Σε ένα σκίτσο του Ιάκωβου Βάη στο «Ριζοσπάστη» αποτυπώνεται ένας άνθρωπος μπουγελωμένος με μαύρη μπογιά από τρία κουτιά που το καθένα έχει ετικέτα «νόμοι» της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ. Πηγαίνει προς την κάλπη κρατώντας ένα ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και μονολογεί: «Δεν είμαι αχάριστος. Κάνανε τα πάντα για να μου μαυρίσουν τη ζωή. Λέω να τους το ανταποδώσω». Πώς μπορεί η αρνητική ψήφος κατά των κομμάτων κυβερνητικής διαχείρισης να γίνει συνειδητή θετική ψήφος στο ΚΚΕ;
Η ψήφος καταδίκης στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, μπορεί να πιάσει τόπο μόνο αν δοθεί στο ΚΚΕ. Γιατί μόνο το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα για αυτά που έρχονταν, είπε την αλήθεια, όταν κάθε επίδοξος διαχειριστής έκανε ξεδιάντροπο εμπόριο ελπίδων. Μόνο το ΚΚΕ βρέθηκε σταθερά στο πλευρό του λαού, καταθέτοντας όλες του τις δυνάμεις για να μπουν εμπόδια σε αυτή την πολιτική, να μείνουν στα χαρτιά αντιλαϊκοί νόμοι, όπως και έγινε σε πολλές περιπτώσεις.
Αυτό θα συνεχίσει να κάνει, σταθερά, αταλάντευτα, με όση δύναμη του δώσει ο λαός. Αυτή η ψήφος καταδίκης θα αποκτήσει θετικά χαρακτηριστικά, αν απέναντι στα διλήμματα και τους εκβιασμούς τους, βάλουμε επιτέλους μπροστά τις δικές μας ανάγκες, τις ανάγκες των εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών της χώρας μας.
Πιστεύετε ότι στις εκλογές της 21ης Μαΐου με απλή αναλογική μπορεί να είναι απαρχή μιας σχετικής εκλογικής αποψίλωσης της ΝΔ, ενός είδους NDification κατ΄ αναλογία με το πάλαι ποτέ PASOKification;
Της το ευχόμαστε ολόψυχα. Όπως, επίσης, ευχόμαστε να μην μας επιστρέψει μετά “από την πίσω πόρτα”, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ που όταν καταδικάστηκε μαζικά από τον λαό για τα πεπραγμένα του, ένα τμήμα του “μετακόμισε” στη μετέπειτα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ένα άλλο στη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και ένα τρίτο παρέμεινε εκεί και σήμερα ετοιμάζεται να κυβερνήσει ξανά είτε με τη ΝΔ, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με άλλα λόγια, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να καταδικαστεί η ΝΔ που κυβερνά, αλλά κυρίως να καταδικαστεί η πολιτική της, που στα “χοντρά” ζητήματα ταυτίζεται με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.
Ξένισε πολλούς η δήλωσή σας ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χειρότερη μεταπολιτευτικά. Γιατί το λέτε αυτό;
Πρώτη φορά άκουσαν ορισμένοι αυτό που λέμε εδώ και χρόνια; Ότι κάθε κυβέρνηση αποδεικνύεται ότι είναι χειρότερη από την προηγούμενη γιατί διατηρεί το αντιλαϊκό έργο της και προσθέτει και νέους αντιλαϊκούς νόμους; Και έχουμε εξηγήσει και την αιτία: Γιατί το ίδιο το σύστημα που διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις γίνεται χειρότερο και πιο επιθετικό. Αυτό έκανε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ενσωμάτωσε δυο μνημόνια και προσέθεσε κι ένα ακόμη. Όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ αποδεικνύεται χειρότερη απ’ αυτή του ΣΥΡΙΖΑ γιατί στους μνημονιακούς νόμους που παραμένουν σε ισχύ φόρτωσε και νέους στις πλάτες του λαού... Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την όποια κυβέρνηση σχηματιστεί μετά τις εκλογές.
Κατά την άποψή σας μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική «ανάπτυξη για όλους» που λέει ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, ή «δικαιοσύνη για όλους» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Γενικώς, στο σύστημα στο οποίο ζούμε, στον καπιταλισμό, δεν υπάρχει το «για όλους» και όποιος το λέει αυτό, παίζει άσχημο παιχνίδι. Υπάρχει από τη μία το κεφάλαιο και από την άλλη η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Για να κερδίσει ο ένας, πρέπει να χάσει ο άλλος.
Η ανάπτυξη στην οποία “ορκίζονται” η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και άλλοι πρόθυμοι, προϋποθέτει για τους πολλούς συνεχείς θυσίες, μισθούς πείνας και τσακισμένα εργατικά δικαιώματα, πανάκριβο ρεύμα, φόρους και πλειστηριασμούς. Έτσι μόνο μπορεί να πιαστεί η “επενδυτική βαθμίδα”, να εξασφαλιστεί η “δημοσιονομική ισορροπία”, να προχωρήσουν οι στόχοι της “πράσινης” μετάβασης, να εκταμιεύονται τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, να “εξυγιανθεί” το τραπεζικό σύστημα και πάει λέγοντας.
Όλοι οι παραπάνω στόχοι -και πολλοί ακόμα- αποτελούν το κοινό τους αντιλαϊκό πρόγραμμα και το έδαφος πάνω στο οποίο θα σχηματιστεί η επόμενη κυβέρνηση. Αυτό αποτελεί το έδαφος πάνω στο οποίο πραγματοποιούνται και οι γνωστές “μεταγραφές” από το ένα αστικό κόμμα στο άλλο, όπως είδαμε με την υποψηφιότητα του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου της ΝΔ, που ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η Πρωτομαγιά του 2023 βρίσκει μεγάλα λαϊκά στρώματα σε δεινή οικονομική θέση. Αν και λέτε στον κόσμο να μην εμπιστεύεται τις αστικές κυβερνήσεις, η αλλαγή κυβερνητικής σκυτάλης αφήνει περιθώριο βελτίωσης της ζωής;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και την εργασιακή “ζούγκλα” με την οποία μας βρίσκει η φετινή Πρωτομαγιά... Αλήθεια, μετά από τόσες κυβερνήσεις που πέρασαν τα τελευταία χρόνια, πόσα αντεργατικά μέτρα μπορεί να θυμηθεί κανείς που ψήφισε μια κυβέρνηση και καταργήθηκαν από την επόμενη; Ίσως μόνο κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις.
Θυμόμαστε, όμως, για παράδειγμα, τον Άδωνι Γεωργιάδη που “ερχότανε και δεν κρατιότανε”, όπως ο ίδιος έλεγε στη Βουλή, για να υπερψηφίσει την τροπολογία της κυρίας Αχτσιόγλου που έβαζε περιορισμούς στο απεργιακό δικαίωμα. Αυτούς τους περιορισμούς, στη συνέχεια, τους “απογείωσε” ο νόμος-έκτρωμα του Χατζηδάκη, τα μισά άρθρα του οποίου ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το λέμε με το χέρι στην καρδιά: Καμία ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους δεν πρέπει να τρέφουν οι εργαζόμενοι από τέτοιες εναλλαγές. Έχουν, όμως, πολλές ελπίδες βελτίωσης αν ακολουθήσουν τον δρόμο που ακολούθησαν ήδη πολλοί συνάδελφοί τους στην COSCO, στην e-food, στη ΛΑΡΚΟ, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στις κατασκευές και αλλού: Οργάνωση, αγώνας και αντεπίθεση μαζί με το ΚΚΕ! Και, βέβαια, τη Δευτέρα όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς!
Παρόλα αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε ότι αν λείπουν 5-10 βουλευτές για την κυβερνητική πλειοψηφία τότε οι βουλευτές του ΚΚΕ θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους, αλλιώς ανοίγουν το δρόμο για κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τι απαντάτε;
Η προσπάθεια του κυρίου Τσίπρα να αναζητήσει και στο ΚΚΕ τους βουλευτές που μπορεί να του λείπουν για την αντιλαϊκή κυβέρνηση που θέλει να συγκροτήσει με το ΠΑΣΟΚ, συνιστά θράσος και γελοιότητα μαζί. Όμως, πάνω απ’ όλα, είναι ένας εκβιασμός, όχι απέναντι στο ΚΚΕ, γιατί ξέρει καλά ότι εδώ δεν πιάνει, αλλά απέναντι στον ίδιο τον λαό και ιδιαίτερα στους προοδευτικούς ανθρώπους που του γυρνάνε την πλάτη.
Όσο για το ποιος έχει ανοίξει το δρόμο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ας κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη, τα μισά νομοσχέδια του Μητσοτάκη που έχει ψηφίσει και τις κολεγιές που στήνει σε Δήμους, σε σωματεία, στη ΓΣΕΕ, με γνωστούς παράγοντες της ΝΔ. Μπορεί εκεί να αναζητήσει και τους βουλευτές που μπορεί να του λείπουν.
Είναι γειωμένη η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ ή «αεροβατεί», όπως σας κατηγορούν οι αντίπαλοί σας;
Είναι απολύτως γειωμένη στις σύγχρονες δυνατότητες που έχει δημιουργήσει η τεράστια πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά και στις κατά πολύ διευρυμένες ανάγκες του λαού και της νεολαίας εν έτει 2023 σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Εκτός αν είναι “αεροβασία” να θέλεις να έχουν όλοι αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, δωρεάν παιδεία, υγεία, εξασφαλισμένο το δικαίωμα στις διακοπές, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό κλπ.
Η πρόταση των κομμάτων του συστήματος είναι επίσης “γειωμένη”, αλλά σε διαφορετικά πράγματα: Στις προτεραιότητες της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και αντιστρατεύεται τις ανάγκες των πολλών, γι’ αυτό μας πηγαίνει πίσω, αντί για μπροστά.
Σε μια κυβέρνηση λαϊκής-εργατικής εξουσίας, «αύριο»-κάποτε, όπως την οραματίζεσθε, ποιες θα ήταν οι πρώτες δυο-τρεις πρακτικές «επαναστατικές» αποφάσεις που θα έδιναν το στίγμα της συμβολής του ΚΚΕ σε αυτή;
Το πρώτο πράγμα που θα κάνει η εργατική - λαϊκή εξουσία – διακυβέρνηση, θα είναι η αξιοποίηση όλων των παραγωγικών και αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, του εργατικού και επιστημονικού της δυναμικού, που σήμερα σε μεγάλο βαθμό χαραμίζονται. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής: Τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, τα ναυπηγεία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, ο σιδηρόδρομος κλπ. Αυτά πλέον θα δουλεύουν όχι για να βγάζουν όλο και μεγαλύτερο κέρδος για τους ιδιοκτήτες τους όπως σήμερα, αλλά για να καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό.
Η εργατική-λαϊκή εξουσία θα αξιοποιήσει για αυτόν τον σκοπό το τεράστιας σημασίας όπλο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας και των υπηρεσιών, που μπορεί τον 21ο αιώνα να λειτουργήσει απαλλαγμένος από τα προβλήματα του παρελθόντος, αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία στη γρήγορη επεξεργασία ασύλληπτου όγκου δεδομένων, στη δικτύωση, την επικοινωνία κλπ.
Είναι περιττό να πούμε ότι όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν μέσα στις “φυλακές” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, από τις οποίες πρέπει να αποδεσμευτεί η χώρα, επιδιώκοντας ισότιμες, αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλες τις χώρες και όλους τους λαούς του κόσμου και ειδικά της περιοχής μας.
Με αφορμή τη νομοθετική ρύθμιση για τον εκλογικό αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη, αναπαράγεται η θεωρία των δυο άκρων και ο αντικομμουνισμός. Τι μπορεί να φρενάρει τον κίνδυνο για απαγορεύσεις με ιδεολογικό πρόσημο;
Ασπίδα προστασίας απέναντι σε κάθε τέτοια μεθόδευση είναι οι ακατάλυτοι δεσμοί και οι ρίζες που έχουν οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, μέσα στον λαό. Αυτός και το κίνημά του είναι, άλλωστε, που εγγυήθηκαν και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974 και δεν τη χάρισε κανένας Καραμανλής, σε αντίθεση με όσα είπε ο κύριος Τσίπρας σε μια ομιλία του στη Δράμα για να “ψαρέψει” δεξιές ψήφους.
Δεν μπορούμε, βέβαια, να παραβλέπουμε ότι η ανιστόρητη θεωρία “των δύο άκρων” και ο αντικομμουνισμός αποτελούν επίσημη ιδεολογία και πολιτική της ΕΕ, σε αρκετές χώρες-μέλη της οποίας τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι παράνομα. Η τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση ανοίγει όντως πολύ επικίνδυνους δρόμους για γενικεύσεις και για ωμή παρέμβαση στο εσωτερικό των κομμάτων. Εξίσου επικίνδυνη ήταν -κατά τη γνώμη μας- και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, με την απαράδεκτη επίκληση του αντιτρομοκρατικού νόμου, που έχει καταδικαστεί από το κίνημα. Το φασισμό, την ακροδεξιά, θα την τσακίσει μόνο οργανωμένος λαός.
Θεωρείτε ότι η πρωτιά, όπως στοχεύει η Πανσπουδαστική, ξανά στις φοιτητικές εκλογές της 10ης Μαΐου, και η συμμετοχή χιλιάδων νέων στις βουλευτικές εκλογές θα έχουν αντανάκλαση στα ποσοστά του ΚΚΕ στην εθνική κάλπη;
Στις περσινές φοιτητικές εκλογές έγινε ένα μεγάλο βήμα. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες “γκρέμισαν” μετά από 36 χρόνια την κυβερνητική ΔΑΠ, αναδεικνύοντας σε πρώτη δύναμη την παράταξη της ΚΝΕ, την Πανσπουδαστική, με πάνω από 33% και την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ να συναγωνίζεται με τα λευκά. Ήταν το επιστέγασμα μεγάλων αγώνων που έδωσε το φοιτητικό κίνημα τα τελευταία χρόνια, στους οποίους οι δυνάμεις της ΚΝΕ ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή και δείχνει, αν θέλετε, πώς μπορεί κανείς πραγματικά και ουσιαστικά να “απαλλαγεί από τη δεξιά”.
Στις 10 Μαΐου είμαστε βέβαιοι ότι αυτό το βήμα οι φοιτητές θα το κάνουν άλμα και φυσικά θα έχει γενικότερη πολιτική αξία ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Όταν συζητάμε με τις ώρες για μια δημοσκόπηση 1000 ατόμων, σκεφτείτε πόση βαρύτητα έχουν οι μεγαλύτερες κάλπες της νεολαίας, μόλις 11 μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές.