χώρας όταν απαξιώνονται, όταν ξεπουλιούνται, όταν παραδίδονται μεγάλες και σπουδαίες αμυντικές υποδομές της χώρας, η ίδια η αμυντική της βιομηχανία συνολικά, σε αμερικάνικα μονοπώλια; Όπως είναι τα Ναυπηγεία της, η ΕΑΒ, η ΕΛΒΟ, στο όνομα της «διάσωσης«» και «εξυγίανσης». Ποιοι να τις διασώσουν και από ποιον; Ποιοι να τις εξυγιάνουν; Οι διεφθαρμένοι και πολεμοκάπηλοι ιμπεριαλιστές;
- Μήπως δεν ξέρουμε ότι στην ΕΑΒ τόσα χρόνια στηριζόταν η επισκευή των αμερικάνικων F-16 και μάλιστα με παγκόσμια αποκλειστικότητα ως υποκατασκευαστής σε κρίσιμα προγράμματα υψηλής τεχνολογίας που χρειάζονται αυτά τα πολεμικά αεροπλάνα, έχοντας μάλιστα η ΕΑΒ το ρόλο μοναδικού παγκόσμιου προμηθευτή; Κι ότι αυτό ακριβώς έγινε δυνατό να γίνει, γιατί η ΕΑΒ διαθέτει ένα έμπειρο επιστημονικό, τεχνικό και εργατικό δυναμικό, έχει υψηλή τεχνολογία και τεχνογνωσία;
Είναι μακρύς ο κατάλογος…
Όλα αυτά που ανέφερα ήταν μόνο ένα μικρό δείγμα του τι σημαίνει το γεγονός ότι η οργάνωση και ο προσανατολισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων υπηρετούν κατά προτεραιότητα τον ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό, που εμπλέκει τη χώρα μας βαθύτερα σε επικίνδυνα σχέδια και ανταγωνισμούς, με τραγικές συνέπειες για την ασφάλεια, τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως δείχνουν και όλες οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για τις οποίες δεν πρέπει να εφησυχάζουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τους εξοπλισμούς που εξήγγειλε ο Μητσοτάκης.
Την ίδια ώρα μάλιστα, που η κυβέρνηση ανακοινώνει την αγορά πολεμικού υλικού από τη Γαλλία, προχωρά και στον εκσυγχρονισμό των αμερικάνικων F16, αποκαλύπτοντας έτσι τα παιχνίδια των συμμαχικών ανταγωνισμών που παίζονται στις πλάτες του ελληνικού λαού και που κοστίζουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, στο όνομα της άμυνας της χώρας.
Κι ας σκεφτούν οι όψιμοι υπερασπιστές των συμμαχιών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, τον εξής παραλογισμό που τον αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό: Ότι, δηλαδή, δύο σύμμαχες χώρες του ΝΑΤΟ (οι ΗΠΑ και η Γαλλία), πουλάνε τα όπλα τους σε μια τρίτη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ χώρα (την Ελλάδα), για να αντιμετωπίσει στρατιωτικά μια τέταρτη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ κι αυτή χώρα (την Τουρκία) που την απειλεί…
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του παράλογου, ας μας το εξηγήσουν οι φωστήρες κάποιων Μέσων Ενημέρωσης, οι πολιτικοί αναλυτές των τηλεπαραθύρων, αλλά κυρίως οι πολιτικοί υποστηρικτές στη Βουλή τέτοιων συμμαχιών, που το μόνο που κάνουν και έχουν κάνει σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας είναι να ματοκυλούν λαούς και χώρες για τα δικά τους και μόνο υστερόβουλα συμφέροντα.
Τι να πει κανείς; «Είμαστε μια ωραία οικογένεια…, είμαστε»!
Φίλες και φίλοι,
Η τακτική του πότε κρύο πότε ζέστη, πότε εμπλοκή, θερμό επεισόδιο, πολεμική αναμέτρηση και πότε διάλογος διαπραγμάτευση και συμβιβασμός, είναι οργανικά στοιχεία του ίδιου ενδοιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που στην πολιτική επιστήμη, ονομάζεται ιμπεριαλιστική ειρήνη και ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που το ένα γεννά το άλλο και η ουσία του DNA τους είναι ένα και το αυτό: Πώς θα υπηρετηθούν καλύτερα τα μονοπωλιακά συμφέροντα, πώς θα μοιραστεί η πίτα στο ιμπεριαλιστικό παζάρι.
Η υπεράσπιση όμως των κυριαρχικών δικαιωμάτων, η υπεράσπιση της πατρίδας του εργαζόμενου ελληνικού λαού, προϋποθέτει απεμπλοκή της χώρας και των Ενόπλων της Δυνάμεων από τα διάφορα ΝΑΤΟϊκά δόγματα και τους σχεδιασμούς από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές αποστολές ανά τον κόσμο.
Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική υπεράσπιση της ειρήνης και της ασφάλειας για όλους τους λαούς της περιοχής, θωράκιση ταυτόχρονα των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της άμυνας της χώρας.
Τα προβλήματα αυτά είναι νύχι – κρέας με τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, αφορούν τα πάντα, πρέπει ταυτόχρονα να παλεύονται.
Το να μην πληρώσει τα βάρη της νέας οικονομικής κρίσης πάλι ο λαός, το να προστατευτεί η υγεία και η ζωή του από την πανδημία, πάνε μαζί με το «δεν θα πληρώσουμε για πολεμικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ».
Φίλες και φίλοι,
Ιδιαίτερα η αναζωπύρωση της πανδημίας στην Ελλάδα φέρει τη σφραγίδα της κυβερνητικής πολιτικής που έπαιξε την υγεία του λαού στο τζόγο των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ειδικά στον τουρισμό και τις μεταφορές, τα οποία απαιτούσαν “εκπτώσεις” στα υγειονομικά πρωτόκολλα και τα μέτρα προστασίας.
Δυστυχώς -και από την αρχή της διαχείρισης- κριτήριο δεν ήταν η υγεία του λαού, όπως υποκριτικά έλεγε η κυβέρνηση, αλλά το να μη γονατίσει το ρημαγμένο δημόσιο σύστημα υγείας, που με ευθύνη της σημερινής κι όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων βρίσκεται στη σημερινή κατάσταση.
Όμως, υπήρξε από τη μια περιορισμός στο ελάχιστο κάθε προληπτικού μέτρου που θα απέτρεπε τους τουρίστες – πελάτες, συνωστισμός στα Μέσα Μεταφοράς, ελλιπή μέτρα στις δομές ηλικιωμένων και προσφύγων – μεταναστών, αυξάνοντας την πιθανότητα ακόμα και µαζικών κρουσµάτων και από την άλλη “νουθεσίες” προς το λαό για την τήρηση των προληπτικών μέτρων, προσαρμόζοντας και κάποια επιστημονικά δεδομένα.
Την ίδια στιγμή η μεγαλοεργοδοσία αποκρύπτει κρούσματα κορονοϊού σε χώρους δουλειάς, ενώ απαιτεί ακόμη και την προσέλευση στη δουλειά εργαζομένων που θα έπρεπε να είναι σε καραντίνα.
Η αύξηση των κρουσμάτων, η όποια χαλαρότητα καλλιεργήθηκε, είναι ο καθρέφτης της δικής της ανευθυνότητας, των παλινωδιών και των αντιφάσεών της στα μέτρα προστασίας, κυρίως όμως της υποταγής της δημόσιας υγείας στην κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Η ανησυχία έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη ενόψει της έναρξης της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς, που ξεκινά με τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και υποδομές, ως αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Αυτές οι ελλείψεις είναι που διαμορφώνουν συνθήκες συγχρωτισμού στα σχολεία.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε τον κερδισμένο χρόνο από τις θυσίες του λαού, για να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα υγείας από ένα αναμενόμενο δεύτερο κύμα στις συνθήκες του χειμώνα και από τον κίνδυνο αδυναμίας κάλυψης οξυμένων αναγκών για άλλες σοβαρές ασθένειες.
Οι κλίνες και οι ΜΕΘ, η περιορισμένη αύξησή τους για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση, δεν επαρκούν ούτε για τις τρέχουσες ανάγκες, πόσο μάλλον για συνθήκες πανδημίας.
Το ΚΚΕ έχει καταθέσει και μέσα στη Βουλή πρόσφατα ολοκληρωμένες προτάσεις και μέτρα, τα οποία επιτρέψτε μου να μην τα επαναλάβω ξανά απόψε. Καλούμε την κυβέρνηση άμεσα να τα υλοποιήσει πριν είναι πολύ αργά, αν και ήδη έχει χαθεί πολύς πολύτιμος χρόνος.
Σήμερα, ο ελληνικός λαός πρέπει να μπει αγωνιστικά μπροστά. Να παλέψει, να συγκρουστεί με την στρατηγική του κεφαλαίου για την καπιταλιστική ανάπτυξη, να συγκρουστεί με την εγκληματική αδράνεια και τα μέτρα που δεν λύνουν τα προβλήματα της υγείας και προστασίας της ζωής του λαού.
Να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη για:
-- Να καταργηθούν άμεσα οι αντεργατικές - αντιλαϊκές διατάξεις των ΠΝΠ.
-- Να εξασφαλιστεί εισόδημα που να ανταποκρίνεται στις οξυμένες ανάγκες για όλους τους εργαζόμενους και ανέργους.
-- Να μη γίνει κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας, καμιά διακοπή σε λαϊκή κατοικία για χρέη σε νερό, ρεύμα, τηλέφωνο.
-- Να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος, χωρίς μειώσεις μισθών. Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας.
-- Να κατοχυρωθεί Κοινωνική Ασφάλιση υποχρεωτική για όλους και όλες, με μείωση έως κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων. Να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία. Υγεία - Πρόνοια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.
-- Άμεση στήριξη των αυτοαπαχολουμένων με κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και διαγραφή μέρους χρεών σε τράπεζες και Δημόσιο.
-- Κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα.
Και τόσα άλλα…
-- Υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαικών ελευθεριών που κατακτήθηκαν με αγώνες, πάλη για την κατάργηση των νόμων καταστολής και αυταρχισμού, όπως ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και του απεργιακού δικαιώματος.
-- Συνεπής πάλη ενάντια στον φασισμό- ναζισμό με την καταδίκη των εγκληματιών της ΧΑ, είτε βρίσκονται σήμερα στο κόμμα του Μιχαλολιάκου, είτε άλλοι εγκληματίες κρύφτηκαν στο ναζιστικό έκτρωμα των Κασιδιάρηδων, των Λαγών και άλλων τέτοιων. Να στρέφεται η πάλη μας ενάντια στην μήτρα που γεννά όλα αυτά τα ναζιστικά τέρατα…
-- Μακριά από τα δεσμά από ΕΕ και ΝΑΤΟ, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.
Φίλες και φίλοι
Το ΚΚΕ καλεί το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του με αυτό το ριζοσπαστικό πλαίσιο πάλης που θα εμπλουτίζεται καθημερινά με την συμμετοχή εκατοντάδων πρωτοβάθμιων οργανώσεων και φορέων από όλη τη χώρα. Θα εμπλουτίζεται από τη ζωντανή συζήτηση μέσα στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και στις επιτροπές δράσεις, στην κοινωνική συμμαχία, όσων έχουν αντικειμενικά συμφέροντα να συμπαραταχθούν με το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, σε αντικαπιταλιστικής- αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης ευρύτερα μέτωπα πάλης.
Να οργανώσει τους καθημερινούς του αγώνες στα διάφορα μέτωπα για να ενισχύεται το εργατικό κίνημα, να συμμετέχει μαζικά στα εργατικά σωματεία, στους φορείς των αυτοαπασχολουμένων - επαγγελματιών, των αγροτών, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, των μαθητών, των φοιτητών.
Καλεί το λαό να δυναμώσει τη κοινή δράση, τη Κοινωνική Συμμαχία, για να ανοίγει ο δρόμος στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπαίνουν μπροστά και δίνουν τη μάχη, ώστε ο καθημερινός αγώνας να μην εγκλωβίζεται στις διάφορες παραλλαγές της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης και στα όρια που καθορίζονται από τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ.
Μπαίνουν μπροστά στη μάχη για διαγραφή του χρέους,την κατάργηση των πολεμικών δαπανών για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με τον λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Και η νέα διεθνής κρίση του καπιταλισμού αποδεικνύει πως το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει.
Όλες οι εξελίξεις σήμερα αναδεικνύουν την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα να σπάσει ο φαύλος κύκλος των αντιφάσεων ενός συστήματος, που εμποδίζει την ικανοποίηση ζωτικών δικαιωμάτων και αναγκών για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, την ίδια ακριβώς στιγμή που η άνοδος της παραγωγικότητας, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, διαμορφώνουν προϋποθέσεις για άλματα στη ριζική βελτίωση και αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων.
Αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο και με πιο παραστατικό τρόπο το πώς η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η εξουσία στα χέρια μιας κοινωνικής μειοψηφίας, των εκπροσώπων των μονοπωλιακών ομίλων, γίνεται εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.
Συσσωρεύονται στοιχεία που φανερώνουν την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, δηλαδή της εργατικής εξουσίας, για τη θεμελίωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κριτήριο την διευρυνόμενη ικανοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών.
Αρκεί ο λαός, οι εργαζόμενοι να πιστέψουν στη δύναμη και τη δυνατότητά τους να καθορίσουν τις εξελίξεις, να σημαδέψουν τον πραγματικό τους αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου και να διεκδικήσουν την δική τους εξουσία.
Το ΚΚΕ καλεί όλους και όλες σε αγωνιστική συμπόρευση.
Έχετε πρόσφατη τη μνήμη, για το πως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ πριν, το ΚΙΝΑΛ τώρα, άλλοι διάττοντες αστέρες, κομήτες στο χώρο της «αριστεράς και της προόδου» σε κόμματα και αποκόμματα, πρόδωσαν αρχές και αξίες, υπηρέτησαν τη σαπίλα του συστήματος, πως άλλοι πάλι βρέθηκαν στα υπουργικά έδρανα της κατά τα άλλα «επάρατης δεξιάς» και βάλε.
Θα μου πείτε, συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια…
Όμως το ΚΚΕ είναι αυτό το Κόμμα παντός καιρού που δεν θα σας προδώσει ποτέ.
Και Κόμμα παντός καιρού δεν σημαίνει ποτέ «όπου φυσάει ο άνεμος», όπως θέλουν ο Τσίπρας ή η Γεννηματά τα δικά τους.
Κόμμα παντός καιρού σημαίνει Κόμμα ικανό να αντέχει στις θύελλες και τις φουρτούνες. Γιατί είναι γέννημα θρέμμα της ελπίδας και του δίκαιου. Είναι γέννα της ανάγκης και της οργής.
Κι έτσι πορεύεται.
Με επαναστατικό πρόγραμμα για το λαό, με σχέδιο για το ευτυχισμένο αύριο όλων των ανθρώπων.