Σχετικά με το νέο νόμο - πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια που κατέθεσε η κυβέρνηση

Το λογικό και αυτονόητο είναι:
Τα πτυχία να δίνουν σύγχρονη επιστημονική γνώση
και πλήρη επαγγελματική κατοχύρωση
Το Πανεπιστήμιο να είναι ανοιχτό στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων

Το ΚΚΕ απευθύνεται:

Σε όλες τις φοιτήτριες και τους φοιτητές που αγωνιούν για το μέλλον των σπουδών τους και για την εργασιακή τους προοπτική. Που πληρώνουν ακριβά τις σπουδές τους αλλά πουλάνε φθηνά τις ικανότητές τους στην αγορά εργασίας των πετσοκομμένων μισθών και δικαιωμάτων.
Στους μεταπτυχιακούς φοιτητές που αναγκάζονται σε ένα κυνήγι πιστοποιητικών, σεμιναρίων, πτυχίων στην πλειοψηφία τους με δίδακτρα, μήπως και καταφέρουν να αποκτήσουν καλύτερη γνώση του επιστημονικού τους αντικειμένου ή και δυνατότητα εύρεσης εργασίας.
Στους νέους ερευνητές, στους υποψήφιους διδάκτορες και τους μεταδιδακτορικούς ερευνητές που εκπονούν τις εργασίες τους κάτω από συχνά δύσκολες συνθήκες χωρίς οικονομικούς πόρους, χωρίς ασφάλιση, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, χωρίς να μπορούν να αφοσιωθούν στην έρευνά τους.
Στους πανεπιστημιακούς δασκάλους και ερευνητές που προβληματίζονται για το μέλλον της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, που δεν δέχονται να καθορίζει η αγορά τα ενδιαφέροντα και την εργασία τους.
Στην εργατική - λαϊκή οικογένεια που δεν ανέχεται άλλο να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για φροντιστήρια, για σίτιση, για στέγαση, για πιστοποιήσεις, αλλά και για εφορία, τέλη και ρήτρες υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων...

Όλα τα τελευταία χρόνια, οι νόµοι που έχουν ψηφιστεί από τις κυβερνήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κλπ.) χειροτερεύουν την κατάσταση στα δυο πιο σηµαντικά ζητήµατα: Τι σπουδές κάνουν οι φοιτητές και ποιο είναι το αντίκρισµα του πτυχίου.
Ντύνουν µε όµορφες λέξεις τις αντιδραστικές αλλαγές. Μιλούν “για εκσυγχρονισµούς, για αριστεία, για καινοτοµία, για ελευθερία επιλογών, για σύνδεση µε την αγορά εργασίας, για αντιµετώπιση παθογενειών και αγκυλώσεων του παρελθόντος”, κ.ά.

Αν ήταν αυτός πραγματικά ο σκοπός τους, δεν θα είχαν λυθεί όλα αυτά;
Υπάρχει πείρα!

Για ποιες καινοτομίες μιλάνε όταν λείπει εκπαιδευτικό προσωπικό, όταν οι πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες φυτοζωούν, όταν η φοιτητική μέριμνα υποβαθμίζεται;

Αυτή είναι η σύνδεση με την αγορά εργασίας:
Το 24% των πτυχιούχων ΑΕΙ
ηλικίας 25-65 ετών είναι άνεργο και αντίστοιχα το 17,5% στην ηλικιακή ομάδα των 25-39 ετών
(Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης 2022).

1 στους 3
εργάζεται σε δουλειά άσχετη με το επιστημονικό του αντικείμενο
(Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης).

500 χιλιάδες
έφυγαν στο εξωτερικό και δεν γυρίζουν παρά τις μεγάλες κουβέντες για αντιμετώπιση του brain drain.

Αυτές είναι οι πραγµατικά µεγάλες “παθογένειες” του Πανεπιστηµίου και της αγοράς! Αιτία; Όλες οι κυβερνήσεις επιλέγουν να λύσουν εκείνα τα προβλήµατα που ενδιαφέρουν τις µεγάλες επιχειρήσεις και όχι τη µεγάλη πλειοψηφία των νέων που σπουδάζουν! Γι’ αυτό και παίρνουν µέτρα για να διοικείται το Πανεπιστήµιο ακόµα πιο αυταρχικά, µε όρους επιχείρησης και γι’ αυτό βάζουν στο στόχαστρο το φοιτητικό κίνηµα και τους Φοιτητικούς Συλλόγους.

Μέσα σε 15 χρόνια έχουν ψηφιστεί δεκάδες νόμοι
για τα Πανεπιστήμια από τις κυβερνήσεις
της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και 4 νόμοι - πλαίσιο.

Οι σπουδές δεν αναβαθμίστηκαν
Κάθε λίγο και λιγάκι αλλάζουν προγράµµατα σπουδών µε κριτήριο το πόσοι διδάσκοντες υπάρχουν, την “κινούµενη άµµο” της αγοράς. Σηµαντικά µαθήµατα για την επιστηµονική και επαγγελµατική επάρκεια του απόφοιτου πετιούνται εκτός πτυχίων. Χιλιάδες νέοι γίνονται πειραµατόζωα στις αλλαγές των κυβερνήσεων και βρίσκονται συχνά στον αέρα.

Τα πτυχία απαξιώθηκαν
Εδώ και χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις προωθούν ρυθµίσεις για την ισοδυναµία των πτυχίων των κολεγίων µε των πανεπιστηµίων. Αντί για πτυχία µιλάνε για προσόντα και µάλιστα πολλές φορές επί πληρωµή! Αποµακρύνεται ολοένα και πιο έντονα η δυνατότητα άσκησης του επαγγέλµατος µε βάση το πτυχίο.
Όταν η κυβέρνηση µιλάει για “επαγγελµατικά µεταπτυχιακά”, δείχνει ότι θέλει τα προπτυχιακά να είναι απλά ένα προσόν, ένα επιπλέον χαρτί, µια κορνίζα.
Τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά; Όλα τα κόµµατα συµφωνούν και υλοποιούν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις σπουδές και τα πτυχία!
Έτσι, µε τον νέο νόµο, τα πανεπιστήµια θα δίνουν πτυχία διαφορετικής χρονικής διάρκειας αλλά του ίδιου επιπέδου (επίπεδο 6!). Ανοίγει δηλαδή ο δρόµος για πτυχία 3ετούς φοίτησης και αυτόµατη ισοτίµηση των πτυχίων αυτών µε των κολεγίων.
Μήπως δόθηκε πραγματικά μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών
και στήριξη από την πολιτεία;
Όλες οι κυβερνήσεις εννοούν ως ελευθερία κάθε νέα και νέος να αφήνεται µόνος του και να φτιάχνει ένα δικό του πρόγραµµα σπουδών, χωρίς αρχή, µέση και τέλος (βλ. εσωτερικό Erasmus), που τελικά θα βάζει εµπόδιο στο βασικό ζητούµενο των σπουδών: Να δίνεται ολοκληρωµένη επιστηµονική και επαγγελµατική µόρφωση.

Για ποια δημοκρατία στα Πανεπιστήμια μιλάνε;
“Φτιάχνετε ένα Πανεπιστήµιο που θα αποµακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τις κοινωνικές ανάγκες, από τις δυνατότητες που υπάρχουν να διαδίδεται η γνώση που παράγεται σε αυτό να δίνει απάντηση στα λαϊκά βάσανα, στις αγωνίες τους. Και όσο πιο ξένο γίνεται αυτό το Πανεπιστήµιο σε αυτές τις ανάγκες, τόσο περισσότερο θέλετε να καταστείλετε, να βάλετε εµπόδια στη συλλογική αµφισβήτηση των εργαζοµένων σε αυτά, των πανεπιστηµιακών, των φοιτητών”.
(Οµιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούµπα στη Βουλή, 11/2/2021)

Ολοένα και πιο έντονα, οι αποφάσεις που λαµβάνονται για τα Πανεπιστήµια είναι ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία. Μεγάλο µέρος της χρηµατοδότησης γίνεται µε όρους µυστικότητας (ΕΛΚΕ) και κανείς δεν µπορεί να έχει ούτε γνώση, άρα ούτε και γνώµη για την πορεία των χρηµάτων.
Θέλουν τις επιχειρήσεις να λύνουν και να δένουν στα Πανεπιστήµια. Προετοιµάζουν το έδαφος γι’ αυτό. Να, γιατί θέλουν τους φοιτητές, τους εργαζόµενους στα Πανεπιστήµια στο περιθώριο. Γι’ αυτό δηµιουργούν νέους ακόµα χειρότερους όρους διοίκησης, ακόµα πιο αντιδηµοκρατικούς.

Τα Πανεπιστήμια δεν συνδέθηκαν
με τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας
Ζήσαµε µέσα στην πανδηµία τις προτεραιότητες του κράτους και στα Πανεπιστήµια. Η επιχειρηµατική δράση να διεξάγεται κανονικότατα αλλά τα αµφιθέατρα να παραµένουν κλειστά. 600 εκατοµµύρια για “αριστεία”, αλλά ψίχουλα για φοιτητική µέριµνα.
Με το νόµο - πλαίσιο, η συµβολή της επιστήµης στην αντιµετώπιση κοινωνικών προβληµάτων, θα εξαρτάται -ακόµα πιο έντονα- από µελέτη κόστους - οφέλους...
“Αν θέλετε ειλικρινά να αποκλείσετε την πρόσβαση, όσων δεν έχουν σχέση µε τα Πανεπιστήµια, τότε κάντε µια προσπάθεια: Να σταµατήσετε να δίνετε βήµα για µάθηµα στον Αµερικανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη, να διώξετε από τα Ιδρύµατα τα στελέχη των επιχειρήσεων, αποµακρύνετε από αυτά τα ερευνητικά προγράµµατα του ΝΑΤΟ. Και ξέρετε γιατί; Γιατί όλοι αυτοί, αντί να µορφώνουν τα παιδιά µας, σπαταλούν τις υποδοµές των Πανεπιστηµίων για να µασουλάνε τα εκατοµµύρια των ερευνητικών προγραµµάτων!” (Οµιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούµπα στη Βουλή, 11/2/2021)
Δοκιμάσαμε το «νέο» που είναι παλιό.
Η ζωή μας, οι σπουδές μας δεν αλλάζουν έτσι.

Γιατί το να συνεχίσουµε στον ίδιο δρόµο της εµπορευµατοποίησης της πανεπιστηµιακής µόρφωσης θα λύσει τα προβλήµατα; Εδώ και χρόνια η λαϊκή οικογένεια παλεύει να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών της, πληρώνοντας, ξανά και ξανά, και για όλο και περισσότερες δραστηριότητες, λόγω έλλειψης υποδοµών και ουσιαστικής στήριξης. Και η ψαλίδα δεν κλείνει. Μεγαλώνει.
Γιατί το να συνεχίσουµε στον δρόµο της κατηγοριοποίησης των πτυχίων, των πανεπιστηµιακών τµηµάτων, θα ανεβάσει το συνολικό µορφωτικό επιστηµονικό επίπεδο των φοιτητών και των φοιτητριών; Εδώ και χρόνια, οι κοινωνικοί φραγµοί στη µόρφωση εντείνονται. Ενώ συναντάµε ακόµα και τις εκφράσεις του ανορθολογισµού και αναρχίας του καπιταλισµού, όπου ακόµα και οι φοιτητές του ίδιου πανεπιστηµιακού τµήµατος έχουν ακολουθήσει εντελώς διαφορετικό πρόγραµµα σπουδών.
Γιατί το να συνεχίσουµε στα βήµατα της αποσύνδεσης του πτυχίου από το επάγγελµα θα δώσει απάντηση στη νεανική και κοινωνική ανάγκη, οι νέοι επιστήµονες να εργάζονται στο αντικείµενο που έχουν σπουδάσει, σε αυτό που επιθυµούν; Εδώ και χρόνια χιλιάδες φοιτητές παρατάνε τις σπουδές τους ελλείψει επαγγελµατικής προοπτικής, κυνηγούν πανάκριβα σεµινάρια, τίτλους σπουδών χωρίς επαγγελµατικά δικαιώµατα, µε τους ίδιους να αναλαµβάνουν την ευθύνη της τυχόν ανεργίας όταν βγουν στην εργασιακή ζούγκλα.
Γιατί το να συνεχίσουµε να αξιολογούµε τα Πανεπιστήµια µε κριτήρια της αγοράς θα αναβαθµίσει για όλους την πανεπιστηµιακή µόρφωση; Εδώ και χρόνια συναντάµε Πανεπιστήµια της χώρας σε περίοπτη θέση σε διεθνείς πίνακες κατάταξης. Γεγονός που δείχνει, ανάµεσα στα άλλα, και την υψηλή στάθµη του επιστηµονικού δυναµικού. Αλλά τι αντίκτυπο έχει αυτό στην καθηµερινότητα της µεγάλης πλειοψηφίας αυτών που εργάζονται και σπουδάζουν σε αυτά;

Όπου είναι εξασφαλισµένη η απρόσκοπτη παρακολούθηση των σπουδών, χωρίς ταξικούς φραγµούς. Αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση δωρεάν σίτισης και στέγασης για όλους τους φοιτητές, την κάλυψη όλων των οικονοµικών αναγκών για τις σπουδές σε συγγράµµατα, αναλώσιµα, µεταφορές. Που εξασφαλίζει την ιατρική περίθαλψη των φοιτητών του, την κάλυψη των πολιτισµικών, αθλητικών και ψυχαγωγικών αναγκών τους

Που εξασφαλίζει όλη την απαραίτητη γνώση για την άσκηση κάθε επαγγέλµατος µέσα στο πτυχίο, χωρίς επιπλέον φραγµούς και προϋποθέσεις (σεµινάρια, πιστοποιητικά, µεταπτυχιακά) ανάµεσα στο πτυχίο και στην εργασία. Που παρέχει προγράµµατα για την παραγωγή νέας γνώσης και έρευνας µετά το πτυχίο, τα οποία οδηγούν στην απόκτηση διδακτορικού τίτλου, για όσους θέλουν να δουλέψουν στον τοµέα της έρευνας και να εµβαθύνουν περαιτέρω στο επιστηµονικό τους αντικείµενο.

Που εντάσσεται στο πλαίσιο µιας πραγµατικά Ενιαίας Εκπαίδευσης, ανώτατου επιπέδου, που, ανεξάρτητα από τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε επιστηµονικού αντικειµένου, διασφαλίζει διαµόρφωση κοσµοαντίληψης στον κάθε επιστήµονα, στέρεα θεωρητική βάση, εµβάθυνση και έρευνα, διερεύνηση (καινοτοµία) και άσκηση στις εφαρµογές κάθε επιστήµης.

Που βοηθάει τους φοιτητές να παρακολουθούν στην πράξη την εξέλιξη και εφαρµογή της επιστήµης τους, στη χώρα τους και διεθνώς. Αυτό γίνεται οργανωµένα και συστηµατικά, µέσα από την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία και όχι για να παρέχουν µαύρη εργασία στις µεγάλες επιχειρήσεις. Το Πανεπιστήµιο που, και µετά το πτυχίο, έχει στην ευθύνη του την επιµόρφωση των εργαζόµενων επιστηµόνων, χωρίς προσωπικά τους έξοδα και µε κριτήριο τη σύνδεση και επικαιροποίηση της εφαρµογής της κάθε επιστήµης, µε γνώµονα τις λαϊκές ανάγκες.

Που διασφαλίζει τους όρους εκείνους και τις προϋποθέσεις, ώστε να ανταλλάσσεται ελεύθερα η επιστηµονική γνώση, τα επιστηµονικά επιτεύγµατα, µεταξύ Τµηµάτων, Ιδρυµάτων και επιστηµόνων. Διασφαλίζει τη διάχυση των ερευνητικών αποτελεσµάτων, ώστε να αξιοποιούνται χωρίς περιορισµούς για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Γιατί πατάει στην κοινωνία της ουσιαστικής ελεύθερης επιλογής και του σεβασµού των κλίσεων. Γιατί καθαρίζει το έδαφος από την άνιση αφετηρία από την οποία ξεκινάνε οι νέοι τη ζωή τους.
Γιατί ο σοσιαλισµός είναι η κοινωνία που µπαίνουν οι βάσεις για την ελεύθερη και δηµιουργική ανάπτυξη του κάθε ατόµου. Η κοινωνία όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων. Και έτσι η ελευθερία του ενός δεν είναι εµπόδιο στην ελευθερία του άλλου.
Ο σοσιαλισµός στον 21ο αιώνα µπορεί να δώσει απάντηση στις νεανικές αναζητήσεις, στις αγωνίες, στη δηµιουργικότητα, στην όρεξη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Είναι ρεαλιστική αν αναλογιστούμε και μετρήσουμε:

Τις κατακτήσεις της επιστήµης και της τεχνολογίας, ακόµα και µέσα από τις στρεβλώσεις και τους περιορισµούς που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστηµα στον 21ο αιώνα. Την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάµεων που, αν δεν υποτάσσονταν στην κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των µονοπωλίων, θα είχαν εξαλείψει τα περισσότερα δεινά της κοινωνίας, τη φτώχεια, την πείνα, τις αρρώστιες, τις συνέπειες των φυσικών καταστροφών.

Τις τεράστιες δυνατότητες που έχει η χώρα µας σε πολλούς τοµείς και κλάδους της παραγωγής, εφόσον αυτοί τεθούν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, µε κεντρικό επιστηµονικό σχεδιασµό και εργατικό έλεγχο. Με αυτές τις προϋποθέσεις θα αρθούν οι τεράστιες αντιθέσεις που υπάρχουν σήµερα ανάµεσα στα επιτεύγµατα της επιστήµης και την πολύ φτωχή αξιοποίησή τους ή ακόµα και τη στρέβλωσή τους.

Είναι ρεαλιστική γιατί σήμερα
υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις, ώστε:

να αξιοποιηθούν τα ενεργειακά αποθέµατα της χώρας (λιγνίτης, νικέλιο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.ά.), οι φυσικές πηγές Ενέργειας (ήλιος, άνεµος, ύδατα), ώστε να εξασφαλιστεί ενεργειακή αυτοτέλεια σε µεγάλο βαθµό και παράλληλα, να αξιοποιηθεί το δυναµικό των µηχανικών, των τεχνικών οι οποίοι σήµερα αντιµετωπίζουν σοβαρά ζητήµατα ανεργίας. Να τεθεί η τεχνογνωσία εξόρυξης µεταλλευµάτων, ορυκτών πρώτων υλών στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι στα ενεργειακά σχέδια των ιµπεριαλιστών στην περιοχή. Να γίνουν έργα αντισεισµικά, αντιπληµµυρικά, αντιπυρικά, τα οποία δεν προχωρούν στον καπιταλισµό, γιατί δεν είναι αρκετά κερδοφόρα για τους µεγαλοεργολάβους. Να επεκταθούν τα δίκτυα µεταφοράς, αστικά και περιφερειακά, µε κριτήριο να κινείται µε άνεση και χωρίς κόστος ο λαός και όχι για να διανοιχτούν οδοί για τα εµπορεύµατα των µονοπωλίων.

να ικανοποιούνται οι παιδαγωγικές και µορφωτικές ανάγκες σε όλες τις βαθµίδες της Εκπαίδευσης, µέσα από σύγχρονες, δηµόσιες και δωρεάν δοµές. Μέσα από πανεπιστηµιακά τµήµατα που θα προετοιµάζουν τους αυριανούς εκπαιδευτικούς µε πληρότητα στην παιδαγωγική επιστήµη και στο αντικείµενο που θα διδάσκουν. Χωρίς να υπάρχουν κενά ακόµα και για τα πιο αποµακρυσµένα σχολεία, µε τάξεις των 20 µαθητών, µε ενίσχυση της Ειδικής Αγωγής µε εκπαιδευτικούς και ειδικό προσωπικό, ώστε να αξιοποιούνται οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που σήµερα µένουν άνεργοι για χρόνια, είναι αναπληρωτές και ωροµίσθιοι στα 40 τους.

να αξιοποιηθεί η παράδοση και η επιστηµονική γνώση της χώρας µας και του δυναµικού της στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, µε στόχο να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες της χώρας, µε επαρκή και ποιοτικά τρόφιµα.

να εξασφαλιστεί η µέγιστη δυνατή αυτάρκεια στην παραγωγή δωρεάν φαρµάκων, µε την ανάπτυξη κρατικής βιοµηχανίας φαρµάκων και υγειονοµικού υλικού. Να εκσυγχρονιστούν και να εξοπλιστούν τα δηµόσια νοσοκοµεία µε τους χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές που σήµερα περιµένουν ειδικότητες ή στρέφονται προς το ιδιωτικό επάγγελµα.

να αναβαθµιστεί η παραγωγή, να απλοποιηθεί η εργασία, µε την ευρεία χρήση της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών σε όλη την κλίµακα της παραγωγικής διαδικασίας. Όταν θα µπει ως στόχος η κάλυψη των συνεχώς διευρυνόµενων λαϊκών αναγκών, µόνο τότε η τεχνολογία δεν θα απαξιώνει την ανθρώπινη εργασία, αντίθετα θα γεννά νέες δυνατότητες αξιοποίησης της χειρωνακτικής και πνευµατικής εργασίας.

Υπάρχει λύση και προοπτική!
Η σύνδεση με την εργασία να γίνεται σχεδιασμένα
και όχι με όρους αναρχίας και αγοράς
Ο κεντρικός επιστηµονικός σχεδιασµός της παραγωγής, µε γνώµονα τις λαϊκές ανάγκες: Μπορεί να προσδιορίσει την πληθώρα και τις ειδικότητες των επιστηµόνων που χρειάζονται, ώστε να βρίσκουν αµέσως δουλειά µετά το πτυχίο πάνω στο αντικείµενο που έχουν σπουδάσει. Θα λυθούν έτσι τα προβλήµατα από την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, µε την ανισοµετρία των κλάδων, τις ουρές των ανέργων, την κατηγοριοποίηση και απαξίωση πτυχίων και αποφοίτων.

Τώρα είναι η ώρα µε τους αγώνες, τις διεκδικήσεις µας να ανοίξουµε τον δρόµο σε µια καλύτερη προοπτική!
Το µέλλον της πλειοψηφίας των σηµερινών και αυριανών επιστηµόνων της χώρας µας που οι κυβερνήσεις υποτάσσουν στο κέρδος και την εκµετάλλευση, µπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που θέλει το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.
Το βήμα μπορεί να γίνει μέσα από τον κοινό συντονισμό
των Φοιτητικών Συλλόγων, των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια,
των πανεπιστημιακών δασκάλων, όλου του λαού ώστε:
Να μην υπάρχει ούτε σκέψη να κατατεθεί και να εφαρμοστεί
ο νέος νόμος - πλαίσιο
Να αντιπαλέψουμε την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, των μέτρων καταστολής και ταξικών φραγμών, κόντρα στα σχέδια για ένα Πανεπιστήμιο «απόρθητο φρούριο»
Να συγκρουστούμε με την επιχειρηματική λειτουργία των Πανεπιστημίων, για να πάρουν ανάσα οι ανάγκες και η ζωή των νέων που σπουδάζουν σήμερα
Να αντιπαρατεθούμε με την περαιτέρω υποβάθμιση των πτυχίων, με την κατηγοριοποίηση των σπουδών, με την εμπορευματοποίηση της Παιδείας

Αυτός ο αγώνας µπορεί να έχει νικηφόρα προοπτική στο βαθµό που βάζει στο στόχαστρο
τον πραγµατικό αντίπαλο, την πολιτική που θυσιάζει ζωές, δουλειές, σπουδές, προοπτικές και ανάγκες στο βωµό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Σε αυτό τον αγώνα είµαστε όλοι απαραίτητοι.
Η διαµόρφωση ενός νέου συσχετισµού στο φοιτητικό κίνηµα, µε το ελπιδοφόρο µήνυµα των φοιτητικών εκλογών, µε 1η δύναµη την Πανσπουδαστική ΚΣ πανελλαδικά, κόντρα στα κυβερνητικά σχέδια απαξίωσης και υπονόµευσης των Συλλόγων, δίνει ώθηση και αισιοδοξία, καθώς και αναβαθµισµένα καθήκοντα στα οποία µπορούµε να αντεπεξέλθουµε.
Σε αυτόν τον δρόµο, για να βγει νικητής η σωστή πλευρά της Ιστορίας, οι δυνάµεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι και θα είναι, όπως πάντα, στην πρώτη τη γραµµή.