Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής και το δημοσιογράφο Λάμπρο Σταυρόπουλο

Ένα χρόνο πριν, παρά το ότι ναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής οδηγούνταν στη φυλακή, τονίζαμε πως δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός, γιατί ο φασισμός συνδέεται με πολλά πλοκάμια με το ίδιο το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Οι πρόσφατες επιθέσεις φασιστικών, ακροδεξιών ομάδων μας επιβεβαίωσαν και δεν μας εξέπληξαν. Μ’ αυτή την έννοια δεν πρόκειται απλά για ένα φαινόμενο, αλλά για αντιδραστικές ομάδες, φορείς του αντικοµµουνισµού, του ρατσισµού, οι οποίες διασυνδέονται με διάφορα κέντρα και μηχανισμούς κι ανάλογα με τις κάθε φορά ανάγκες τους τις βγάζουν ή τις ξαναβάζουν μέσα στο συρτάρι. Γι’ αυτό και ο μόνος που μπορεί να τις απομονώσει και να τις βάλει οριστικά στο συρτάρι είναι ο λαός με τη δράση του.

Οι φασιστικές επιθέσεις στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν, να ανακόψουν τη δράση όσων αγωνίζονται ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, όξυνσης των προβλημάτων, αλλά και έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης, κι ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη συλλογικές διαδικασίες των μαθητών, οι φασιστικές εγκληματικές ομάδες επιτέθηκαν σε εκλεγμένους στους φορείς του κινήματος, αλλά και σε μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ που πρωτοστατούν στην οργάνωση των αγώνων. Ούτε είναι τυχαίο ότι αυτές οι επιθέσεις οργανώθηκαν λίγες μέρες μετά τη μεγάλη επιτυχία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και στη Θεσσαλονίκη, το οποίο γίνεται στις Δυτικές Συνοικίες μάλιστα, όπου χιλιάδες νέα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Η διαγραφή Μπογδάνου, μετά από το εμετικό του παραλήρημα, ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση. Αυτό, όμως, καθόλου δεν αθωώνει κυβερνητικά στελέχη και λοιπούς παρατρεχάμενους που, με σημαία τη χρεοκοπημένη “θεωρία των δύο άκρων”, εξισώνουν το θύμα με τον θύτη, στην περίπτωση δε της Σταυρούπολης την ανακοίνωση που μοίραζαν οι φοιτητές με τις μολότοφ και τα ρόπαλα των φασιστών, που είχαν εισβάλει και μέσα στο σχολείο και έξω απ’ αυτό. Το ανιστόρητο κατασκεύασμα της θεωρίας των δύο άκρων και ο αντικομμουνισμός αποτελούν επίσημη πολιτική της ΕΕ, είναι το θερμοκήπιο που βγάζει Μπογδάνους, δίνει άλλοθι στις ναζιστικές οργανώσεις.

Όποιος διαβάσει προσεκτικά το κείμενο της συμφωνίας και δεν μείνει μόνο στους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς, θα διαπιστώσει ότι η συμφωνία κάθε άλλο παρά αμυντική είναι. Δεσμεύει ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και υποδομές για επιθετικές αποστολές εκτός συνόρων από τον Περσικό μέχρι την υποσαχάρια Αφρική, περιοχές που μπορεί να ενδιαφέρουν τις γαλλικές πολυεθνικές ή και ελληνικούς ομίλους, το σίγουρο είναι όμως ότι δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα του λαού και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Όσο για την περίφημη και δήθεν ιστορική ρήτρα συνδρομής, απλά θυμίζουμε ότι τέτοιες ρήτρες υπάρχουν και στην ιδρυτική συνθήκη του ΝΑΤΟ και στο Ευρωσύνταγμα. Πότε ενεργοποιήθηκαν εναντίον τουρκικών απειλών, προκλήσεων και παραβιάσεων σε βάρος της Ελλάδας ή της Κύπρου; Απλά ποτέ!

Είναι πιθανό η επόμενη χρονιά, να είναι χρονιά εκλογών. Δεν ξέρω αν η διαχείριση της πανδημίας ή η απότομη επιδείνωση των όρων ζωής του λαού ή άλλες πιο σύνθετες εξελίξεις θα είναι η αιτία για να στηθούν κάλπες. Το σίγουρο είναι ότι δεν χρειάζεται καμιά αναμονή μέχρι τις εκλογές, αλλά επιμονή στην οργάνωση της πάλης για να αντιμετωπίσει ο λαός μας τις επιπτώσεις στη ζωή του από την πολιτική της κυβέρνησης, συνολικά της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Πραγματική ανατροπή στο εκλογικό, γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό, μπορεί να φέρει μόνο ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ. Εάν ενοχλεί κάποια κέντρα του κατεστημένου η δράση του ΚΚΕ, που έχει αυτό το ποσοστό σήμερα, φανταστείτε πώς μπορεί ένα μεγαλύτερο ποσοστό να πολλαπλασιάσει τη δύναμη των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει ψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ, στήριξε το Ταμείο Ανάκαμψης -το νέο υπερμνημόνιο- συμπλέει με τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να εμφανίζεται με το “φωτοστέφανο” της προόδου. Ακόμη και κάποιες μεμονωμένες θέσεις που διατυπώνει ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά -όπως άλλωστε και η ΝΔ- και μπορεί να ακούγονται θετικές, ακυρώνονται στην πράξη από τη συνολική γραμμή και το πρόγραμμά του. Χώρια που η προηγούμενη κυβερνητική του θητεία δεν αφήνει καθόλου περιθώρια για αυταπάτες κι αυτό το αντιλαμβάνεται σήμερα αρκετός ριζοσπαστικός, αριστερός κόσμος που αναζητά πραγματικά διέξοδο και προοπτική.

Το κάλεσμα του ΚΚΕ αφορά όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους ανθρώπους του μόχθου, όσους αγανακτούν με τη σημερινή κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν. Θέλουμε να συζητήσουμε μαζί τους την πολιτική μας πρόταση διεξόδου και κυρίως να τους καλέσουμε να πάρουν τη θέση τους δίπλα μας, μαζί με το ΚΚΕ στους αγώνες, για να φέρουμε τις λαϊκές ανάγκες στο προσκήνιο. Μέσα στους τόπους δουλειάς, τα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές υπάρχουν άνθρωποι που μέχρι χτες είχαν κάνει άλλες πολιτικές επιλογές, ψήφιζαν είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΠΑΣΟΚ, είτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΕΡΑ25, ΛΑΕ, ακόμα και τη ΝΔ και σήμερα προβληματίζονται, αναζητούν εναλλακτικές. Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε.

Πάντως το ΚΚΕ στις δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα είναι το μοναδικό πολιτικό κόμμα που καταγράφει ποσοστό μεγαλύτερο από το προηγούμενο εκλογικό του, σε αντίθεση με όλα τα άλλα. Υπάρχει όμως και η καθημερινή “δημοσκόπηση” των μελών και φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ παντού, όπου χρειάζεται να ξεδιπλωθούν οι αγώνες, να αποκτήσουν πανελλαδικό συντονισμό και δράση και να πάρει πραγματική υπόσταση το σύνθημα “μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό”. Εκεί, λοιπόν, που το ΚΚΕ διαθέτει όλες του τις δυνάμεις, διαπιστώνουμε ότι έχουν διευρυνθεί οι λαϊκές δυνάμεις που ακούνε τι λέει το ΚΚΕ, συζητά μαζί μας για το τι πρέπει να γίνει και πως θα τα καταφέρουμε. Εδώ πραγματικά η λαϊκή δυσαρέσκεια μπορεί να μη σκορπίσει πάλι και γίνει φτερό στον άνεμο και ενσωματωθεί στο σύστημα, αλλά να βρει πραγματική διέξοδο, να ανοίξει ο δρόμος για μία νέα κοινωνία, στην οποία ο λαός θα έχει το τιμόνι της εξουσίας.

Η καπιταλιστική κρίση των προηγούμενων χρόνων αγκάλιασε πολλές χώρες, μιας και εκδηλώθηκε συγχρονισμένα και εν μέσω πανδημίας και στη Ρωσία, οξύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η διαφορά με τη Ρωσία είναι πως ένα μεγάλο κομμάτι που πληθυσμού μπορεί να συγκρίνει με τις κατακτήσεις που υπήρχαν στα χρόνια του σοσιαλισμού. Αυτό εκφράστηκε και στις εκλογές, με τη σημαντική άνοδο του ΚΚ. Μάλιστα σε δημοσκόπηση, μετά τις εκλογές, το 49% των Ρώσων θεωρεί καλύτερο πολιτικό σύστημα το σοβιετικό, ενώ το σημερινό σύστημα το στηρίζει μόλις το 18% και μια “δημοκρατία δυτικού τύπου” το 16%. Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο των ρωσικών εκλογών, είναι η τεράστια αμφισβήτηση απέναντι στη νέα “μόδα” της “ηλεκτρονικής ψηφοφορίας”, που δημιούργησε βάσιμες υποψίες για νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος, εκλογικό αποτέλεσμα το οποίο αμφισβητήθηκε από το ΚΚ. Το ΚΚΕ μελετά την πείρα και τη δράση των ΚΚ, συζητά μαζί τους για σοβαρά στρατηγικής σημασίας ζητήματα και διαφορετικές προσεγγίσεις, με στόχο την ενίσχυση της κοινής πάλης και την ενδυνάμωση του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.